KALBİMDEKİ SEN

8.Bölüm: Aşk

8.bölümden herkese merhabalar.
Yıldızı parlatırsanız sevinirim.

S.E.Ö

.

..

Ders bitiminde Poyraz hoca yanıma doğru gelmeye başladı. Hoca dediğime bakmayın aramızda sadece 4 yaş vardı.

Gülümsedi ve bir sandalye çekip oturdu.

"Merhaba Laren. Bir sorun mu var?" Diye sorduğunda kaşlarımı çattım. Şuan ortada bir sorun yoktu,yani gözükmüyorduda. Nereden çıkarmıştı bir sorun olduğunu.

Başımı sağa sola salladım ve yerimde kıpırdandıktan sonra elimdeki kahvemi masaya bıraktım. Kızlar tam gelecekken Poyraz hocayı gördükleri için gerilediler. Çünkü onlarada asılmışlığı vardı.

"Ne sorunu hocam?" Dedim merakla. Hocam kelimesini her seferinde bastırıyordum. Benimle bu kadar yakından ilgilenmesi canımı sıkıyordu. Kızlar gittikleri yerden gülerek çıktıklarında arkalarından  Savaş geliyordu.

Bir dakika! Ne!

Şuan burada onun ne işi vardı? Beni kesinlikle Poyraz hoca ile görmemesi lâzımdı. Gerçi bir dakika! Ben neden şuan bu kadar strest olmuştum. Alt üstü bana yardım eden bir adam geliyordu ileriden.

Duruşumu dikleştirdim ve bu fırsatın kaçmaması için Poyraz hocaya biraz daha yaklaştım. Yani sandalyemi biraz daha yanına çektim. Kızlar kaşlarını çattılar ama ne olduğunu anladıktan sonra gülüp kahve almaya gittiler. Bizim bu kahve bağımlılığımız hukuk fakültesi öğrencisi olduğumuz içindi.

Savaş yanımıza geldiğinde kaşları havalandı.

"Savaş,senin ne işin var burada?" Dedim şaşırarak. Biraz geç şaşırmıştım. Bakışları bana döndüğünde iç çekti ve başını sağa sola salladı. Bir sandalye çekip yanıma oturdu.

"Görevdeydim ya, kontrol için geldim." Dediğinde göreve gitmesi tekrar aklıma geldi. Acaba vurulan yani yaralanan varmıydı. Daha doğrusu kendiside yaralanmışmıydı.

"Hepiniz iyisiniz değil mi?" Diye sorduğumda başını salladı. Poyraz hoca tip tip,Savaş'a bakıyordu. Savaş bakışlarını Poyraz hocaya çevirdiğinde kaşlarını daha çok çattı.

"Sen kimsin birader?" Diyerek ters bir soru sordu Savaş.

"Be-" Poyraz hocanın bir şey demesine izin vermeden ben atıldım ortaya. Hocam olduğunu bilmeliydi Savaş yinede.

"Poyraz hoca." Dedim Poyraz hocayı göstererek. Ardından Poyraz hocaya baktım ve Savaşı işaret ettim. "Savaş,arkadaşım."

Savaşın kaşları havalandı ve gülmeye başladı sessizce. Bu huyu hoşuma gidiyordu. Bu yüzden hiç çekinmeden ona döndüm. Benim dikkatlice ona baktığımı görünce dikleşti ve küçük bir öksürükten sonra bakışlarını benden aldı ve tekrar Poyraza çevirdi.