40 seconden met één jongen - herschreven versie

hoofdstuk 43

     'Had Felix nog iets op het filmpje gereageerd?' vraagt ze.
     'Nope', mompel ik en kijk beduusd voor me.
     'Omdat hij jaloers is', zingt Mirre. Het weet me aan het lachen te krijgen.

     'Zal ik dadelijk naast je blijven fietsen? Om hem nog jaloerser te maken?' vraagt ze. Zacht zucht ik.
     'Dan ziet hij de zuigzoenen misschien niet', lieg ik. Ik weet niet in hoeverre ik het aankan zo met Felix te dollen.
     'Dan ziet hij ze wel op school', zegt ze. Traag knik ik. Ik weet niet hoeveel nut mijn weerwoord zal hebben, gezien Mirre al een heel plan uitgestippeld lijkt te hebben.
     'Is goed', stamel ik en besluit haar plan maar te volgen.

     'Oh, en even geen woord over Clint', vult ze zichzelf aan.
     'Tuurlijk', zeg ik en glimlach als een boer met kiespijn. Lastig laat ik mijn ogen over haar gaan. 'Mirre, nog even voordat de anderen erbij zijn... Wat betekende gisteren voor jou?'
     'Helemaal niets', zegt ze en kijkt zelfverzekerd naar me om. 'Maak je maar geen zorgen. Het was echt puur om Felix' shit straight te krijgen', zegt ze.
     'Gay, bedoel je?' vraag ik, waardoor ze hard lacht.
     'Hoe dan ook hij het zelf wil noemen', zegt ze. Lachend knik ik.
     'Mooi', zeg ik.

     Het duurt niet veel langer tot we bij de kruising aankomen en Mirre standvastig naast me blijft fietsen.
     Verbijsterd kijkt Felix me aan en zoekt zijn plekje naast Bente terug op. Mirres grijns is voldaan.

     'Goedemorgen', groet ik het stelletje.
     'Hey', stamelt Felix zacht.
     'Hallo!' roept Mirre opgewekt en overstemt zo Bentes groet naar ons. Felix' ogen blijven gefixeerd op mij en ik weet meteen dat hij de zuigzoenen al opgemerkt heeft. Zijn ogen gaan naar Mirres shirt. Overdonderd kijkt hij naar Bente en probeert een gesprek aan te knopen met haar.

     Mirre gaat verder met haar act door een opgewekt gesprek te beginnen en af en toe overdreven mijn onderarm vast te pakken of me plagerig aan te stoten. En ook al heeft Felix zijn rug naar ons gericht, er ontgaat hem niets van.

     Na een paar minuten komen we aan op school en gaan we met z'n vieren naar binnen. Dit is waar Mirre besluit haar show stop te zetten en met Bente naar haar kluisje gaat. Felix volgt me zwijgend naar het mijne.
     Met trillende handen open ik het deurtje terwijl Felix' ogen branden op de zuigzoenen op mijn nek. Zacht zucht ik en plaats wat boeken in mijn kluisje.

     'Was het gezellig met Mirre gisteren?' vraagt hij zacht terwijl hij aan de koordjes van zijn armbandje friemelt. Vlug kijk ik naar hem om, zie hoe hij gebroken mijn blik vast probeert te houden.
     Zonder te antwoorden op zijn vraag ga ik door met het wisselen van mijn boeken. Je mag niet toegeven, Levi. En je weet hoe goed hij is in het oppikken van je leugens. Het is beter om je mond te houden, zodat hij er zelf een invulling aan kan geven.

     Felix mag best voelen wat jij al die tijd aan hebt moeten voelen: jaloezie en het gebroken gevoel van verraad.

     Ik hoor hem heel zacht zuchten en zie hem vanuit mijn ooghoeken nog steeds naar de blauwe plekken op mijn nek staren. Zijn houding zakt in.

     'Ik, uh...' stottert hij. 'Ik ga alvast naar Daniël en Simon in de aula. Ik zie je zo wel', stamelt hij en loopt weg.

     Fronsend kijk ik een paar tellen naar de boeken in mijn handen. Dan kijk ik op naar de richting waar Felix heen loopt. Hij is gestopt in zijn pas, krabt verward op zijn achterhoofd en kijkt verward en gepijnigd naar me om. Zodra we oogcontact maken, kijkt hij beschaamd weer voor zich en loopt vlug de aula in.

     Wauw, Mirre lijkt haar doel goed bereikt te hebben.

     Wanneer ik klaar ben met de juiste boeken in mijn tas te stoppen, sluit ik mijn kluisje en ga ook de aula in. Daar vind ik Simon, Daniël en Felix aan een tafel. Ik loop naar ze toe en schuif ongemakkelijk twijfelend bij de drie andere jongens aan. Ik voel drie paar ogen in me branden.