hoofdstuk 45

67 4 0
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

♪ Human – The Human League ♪

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

♪ Human – The Human League ♪

     Mijn weekend had niet verschrikkelijker kunnen beginnen en eindigen. Het was verschrikkelijk om Felix met Bente zijn huis in te zien gaan. Had hij haar niet weg kunnen sturen?
     Toen ik hem niet bij de training en de wedstrijd zag verschijnen, wist ik meteen hoe laat het was. Natuurlijk kon hij me niet onder ogen komen na met Bente het bed in gedoken te zijn.

     Gefrustreerd sta ik in de keuken mijn brood te smeren terwijl ik erover nadenk. Om me heen klinkt gerommel van Collin en mam, maar ik reageer nergens op.
     Collin komt naast me zijn brood smeren terwijl mam het fornuis schoonmaakt. Nerveus zucht ik. Wat als ze over iets gênants beginnen?

     'Levi', schrikt Collin me op. Verrast kijk ik om. Zijn ogen zijn gevestigd op mijn zuigzoenen, die eindelijk een beetje weg beginnen te trekken.
     'Wat?' vraag ik een beetje bot.
     'Hoe zit het eigenlijk in godsnaam met die zuigzoenen?' vraagt hij. Mijn maag maakt een dip in mijn borst.
     'Wat bemoei jij je daar nou weer mee?' snauw ik. Verbaasd kijkt Collin me aan. 'Jij kan nog niet eens toegeven dat je op Kim bent.'
     'Omdat ik niet op Kim ben!' roept Collin boos.

     'Felix liegt al genoeg tegen me, daar hoef ik niet ook nog een liegend halfbroertje bij!' kat ik hem af. Mam draait zich nu boos naar ons om.
     'En ik hoef geen halfbroer die steeds naar zijn halfbroertje uithaalt omdat hij geen pik kan krijgen!' roept hij terug. De woorden komen hard bij me binnen en doen me beseffen dat ik inderdaad weer uithaal naar Collin omdat Felix me overstuur heeft gemaakt.
     'Sorry', stamel ik. Collin knikt tevreden en gaat weer door met het maken van zijn lunch. Mam blijft me echter strak aankijken.

40 seconden met één jongen - herschreven versieWhere stories live. Discover now