İstanbula dönmüştük ikimiz de kendimizi eve zor attık. İçeri ilk giren bücür olur. Kendini hemen banyoya atar.
Barış; özgürrrr lan çık banyo yapıp uyumam lazım.
Özgür; üzgünüm ama çokkk yorgunum hemen banyo yapıp uyumam lazım.
Barış; gelene kadar arabayı ben kullandım. Yorulan küçük bey oldu.
Özgür; sesiz ol. Savaş abim evde olabilir.
Barış bir süre sonra solana gelir. Kendini koltuğa atar. Gözlerini kapanır. Daha sonra uyur kalır.
Özgür bir süre sonra banyo dan çıkar. En iyisi uyandırmamak yoksa beni keser.
Yanın da duran örtüyü üstüne örter. Odasına gider. Kendisini yatağa atar. Uykuya dalar.
Saat 3 olmuştur. İlk uyanan Barış olur. Banyoya gider. Banyo yapar. Daha sonra mutfağa gider. En iyisi getir yemekten yemek söylemek pizza siparişi verir.
1 saat sonra sipariş gelir. Özgürü uyandır. Ufaklık uyan bakalım.
Özgür; abi. Saat kaç
Barış; 4 olmuş
Özgür; açıktım yemek de yok ne yapacağız
Barış : dışarıdan söyledim. Hadi pizza geldi.
Özgür; harikasın
Barış; aslında seni öldürmem gerekiyordu. Neyse
İkimiz de masaya geçerek pizzaları yemeğe başladık.
O sırada kapı açıldı. Bu gelen abim olmalarıdır. İçeri girdi. Oo kaçaklar gelmişsiniz.
Özgür; ne bu sinir .
Savaş; sinir derken bücür.
Barış; abi hava aldık . Geldik.
Savaş; nasıldı Diyarbakır .
Barış; Nalan teyzenin selamı var.
Savaş da masaya oturur. Pizza yemeğe başlar.
Özgür; abii zaten az söylemiş az ye.
Savaş; gider alırsın kaşınma.
Özgür; sustum. Hadi çıkalım.
Savaş: bak gezmelere doymamış.
Özgür: annemle babamın yanına gitmek istiyorum.
İkisi de özgüre bakar.
Barış; sakin ol. Gideriz.
Özgür heyecanla annemle Babam beni bırakmamış hatta ben kurtulayım diye beni bırakmak zorunda kalmışlar.
Savaş; anlam veremez.
Barış kısaca açıklar.
Savaş; sen hasta olarak mı.? Dünyaya geldin.
Özgür; evet, öyleymiş. Hadi gidelim. Lütfen. Savaş abi.
Barış; ben yorgunum size kolay gelsin.
Savaş yorgun olmasına rağmen. Hadi bücür arabaya in . Bende geliyorum.
Özgür heyecanla masadan kalkar.
O çıktıktan sonra Barış neler oluyor.
Barış; Nalan teyze anlattı. Nalan teyze her şeyi biliyormuş. Özgür aslında hasta doğmuş annem ona umut demiş. Yaşaması için özgürü bırakmak zorunda kalmış.
Savaş; bizim dokular nasıl uymamış.
Barış; bilmiyorum galiba annem en doğrusunu yapmış. Eğer özgüre izin vermeseydi. Şimdi yanımız da değil mezarda olabilirdi. Görmem gerekiyordu.
Söylediği sözler canımı yaktı. Annem benden vazgeçmemiş beni de sevmiş bir çocuk için çok ağır abi.
