40 seconden met één jongen - herschreven versie

hoofdstuk 39

Ik schuif mijn telefoon weer in mijn kontzak en draai de kraan uit. Ik ga tegen de muur tegenover de eettafel staan en kijk toe hoe Sven op zijn laptop bezig is terwijl Collin door de bladen zoekt.
Sven kijkt naar me op. Ik glimlach en wenk mijn hoofd naar Collin, waardoor hij blozend van me wegkijkt. Diep frons ik. Hij probeert zich meer te verschuilen achter zijn laptop. Waarschijnlijk heeft hij met Collin afgesproken dat hij het niet meer met me over zijn liefdesleven mag hebben en vond hij dit al te dicht in de buurt komen.

'Ik ben boven als jullie me zoeken', zeg ik. Het laat Svens schouders wat ontspannen.
'Is goed', zegt Collin.
Ik ga de woonkamer uit, loop de trap op en ga mijn slaapkamer in. Zuchtend ga ik zitten op mijn bureaustoel, zet mijn glas weg en probeer me op mijn huiswerk te concentreren.

Voor deze ene keer, Levi, alsjeblieft, focus je gewoon. Ga alsjeblieft bezig met waar je mee bezig moet zijn zonder dat je hoofd heel ergens anders zit. Anders gaan je cijfers nooit beter worden.

Mijn telefoon weet me echter meteen uit deze bubbel te prikken. Fronsend haal ik hem uit mijn broekzak; Felix belt me.
'Kut', mompel ik. Twijfelend staar ik naar het scherm. Kan ik het maken hem weg te drukken? Hij heeft het ook ooit bij mij gedaan.

Ik druk hem weg. Afwezig kijk ik naar de melding dat ik een oproep gemist heb.

Stil kijk ik naar mijn scherm, wachtend op nog een berichtje van hem. Het blijft echter stil.
Zuchtend leg ik mijn telefoon weg en ga door met mijn huiswerk. Hij heeft meerdere keren tegen je gelogen, Levi. Je mag hem laten merken dat je het niet pikt.

Het duurt een aantal minuten tot opnieuw mijn telefoon overgaat. Je mag niet toegeven. Laat hem voelen wat jij weken geleden hebt gevoeld.

Toch neem ik op.
'Met Levi', probeer ik zo emotieloos mogelijk te zeggen. Nerveus begin ik op mijn nagel te bijten.
'Uh... hey. Met Felix...' klikt Felix' stem stotterend en overslaand in mijn oor. Het is duidelijk dat hij niet verwacht had dat ik op zou nemen. Schuld en schaamte druppelt mijn lichaam in, vervangt elke milliliter bloed.

'Wat is er?' vraag ik zacht en begin rondjes te draaien in mijn bureaustoel.
'Ik, uh...' Het is even stil aan de andere kant. Hij had echt niet verwacht dat hij zo ver zou komen. Ik weet niet of ik iets moet zeggen om zijn warme stemgeluid weer te horen.

'Ik heb de nieuwe Call of Duty gekocht en ik wilde vragen of je hem samen uit wilde proberen...' Zijn stem klinkt onzeker, verlegen en fragiel.
Ik stop met draaien en kijk aarzelend naar alle schoolboeken die nog op mijn bureau liggen. Eigenlijk heb ik er geen tijd voor. Daarnaast haalt het mijn effect van hem de afgelopen dagen genegeerd te hebben weg. Ik mag niet toegeven.
'Als je niet kan, dan uh... of als je geen zin hebt... Het is prima. Laat maar. Ik had je niet moeten bel ̶ '

'Nee, het is goed. Ik kom wel even', bezwijk ik. Ik wil hem te graag zien en ik kon de verslagen toon in zijn stem niet langer aanhoren. 'Maar niet te lang. Ik heb nog een berg huiswerk wat ik moet doen.'
'Ik snap het. Als je geen tijd hebt, is het ook prima...' klinkt zijn stem krakerig in mijn oor.
'Nee, ik kom er zo aan', zeg ik, ook al weet ik dat dit inderdaad het moment had moeten zijn dat ik zei dat ik thuis bleef.
'Gezellig', zegt hij.
'Tot zo', zeg ik en hang op voordat hij nog iets kan zeggen.

Met spijt kijk ik naar mijn bureau. Serieus, Levi? Die stomme game boven je huiswerk zetten terwijl je cijfers echt om te janken zijn? En je weet heus wel dat het om Felix gaat, en niet die game. Kijk nou wat voor wanhopig mormel je bent. Je bent een idioot om hem iedere keer zo met je te laten spelen. Een mislukkeling.

Het weerhoudt me er echter niet van om mijn telefoon in mijn broekzak te doen en de badkamer in te stormen, waar ik mijn haar een beetje in model probeer te brengen. Daarna ga ik de trap af en ga de woonkamer in.
Ik stop in mijn pas zodra ik Collin met zijn hoofd op zijn over elkaar geslagen armen op de eettafel zie, slapend. Sven kijkt op en gebaart dat ik zachtjes moet doen.