40 seconden met één jongen - herschreven versie

hoofdstuk 44

Ergens hoop ik dat Bente ons een keer zal betrappen, zodat ik eindelijk een aanknopingspunt kan vinden bij haar en alles uit kan leggen, overal een einde aan kan maken. Maar het gaat moeilijk als Levi me ontloopt.

Tegenover Levi schuif ik aan in de aula en laat mijn ogen over zijn nek glijden terwijl hij zijn oordopjes indoet en bezig gaat op zijn telefoon.

Let er niet meer op, Felix. Misschien is het wel beter zo. Mirre is een veel beter persoon voor Levi dan jij. Sandra had gelijk: ik ben Levi nog niet eens het kleinste beetje waard.

Als dit de manier is waarop het zal eindigen tussen ons, dan is het hoe het had moeten zijn. Je hoeft je geen zorgen meer te maken over je seksualiteit. Ga door met je leven en doe alsof je al die tijd hetero bent geweest en nooit gevoelens hebt gehad voor je beste vriend. Zo houd je Marc en Quinten op afstand.
Je hoeft niet meer bang te zijn dat Marc achter je gevoelens komt, want je kan ze wegwerken. Je hoeft niet bang te zijn dat hij je in elkaar zal slaan, want hij zal denken dat je hetero bent omdat je al die tijd met Bente hebt gehad.

Ik schrik op uit mijn gedachtentrein wanneer ik zacht aangestoten word door Mirre.
'We hebben binnenkort weer een toets van Duits en ik vroeg me af of je me weer kon helpen', zegt ze. Ik zucht opgelucht. Ik wist niet helemaal wat ik haar verwachtte te zeggen, maar ik ben blij dat het dit is.
'Tuurlijk, laat maar weten wanneer je kan', stem ik in. Mirre knikt.
'Zal ik doen', zegt ze. Lastig glimlach ik naar haar. Hard slik ik wanneer ik naar haar blauwe topje kijk. Zoals ik bezig was Levi te veroveren en af te nemen van haar, is zij nu met precies hetzelfde bezig – net zoals tijdens het experiment gebeurde. We zijn in dezelfde cirkel terecht gekomen. Ik vraag me af hoelang het deze keer zal duren voordat het haar gelukt is.

Ik vraag me nog steeds af of hij toen alleen gezegd heeft dat hij me leuk vindt om me rustig te krijgen. Ook al is Levi normaal niet goed in liegen en ben ik juist goed in het herkennen van zijn leugens, toch meende ik het dat daar een verandering in aan het komen is. Vooral als ik emotioneel ben, ben ik er niet meer op mijn best in.

Stil kijk ik weer naar Levi, wie geconcentreerd is op zijn telefoon. Hij is zo mooi. Zijn oranje krulletjes laten zijn blauwe ogen geweldig uitspringen. Levi weet me precies op een plek te raken die eigenlijk niet zou mogen.
Hij heeft me om zijn vinger gewikkeld met het touwtje waar ik hem aan vasthoud, en ik heb van beide spijt.

'Ze zijn mooi, hè?' klinkt Mirre in mijn oor wanneer ze merkt dat ik naar haar werk op Levi's nek kijk. Haar grijns is klein en sluw. Verslagen sla ik mijn ogen neer naar haar shirt, maar kijk dan weer naar de brandmerken op Levi's nek. Waarom kunnen ze niet nu al verdwijnen?
'Om jaloers op te worden, toch?' vraagt ze, maar ik weet dat het geen echte vraag is. Mijn onderlip begint te trillen en mijn ogen beginnen te branden.

Ja, zo erg dat ik er kotsmisselijk van word en er bijna aan onderdoor ga.

'Uh... dat is... uh...' stamel ik, weet geen één fatsoenlijk woord meer uit te brengen. Voorzichtig neem ik een muizenhapje van mijn mueslireep, probeer zo mijn aandacht ergens anders op te leggen.
'Jaloers op mij of jaloers op Levi?' vraagt ze. Nu ben ik compleet van mijn stuk geslagen. Ongemakkelijk gooi ik de reep in de prullenbak en probeer zo mijn gezicht van haar af te schermen.

'Ik moet even mijn boeken wisselen', stotter ik en sta vlug op, vlucht de aula uit en vertrek naar mijn kluisje.
Een traan weet uit mijn oog te ontsnappen. Vliegensvlug veeg ik hem weg. Mirre mag niet zien dat ze me heeft weten te slopen met haar opmerking. Levi ook niet.
Ik moet de Felix zijn die sterk is en voor niets of niemand bang is, zich niet laat raken door wat dan ook. Ik moet de Felix zijn die dapper is en geen angst kent voor mensen zoals Marc. Ik moet krachtig zijn.