Lily | Taekook

42

"Niye bildiğiniz halde ölümünüze gidiyorsunuz?"

Saf acı.

Nasıl tabir edilirdi...

Göğsüne balyoz yemek?

Eğer doğrusu bu ise Taehyung tam olarak bunu yaşıyordu.

Donuk bakışları karşısında, onu öldürecek cümleyi söylemiş doktorun üzerindeydi. Duyduğu şeyi anlamamış olacak ki başını omzuna eğmiş, gözlerini yummuştu.

"H-hayır... Hayır, hayır!"

Ani bir hamleyle elleri tutulmuş, gözleri açılmaya mahkum bırakılmıştı. Hayal kırıklığıyla dolmuş bir çift göz. Ne kadar korlu dolu bakabilirse öyle bakıyordu.

"Yalan söylüyor. Taehyung, yemin ederim yalan söylüyor. Aşkım ben çok iyiyim."

"Yalan söyledin."

"Hayır! B-bir kere geldiğimiz doktora inanacak değilsin değil mi? B-babam ilgileniyor benimle, ondan iyi mi bilecek?"

"Bana yalan söyledin, iyiyim dedin."

"İyiyim çünkü! Önceki doktorum söylerdi sana. Niye böyle yapıyorsun?"

"Bay Kim, doktorunuzla konuştum. Bilgilerinizin gizli kalması için belge imzalamışsınız, o sizin eşiniz, bebeğin yasal vasisi. Ondan gizleme gibi bir hakkınız yok. Ayrıca doktorunuza da bunu yaptığı için dava açılması gerek."

"SUS ARTIK!"

Göz yaşları bardaktan boşalırcasına gözlerinden akıyor, ellerini tuttuğu bedeni ikna etmeye çalışıyordu. Buraya gelmeyi kabul ettiği için paralıyordu kendini. Bu aptal doktorun böyle olacağını asla tahmin etmemişti. Kendisinin bu kadar kötü olduğunu tahmin edememesi gibi.

Çünkü kendini iyi sanıyordu. Evet, ölme riski fazlaydı, değerleri kötüydü, erken doğum riski vardı. Fakat bunlar geçmişte kalmıştı. Son günlerde kendini iyi hissediyordu. Düzeldiğini düşünüyordu.

"İyiyim dedin."

Ağzından çıkan kelimeler bunlardan ibaretti. Donuk bakışlarla gözlerine bakıyor, yediği darbeleri hazmetmeye çalışıyordu.

"Sevgilim... Ben iyiyim, Taehyung Lily'n iyi. Nolursun gidelim buradan."

"Ufak sorunlar dedin... İyi bakılırsam geçecek dedin."

"Aşkım... Bu saçma sapan kağıtlarda ne yazıyor bilmiyorum. Ama önemli olan ben değil miyim? Ben iyiyim, kendimi iyi hissediyorum. Taehyung niye inanmıyorsun?"

Jungkook, kararan gözlerini umursamadan ellerini tuttuğu eşini koltuğa oturtmaya çalıştı. Sadece çalıştı. Kaskatı kesilmiş bedenini hareket ettirememişti.

"T-tamam. Oturtmayalım. Taehyung, sinirlendiğin için böyle yapıyorsun. Aşkım gerçekten iyiyim ben. Bebeğimi-"

"BEBEĞİMİZ DİYİP DURMA ŞUNA!"

Yerinden sıçrayış. Asla beklemediği, sendelenmesine neden olan gür ses, göz yaşlarının kısa süre durmasına neden oldu. Ellerini karnına sarmış kendini anlatmaya çalışırken bunu beklemiyordu elbette.

Konuşmasına vakit kalmadan, az önce konuşsun diye kendini paraladığı Taehyung araladı ağzını.

"Siktiğimin veledi, asla benim çocuğum olmadı. Sen... Sen beni kandırdın."

"Taehyung... Sinirli olduğun için ne dediğini bilmiyorsun. Pişman olacağın şeyler deme lütfen. Ben iyiyim..."

Dilinin ucuna gelenleri söylemeye kalbi el vermemişti. Sıktığı yumruğu elini morartma derecesine gelmek üzereydi.