İnsanı yoran şeyler de vardı nefes almak gibi, her baharın her sabahın bir gecesi, her iyiliğin bir kötülüğü vardı, tıpkı onun gibi.
-ANATOMİ
{Loris Kate}
Adımlarımı seri ve hızlı atmaya çalıştım. Son metroyu da kaçırırsam kesinlikle Bay Dean beni haşat ederdi. Metronun kapıları kapanmadan yetişmiş, son saniyelerde binebilmiştim.
Boş bir yer gözüme kestirip birkaç adım atarak oturmuştum. Duraklar boyunca duran metro ile bıkınlıkla nefes vermiştim. Anatomi dersinde çizim yaparak kendimi geliştirmiştim; şimdi de elimde bir kağıt ve kalemle ne çizeceğimi sorguluyordum.
O an görüş açıma biri girdi, karşımda ki boş yere oturunca daha detaylı inceleme fırsatı bulmuştum. Beyaz tenine mağruren gece gibi simsiyah saçları vardı, yüz hatlarının belirgin olması da dikkat çekiciydi. Buğulu bakışlarıyla tam olarak Tanrı tarafından ödüllendirilmiş gibiydi. Üstündeki deri ceket ve beyaz gömlek ile fransa sokaklarında unutulmaz bir hava veriyordu.
Parmaklarım hareket etmeye başlayınca neyi çizeceğimi belirlemiştim, gözlerinden başlayarak eşsiz yüzünü kağıdıma resmettim.
ineceğim durağı ismini duyunca yerimden doğruldum, çizdiğim kağıdı yanımdaki küçük çocuğa uzatıp beyefendiye vermesini söyledim.
Ayağa kalkıp metronun kapılarından iniyordum ki hey! Diye bir ses duydum indiğim anda arkama döndüm o adamı gördüm tam o sırada kapılar kapandı ve metro hareketlendi.
O anı sanki olmamış varsayarak hastaneye doğru yürümüştüm. Nedense istemsizce aklıma kazınmıştı. Bütün kutsal şeyler bir yana o bir yana gibiydi lakin aurası dışında onu iten uzaklaştıran negatif enerjiyi hissetmiştim. Sanırım bu yüzdendir ki ona cevap verme tennezülünde bile bulunmadım. Bulunamadım.
Hastaneye yetiştiğim gibi üstümü değiştirmiştim.
Boynuma stetoskobu da takarak düzenli bir hava verdim kendime. Bay Dean için en önemli şeylerden biri düzendi. Düzenim tam olmasına rağmen saçımdan küçük bir tutam bile çıkarsa azar yiyordum. Bay Dean'nın odasına yönelmiştim mümkün olduğunca temkinli olmaya çalışarak kapıyı tıklattım, gir! Komutunu alınca içeri girdiğim andan itibaren neden geciktiğimi dahi sormadan azarlamaya başlamıştı lakin odaya biri girene kadar. O ve yüzündeki en eşsiz gülümsemesi ile tüm karanlığıyla heybetiyle karşımdaydı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMGE {LOTUSUN KOKUSU}>
Teen Fictioninsanı değersiz hissetiren şu yorucu hayatta, karşımıza çıkan küçük talihsizlikler ya hayatını kelebek etkisiyle büyük oranda etkiliyorsa.. - O metro da gördüm seni, - Seni çizdim ben ama. - İzin almalıydın güzel suratımı çizdiğin için.!
