Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir...
Kısa sürede gösterdiğiniz bu ilgi için çok teşekkür ederiim. 5000 okunma olmuşuz bilee!
Şimdi bölümü size bırakıyorum. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız çok sevinirim.Oy oranı beni mutlu etti ama yorum oranı çok düşüktü. Yorumlarınızı çok merak ediyorum bir tane de olsa bırakırsanız sevinirim.
Keyifli okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 4: Göçebe Kalbin Yolcusu
Kocam olarak.
Sarp Luca Russo, benim artık kocamdı.
Evlenmek hiçbir zaman planlarım içinde olmamıştı. Hayatımda zaten evlenirim diyebileceğim bir erkekte olmamıştı. Benim hayattaki amacım, başarılı olmak hem başkalarına hem de kendime bir şeyleri kanıtlamaktı. İlk gayem ise kendime kanıtlamaktı. Sarp Luca Russo'ya evet derken ise düşündüğüm sadece kriz anında olduğum bir anda kurtuluşum olduğunu hissetmemdi. Evlilik bana o kadar uzaktı.
Ne kadar uzaksa o kadar yakın kalmış olmalıydı ki şu an evli olduğumu öğreniyordum. Bir insan evli olduğunu öğrenebilir miydi? Sonuçta evlilik; rıza alınan, imza atılan, hazırlığı yapılan her iki tarafında bilincinde olduğu bir olaydı, değil mi? Benimki pek de öyle olmamıştı. Evet demiştim fakat vazgeçtiğimi de söylemiştim. İstemesem bile gitme kararı almışken, şimdi burada kalabileceğimi öğreniyordum. İstesem olmayacak bir olayı tam vazgeçtiğim an yaşamıştım. Bazen neyi çok istersem onun olmayacağına kanıtlar gibi geliyordu.
"Anlamadım?" dedim kafa karışıklığı içinde hissederken. Ben evlenmiştim. Ve bundan yeni haberim oluyordu. Düşününce bir kahkaha patlattım. "Güzel şaka. Nerede kameralar?" Sarp tek kaşı havada bana bakıyordu. Sanırım benden beklediği bir öpücüktü ki bu hallerime şaşırıyordu. "Sonuçta bu teklifler, her şey bir kamera şakası olmalı, değil mi? Yabancıdan evlenme teklifi alırken düşünmeliydim onu..."
"Artık kocan," dedi rahat bir tavırla. "Artık bir yabancı değil, kocanım."
Kaşlarımı havaya kaldırıp dudaklarımı bükerken alayla başımı salladım. "Kocam." Bastıra bastıra söyledim. "Ben evet diye bağırdığımı, gelinlik giydiğimi, imza attığımı hatırlamıyorum ama kocam?"
"Hatırlasan da evet diye bağırmış olmazdın. Gelinlik zaten istemedin." Bana ciddiyetle cevap verdikçe sinirimi bozuyordu. Boğazına yapışmamak için kendimi çok zor tutuyordum. "İmza ise attın. Yaşlanan benim ama hafıza sorunu yaşayan sensin. Günler önce İzem'in verdiği belgeye gayet güzel bir imza atmıştın. Evlilik belgemize çok yakıştı."
