you can be the boss daddy | hyunlix

2

bol oy ve yorum istiyorum kizlarr!

..

Üzerimdeki cekete daha çok sarıldım ve saçlarımı göz önlerime gelecek şekilde dağıttım.
Tanınmak istemiyordum, magazinlerin baş köşesindeydim zaten. Ellerimi cebime atarak karşı kaldırıma geçtim. Yol vermeyen sürücülere garip bakışlar atarak yoldan geçiyordum hep. Sürücüler genelde yaşlılardı, çoğu yaşlı beni tanımıyor bile.

Gideceğim sokağın başına geldiğimde duvarların ötesinden gelen bazı bağırma sesleri duydum. Duvara iyice sindim ve dinlemeye başladım. Bir gencin ağlama ve yalvarması duyuluyordu. Tartıştığı adam ise küfürler savuruyordu. Sindiğim yerden hareket ederek duvar eşiğinden kafamı çıkarttım.

Tahmin ettiğim gibi bir baba ve oğlu tartışıyordu. Normal bir kavgaya benzemiyordu. Babasını göremesem bile
çocuğu görebiliyordum.

Lise son sınıf veya üniversite birinci sınıf öğrencisine benziyordu. Hırkası yırtılmıştı,
boğazında kızarıklıklar vardı. Yumruk yaptığı ellerinden kanlar damlıyordu yerlere. Ayak uçlarına baktım, koca koca vazo parçaları vardı. Müdahale etmem gerekiyordu muydu? Biraz daha beklesem iyi olacaktı. Kavgaları da duruluyordu yavaş yavaş.

Kavgayı farkettiğim süre üzerinden 20 dakika ya geçmişti, ya geçmemişti. Adamın sesi soluğu kesilmişti çoktan, ölmesini diledim o an. Tartıştığı genç de kaldırımda öylece oturuyordu.

Deli cesareti ile saklandığım yerden çıktım.
Bilerek ses çıkararak yürüdüm, ancak genç dalgın halinden vazgeçmedi. Dönüp bakmadı bile. Yanına vardım, biraz kan koksa da
fena değildi. Yavaşça çöktüm.

"Hey, çok canın yanıyor mu?"

Sesimden irkildi, omuz salladı.

"O piçin sözleri daha çok acıtıyor, emin ol."

Tereddüt ederek elimi omzuna koydum.
Elini elimin üzerine koydu ve ittirdi.

"Dostum, derdin ne? Uğraşacak başka birini bulsan daha iyi olacak."

Bu tavrı hoşuma gitmemişti.

"Dostum mu?"

Sesimi tanımış olmalı, bir anda bana döndü.
Gözlerime baktı, baştan aşağı beni süzdü ve acele ile ayağa kalktı. Korkutucu mu gözüküyordum, ne diye böyle yaptı ki şimdi?

"Sen.. Hwang Hyunjin'sin."

Bağırarak ismimi söyledikten sonra bir süre durdu. Birisi duysa ne olacak, yine gazeteciler basacak. Kolundan tutarak eski yerine oturmasını işaret ettim. Derin nefesler alarak ve elini yüzüne yelpaze yaparak oturdu yerine.

"Beni tanıdığına göre, modayı da yakından takip ediyorsun. Öyle mi?"

"Sen ciddi misin! O ajansa girdiğin günden beri koyu bir hayranınım. Tam beş buçuk yıldır. O zamanlar 13 yaşlarında olsamda modaya ilgim vardı. Senle modayı tanıdım. Sanırım o zamanlar sana aşıktım. Gerçi, şuanda değişen bir şey yok. Hayatım boyunca bu anı bekledim.
Seni ailem gibi sevdim. Sadece bunu söyleyebilirim."

Ne kadar hevesli anlatsada aile kısmı geçince sesinde bir titreme oldu, bu çocuğa deli gibi sarılma isteğim vardı. Ve, isteğimi bastırmayacaktım.

Ona biraz daha yaklaştım ve kollarım arasına aldım. Vücudu küçücüktü, bir o kadar da korumasızdı. Tanrım! Deli gibi çarpıyordu kalbim. Yüzüm utançtan kıpkırmızı olmuştur şuan. Sarıldığım gençten ayrılınca konuşması için müsade ettim. Ancak konuşmadı, çenesi titredi biraz. Nefes aldı, bir kaç defa dudaklarını araladı ve kapadı. Gözlerim çok defa dudaklarına kaydı. Odağımı dudaklarından çekemiyordum.

Ayağa kalktım, çocuğun da kolundan tuttum.
Hiç bir şey demeden geldiğim yolları bir bir geçerek arabama kadar ulaştım.

Arabaya binmesi için kapıyı açtım. Gözlerime garip garip bakmaya başladı. Elimle arabayı gösterdim.

"Bin, hadi."

"Ama-"

"Soru sorma ve bin."

Dediğim gibi yaptı ve bindi. Bende kendi koltuğuma geçtim, anahtarı çevirdim. Gaza yüklendim, arabadan yükselen seslerle eş değer olarak libido da yükseliyordu.

Çocuk ise hayranlık ile beni izliyordu. Gözlerindeki ışık ve minnettarlığı iliklerimde hissettim.

Sırıtarak önüme bakmaya devam ettim. Gaza tekrar bastım, direksiyon başında çılgın gibi sürmek bana haz veren en iyi şeydi.

**

Evim, merkeze biraz uzak düşüyordu.
Yolculuk uzun ama muhteşem geçmişti.

Eve girdiğimizde geçilen büyük koridoru geçmiştik, ana salona doğru yürüyorduk.
Beni şaşırtan şey ise bu çocuğun korkmadan ve tereddüt etmeden benimle gelebilmesiydi.

"Burası da evimin ana salonu. Başka salon yokta, neyse. Oturalım mı?"

"Nasıl istersen."

Tekli koltuklarından birine geçecekti, durdurdum. Yanıma oturması için koltuğu patpatladım. Memnun gözüküyordu, biraz sonra da memnun olabilecek miydi bakalım.

"Sana bir teklif sunmak istiyorum."

"Ne teklifi, ajansta çalışmak gibi mi?"

"Önce kendini tanıtman gerek."

Peki der gibi baş salladı. Dudaklarını ıslattı ve kendini tanıtmaya başladı.

"Lee Felix, yaşım 19. Lise son sınıf öğrencisiyim.
Yaklaşık 5 buçuk yıldır modaya ilgiliyim. Aslımda ise Konservatuar'a hazırlık yapıyorum.
Söyleyeceklerim bu kadar. Sormak istediğin bir şey var mı?"

"Baban ve ailen. Babanla neden tartışıyordun?"

"Ödeyemeyeceği kadar borca batmış, piç herif.
Kumar, alkol, evi terk etmeler falan. Annem çalışıyor, buna rağmen borçlar ödenmiyor.
Babama artık borç yapma dedim, karışmasam iyi olurdu. Boğazıma yapıştı, az kalsın ölüyordum galiba. Onu durdurmak için vazo ile kafasına vurdum. Vazo başında parçalandı, ellerim kesildi. Sonuç olarak da evden atıldım.
Annemin işleri de iyiye gitmiyordu, o da işinden kovuldu."

Ellerimi çenemde birleştirdim. Az önce bahsettiğim teklifi sunmam için uygun bir zamandı.

"Teklifimi duymak ister misin? İşte, paha biçilmez bir teklif. Benim sex partnerim olacaksın. İstediğim her gece için veya ne zaman ihtiyacım olursa o zaman için benimle sex yapacaksın. Karşılığında yüklü miktarda para alacaksın. Baban borçlarından kurtulacak, sende evsiz kalmayacaksın. Kabul ediyor musun, Lee Felix?"

Gözlerime garip bir hırs ile bakıyordu Felix.
Hem istiyor, hem kaçıyor gibiydi. Seçim onundu. Cevabı da basitti. Başını geriye attı Felix, gözlerini kapadı. Düzensiz nefesi ile inip kalkan göğsü onun ne kadar kararsız kaldığını gösteriyordu. Başını kaldırdı, gözlerini açtı.

"Kabul ediyorum Hwang Hyunjin."

"Bu gece Felix, bu gece benimle sex yapacaksın."

..

oy vermeyi unutmayın ve satır aralarına özellikle yorum yapmanızı istiyorum <3
sizi seviyorum, diger bölüme kadar saglıkla kalın! Ve de hyunlix'le

🗣️