Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur.
Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yak...
🌹Öncelikle uyarı, bölüm içerisinde sizi rahatsız hissettirebilecek diyaloglar mevcuttur.
🌹Bölüm başını anlayabilmek için önceki bölüme hatırlamak adına mutlaka bir göz atın.
🌹 Bölüm uzun ve birçok açıdan doyurucu.
🌹Yıldıza bir tık atın ve başlayın. Bol oylu, bol yorumlu olsun...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Buraya kırmızı güller serpiştirin, sayfamız gül koksun diyelim...
Ben Sana Veda Edemem • Çağan Şengül, Cem Adrian
Red • If I break
53. BÖLÜM | TEK BİR GECE
Yalanları var gölgeler gibi uzun
Anılar zihnimin derinlerinde, oradalar, kaybolmuyorlar. Herkesi, her şeyi hatırlıyorum ve bu gelecek yollarında düzgün adımlar attırmayan, attırmadığı gibi sürekli şüpheyle duraksattıran bir lanetti.
Babamın bana ilk defa Nazan'dan söz ettiği anı geçip giden yıllara rağmen dün gibi hatırlıyordum.
On beş yaşındaydım...
Birlikte yapmayı en sevdiğimiz şeylerden birini yapıyorduk babamla; sipariş ettiğimiz pizzalarımızı kapıdan ben almıştım. Her zaman yaptığımız gibi salona geçip yere oturmuştuk ve sıcak pizza kutularını kucağımıza alıp yemeğe başladığımızda televizyonda cumartesi için seçtiğimiz filmi izliyorduk. Düşününce mutluydum, annemin olmamasını yavaş yavaş atlatıyordum, onun başka bir yerde yaşadığını ve bizim onu özlediğimiz gibi bizi özlediğini düşünüyordum. Güzel şeyler düşünebilirdim; böylesi daha kolaydı... En azından canım babam hala yanımdaydı.
Ölümü çoğumuzun anlayabildiğini düşünmüyorum, bilhassa hiç gerçek bir yakınını kaybetmemiş birisi asla anlayamazdı dolayısıyla ben de annemi kaybedene kadar dönüşü olmayan bir ayrılık olduğunu idrak edememiştim açıkçası. Ölümün ne olduğunu gerçek manasıyla anladığımda ilk zamanlar babamın bile yanımdan ayrılmasından korkar olmuştum. Ya onu da kaybedersem psikolojisine boğulmuştum. Hep gözümün önünde olsun istiyordum, eve biraz geç kalsa ya trafik kazası geçirdiyse diye endişeleniyordum...
Her neyse... O cumartesi gecesi her şey değişmişti, babam, "Nüket," diyerek kucağımda boşalmış duran pizza kutusunu alıp kendisininkiyle birlikte orta sehpanın köşesine bıraktı. "Seninle önemli bir konu konuşmamız gerekiyor kızım," dediğinde dikkatle ifademi izliyordu, ifadesinin de en az sesi kadar temkinli olduğuna karar vermiştim ve temkinli bir şeyler varsa ters bir şeyler var demekti.
