Tam bir hafta geçti kendimi toparladım.
Emre abi görevi için bitlise dönmek zorunda kaldı. Benim de raporum bitmişti. Odamda üstümü giydim. İstemsiz bir halim vardı. Yatağıma oturdum. Öylece yaslandım. İçeri Savaş abim girdi.
Bücür hayırdır ne bu halin .
Özgür; bilmiyorum gelmek istemiyorum.
Savaş; iyi değilsen doktora gidelim.
Özgür; gelmek istemiyorum dedim abi başım ağrıyor demedim.
Savaş; ne bu sinir.
Özgür; bilmiyorum bilmiyorum üstüme gelme.
Savaş Özgüre sarılır. Sakin ol. Ben yanındayım.
Özgür; abi yapma çık.
Dediği sırada Barış girer.
Savaşın yüzü asılır.
Barış; abi ne oldu.
Savaş: bir şey yok hadi gidelim.
Barış: Özgür.
Özgür; iyiyim sormayın artık
Barış; önce o ses tonuna dikkat et. Karşında kim var bir bak şimdi çık odadan merkeze gidelim.
Özgür cevap vermez . Odadan hızla çıkar.
"Barış yapma iyi değil "
Barış; biliyorum da alttan aldıkça tepemize çıkar.
Savaş; çıkalım.
Hep beraber arabaya binerek yola çıktık. Özgür burnundan soluyordu. Biraz da sinirliydi.
Barış; iyi misin ?
Özgür; değilim olmuyorum da sormayın .
Barış; senin derdin ne adam gibi soruyoruz .
Özgür; arabayı durdur inmek istiyorum.
Barış biraz daha gider.
Özgür: inmek istiyorum.
Barış ani bir fren yapar. İn merkez de geç kalma.
Özgür; sen bana emir veremezsin.
Özgür arabadan iner .Barış hızla arabayı sürmeye başlar .
Savaş; Barış yapma.
Barış: ne yapma abi. Görmüyor musun ?
Savaş; yaralı öfkeli biraz sabır gerekiyor .
Barış; sen sabret abi benden bu kadar.
Savaş; arasam
Barış: ara istersen ... neyse ben karışmıyorum.
Savaş ve Barış sessiz sedasız merkeze gelirler.
Selim ; Özgür nerede .
Barış: sinirli beyefendi.
Savaş; Barış yeter.
Barış ters ters bakar odadan çıkar.
Selim : neyi var.
Savaş: Özgüre sinirli .
Selim : durumu iyi değil mi ?
Savaş; hâlâ aynı.
Özgür sahile gelir. Hafif yağmur yağmaya başlar.
Sahil de yürürken kestaneci görür. Küçük kese de kendine kestana alır.
