All's fair in love and war

Bölüm 5

O günden sonra ihtiyaç odasında kalmaya başladım. Bir sonra ki görevden önce çıkmak gibi bir planım da yoktu zaten. İhtiyacım olan her şeyim vardı zaten bu yüzden kendi kendime antreman yapmaya başladım. Ama aklım beş karış havadaydı. Acaba kutuyu gördüğü zaman ne tepki verdi diye düşünmeye başladı.

(Bahsettiği kutu ilk bölümde işkence ettiği ölüm yiyene verdiği kutu)

KUTUYU ALDIĞI ZAMAN VOLDEMORT

Önünde tir tir titreyen ölüm yiyen "Lo-lordum b-b-bu kutuyu şey-şey yani..." duraksayan ölüm yiyen aklına gelen fikirle bir aydınlanma yaşamış gibi konuşmaya başlamıştı"Bu kutuyu bana veren kadın bunu size vermem için bana işkence etti."dedi.

Lord ona bakıp yalan söylediğini anlamış olmasına rağmen kutunun üstünde kazılı olan harfleri görünce "Kutuyu bana getir kılkuyruk..." demişti ve kılkuyruk hemen "Siz nasıl isterseniz lordum" dedi kutuyu adamın elinden alıp lordunun bulunduğu tekli koltuğun önüne gelip dizlerinin üstüne çöküp lorduna uzattı.

Güçsüz elleri ile kutuyu açmıştı Voldemort ve içinden çıkan şey ile kutuyu verenin gerçekten o olduğunu anladı ve içinden çıkan kolyeyi aldı ve "Olan onca şeye rağmen hala bunu saklamış..." dedi kısık bir sesle ne olduğunu merak eden kılkuyruk ve diğer ölüm yiyen kolyeye baktılar ardından Lordun "SİZE BAKABİLİRSİNİZ DEDİĞİMİ HATIRLAMIYORUM!" diye bağıran sesi ile kafalarını tekrar yere gömdüler.

Voldemort ne kadar güçten düşse de astları verdiği emirleri harfi harfine dinliyordu. Bu bağırmanın ardından kutuda duran bir kağıt parçasını aldı ve inceledi bu onun gençlik resmiydi kız bunu kendi elleri ile çizmişti altında ise bir not vardı  --Hala hayattasın anlaşılan Bay Kendini Beğenmiş--  bunu gören Voldemort sırıttı "Anlaşılan hiç değişmemiş" dedi ve aklına o zaman geldi;

1978

Genç kız oturmuş çiziminin son dokunuşlarını yapıyordu. Çizim yapmayı severdi ve ne zaman kendi mutsuz,güçsüz ya da yalnız hissetse çizim yapardı. Çizimini bitirmişti bahçede ki o büyük ağacı çizmişti. Kız çizimi bitince yerinden kalktı ve terk edilmiş kızlar tuvaletine gitti.

Myrtle her zaman ki gibi ağlıyordu ona bakıp "Myrtle nie ağlıyorsun?" dedim bana dönüp "Lydiaaa" dedi hemen yanıma geldi ve konuşmaya başladı "Bir grup öğrenci gelip kafama elma attııııı" dedi son kelimesini uzatıp ağlamaya devam etti.

"Myrtle onlar sen böyle davrandıkça sana karşı olan davranışları değişmiycek onların karşısında daha güçlü dur" dedim bana bakıp "Ama ben güüçsüzüüüm" dedi ve ağlaması şiddetlendi "O zaman güçlüymüşsün gibi davran ve onların olmadığı bir yerde ağla" dedim bana bakıp kafa salladı ve "Teşekkürler iyi ki yanımdasın Lydia" dedi kısık bir sesle ona gülümseyip aynanın karşısına geçtim.

Saçımı düzeltirken lavabonun kenarında bir defter olduğunu gördüm. Üstünde Tom Marvolo Riddle yazıyordu. Defteri açtığımda boş olduğunu gördüm tam kapatacakken sayfada bir yazı belirdi 'Merhaba?' sonra tekrar bir yazı belirdi 'Sen kimsin?' ne yapıcağımı bilemedim ve defteri alıp Myrtle'a Ben gidiyorum sonra görüşürüz dedim.

Odama doğru hızla gittim ve defteri çalışma masama koydum. Yatak hanedeki diğer kızlar birazdan ders başlayacağı için gitmişlerdi bunu fırsat bilip rahat bir şekilde defterin ne olduğunu öğrenebilirdim.

Defteri tekrar açtım ve deftere 'Merhaba' yazdım karşılığında ise bana 'Sonunda cevap verebildin' yazdı kaba olduğunu düşünmüştüm ama merakım sayesinde yazmaya devam ettim. 'Kimsin sen ?' yazdım. Beliren yazı ile kaşlarımı çattım 'Zaten defterin üstünde ismim yazıyor asıl sen kimsin?' Merlin sabrımı sınıyor her halde 'Ben Lydia Ava Potter tanıştığımıza memnun oldum bay kendini beğenmiş!'