Sahibim

S~41~

Aras "Ne işin var burada!" diye çıkışmıştı Özgür ağabeyim gibi.

Arasa baktığımda gözlerinde saf öfkeyi görmüştüm. Nefretle bakıyordu.

Kadın Arasa sert bir şekilde baksa da hemen kendisini toparlayıp Demire dönüp "Biraz konuşabilir miyiz?" diye sordu.

İşte bu o zaman anlamıştım kim olduğunu..

Bencil kadın... Tüm gerçekliğiyle karşımda duruyordu.

Sanki hiç bir şey olmamış gibi..

Bencilce..

Sorumsuzca..

Yüzsüzce..

Herkes susmuş Demirin bir şey söylemesini bekliyordu. Bir süre sessizliğini koruyan Demir hiçbir duygu kırıntısı barındırmayan ses tonuyla "Neden?" diye sorduğunda kadın gözle görülür bir afallama yaşamıştı. Vücudu kendini ele veriyordu.

Panik bir hali vardı. Tedbirsizlik ya da plansızlık da denilebilirdi belki de. Ne yapacağını bilmeden gelmesi ve beklediği şeyleri duymaması ya da duymama ihtimaliydi belki de paniği..

Yüzünde inanamamışlık boy gösterirken "Neden mi? Sence de konuşmamız gereken bir şeyler yok mu?" diye sordu.

Demirin yerine ben cevap verdim ama içimden; Var..

Seni tanımıyorum ama konuşmamız gereken çok şey var..

Aileme bir özür borcun var..

Bana bir hayat borcun var..

Bana mutluluk borcun var..!

Sinirden seğiren gözlerimle Ona bakarken Demirin "Bilmem.. Var mı?" demesiyle ona döndüm. Sanki dalga geçiyor gibiydi. Oysa tek yaptığı sinirlerine hâkim olmak istemekti. Bunu fark etmeden sıktığı elimden anlayabilmiştim.

Elim acımıştı ama şuan umursayacağım şeyler arasında yer bile almıyordu. Her ne kadar yaşam şeklime tezat bir durum olsa da şuan tek istediğim karşımda duran kadının saçında tek tel kalmamak üzere saçlarını yolmaktı.

Kendini kurtarmak için başkalarını ateşe atmak çok iğrençti.

Madem öyle ya da böyle gidecekti neden yalanlarını da peşi sıra götürmemişti ki.. Nasıl nefes almıştı bunca yıl? Hiç mi vicdanı yoktu?

Kadında artan sinirle elleri yumruk olurken "O kadar olan şeyden sonra onunla nasıl aynı masada oturursun?" dedi. Konudan konuya atlamak.. Karşıdakini suçlayarak kendini aklamaya çalışmak..

Takıldığı şey cidden bu muydu? Aynı masada oturulması..

Demir alayla gülüp sadece başını iki yanına hafif sallamakla yetinmişti.

"Ne yüzsüz birisin sen böyle?!"

Yine Arasın çıkışmasıyla ona dönerek "Sen karışma!" dedi uyarır tonda kadın..

Kadının tepkisine sırıtan Aras "Bakıyorum da çirkefliğin içinden çıkıp dışına yansımaya başlamış" dedi. Sırıtışı yavaş yavaş yüzünde silinirken ayağa kalkıp sertçe kadının koluna yapışarak geriye ittirdi. Özgür ağabeyimin kaba sözlerinden sonra içimde oluşan kızgınlık bu sefer oluşmamıştı.

Bencilceydi ama yine de daha fazla canı yansın istemiştim. En az yüzü gözü dağılmış bir şekilde eve gelen ağabeylerimin canı yandığı gibi, benim gibi..