Sahibim

S~32~

-Damla Acar-

Demirle o günden sonra bir daha birebir hiç konuşmadık. Konuşulacakta birşey yoktu doğrusu. Ela ile beraber okula ve ardından işe beraber gidip geliyorduk.

Her ne kadar tuhaf bir durum olsa da yaşadığım evi ve insanları artık benimsemiştim sanırım. Artık yanlarında hiç çekingenlik sergilemiyordum. Ela zaten kardeşim oluvermişti..

Her şeyin bu kadar iyi gitmesi tuhaftı belki de. Ama bu konuya kafayı yormayacaktım. Hele de o yaşadığım kötü günlerden sonra rutin hayata dönmek.. Hayır hiç bir şeyi sorgulamayacaktım.

"Damla hadi çıkmıyor muyuz?" Elanın sesiyle elimdeki dosyayı kapatıp masaya bıraktım.
"Otur oturduğun yerde. Senin yüzünden hep işini yarım bırakıyor!" ben susarken Özgür, Elayı azarlıyordu.

Saate baktım, aksam 7 ye geliyordu. Normalde 6 da çıkarken son bir kaç gün hep geç çıkıyordum. Hepside son dakika üstüme ağabeyim tarafından yıkılan dosyalardı..

"Ya sen bir gitsene sanki sana diyorum!"

"Sana ne?, Kardeşimin yanına geliyorum!"

"Her işi kıza yükleyeceğine git birazda sen çalış!"

"Çalışıyorum zaten!"

"Nedense hiç inanasım gelmiyor."

Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum. Yine rutin kavgalar başlamıştı. Hayır ağabeyime ‘tartışacaksan hiç gelme’ desem de hem geliyor hem de laf çarpmaktan aşağı kalmıyordu..

"Tamam çıkalım yarın devam ederim dosyaya bakmaya" dememle telefonun çalması bir oldu. Arayan Demirdi. Büyük ihtimal aşağıda olduğunu haber vermek için arıyordu.

Telefonumu meşgule atarak üzerimi giyinip ağabeyimi öptükten sonra Elanın koluna girerek odadan çıktık..

Aşağıya indiğimizde Demir bizi bekliyordu. Hemen gidip arabaya bindik. Ela arkaya otururken bende öne oturmuştum.

Ortamın havasından mı suyundan mıdır bilmem sessizlik hoşuma gitmiyordu.

"Bugün dışarıda yiyelim mi? Bizde geç çıktık" dediğinde ayaklarıma baktım. Bugün çok çalışmıştım. Hem de okul vardı bu yüzde ayaklarım ağırmış ve şişmişti.

"Ayaklarım ağrıyor" dedim. Demirin gözleri şiş olan bacaklarıma indiğinde "Hemen çıkar ayakkabılarını " dedi.

Ah benim neden aklıma gelmemişti ki. Eğilip ayakkabılarımı çıkardım.

"Gitmeden alırız yemeği dışarıdan. Evde yeriz" dedi.

Biraz gittikten sonra bir yerde durup indi. Biz arabada kaldık. Daha sonra elinde poşetlere gelip arkaya Elanın yanına bıraktı. 

Çok değil hemen sonra kokusunun burnuma çalınmasıyla midem hareketlenmişti. 

Demir "İyi misin? Rengin attı" dedi.

"Koku mide mi kaldırdı. Ama eve kadar idare ederim" dedim. 

Demez olaydım! Bulantı midemin kasılmasına neden olmuştu.

**

Eve geldikten sonra yemek yiyemeden gidip yatmıştım. Tabi Ela da benimle beraber gelmişti. Kötü birşey olacağını hissediyordum. Bu yüzden içimdeki korkuyla Elaya sımsıkı sarılarak uyuya kalmıştım.

Gecenin üçünde karnının ağrımasıyla kalktım. Yataktan kalktığımda yatakta kan görmemle bacaklarımın arasına kaydı gözlerim. Çok az kanamam olmuştu..

Gözlerimden  yaş akarken dolaptan temiz çamaşır ve pantolon çıkarıp giyindim. Korkuyordum..

Elayı kaldırmak istemiyordum. Korkup panik yapacaktı. Odadan çıktım. Karşıdaki odanın kapısını çaldım. Ama hiç bir ses gelmeyince kapıyı açıp içeri girdim. Yatağın bas ucuna gidip  "Demir" diye seslendim. Ama hiç bir ses gelmeyince omuzlarından sarsarak tekrar "Demir" diye seslendim.

Yavaşça gözlerini açarken beni görmesiyle yatakta dikleşti "Birşey mi oldu " sesinde ilk defa korku sezdim.

Ağlarken kendimi toplamaya çalışarak  "Bilmiyorum. Ağrım var ve çok az Kanmam oldu." dedim zar zor.

Üzerindeki yorganı atarak yerinden kalktı.

-Demir Tunalı-

Damlanın odaya gelmesi ile bir sorun olduğunu anlamıştım zaten başka hic birşey onu bana getirmezdi.

Yataktan kalkmamla Damlaya "Tamam sakin ol." dedim. Saate baktığımda saatin üç olduğunu görmüştüm. 

Damlaya "Şimdi üzerine birşey al. Hastaneye gidelim" dedim.

Damlanın odadan çıkmasıyla bende hemen üzerimi giyinip çıktım.
Salona gitmemle kardeşlerimin de bir bir dökülmesi bir oldu. Hepsinin yüzünde soru işareti vardı.

"Ne oldu birşey mi var?" dedi Aras.

"Damlanın ağrısı var hastaneye gidiceğiz" dedim.

"Tamam" demeleriyle herkes odalarına gitti. Biraz sonra Damla salona geldiğinde yanında korkulu gözlerle duran Ela vardı.

Yanına gidip "Hadi hazırsan çıkalım artık " dedim.