"မသိပါဘူး သရဲလားဘာလားေတာင္
လွည့္မၾကည့္မိခဲ့ဘူး"

"ဟားး ျဖစ္ရေလ...."

"ထယ္ ေလွာင္တာလား မင္းက"

"မေလွာင္ရဲပါဘူး Jeon....ရယ္"

ေဂ်ာင္ဂုေရေသာက္ေနရင္းမွ
႐ုတ္တရက္
တုန္တက္သြားကာ....

"အဲ့နာမည္ႀကီးမေခၚစမ္းနဲ႔ ၾကက္သီးထလြန္းလို႔"

"ဘာလို႔လဲ... နာမည္‌ေလးလွတာကို
ငါေတာင္ေျပာင္းေခၚရမလိုပဲ"

"ခ်ီး...."

"ဟားဟားးး ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုတို႔ကေတာ့"

အားလုံး စားေသာက္ၿပီးတာနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္သား
ပန္းကန္ကူေဆးေပးေနတုန္း
ထယ့္ဘက္က စကားဆက္လာသည္...၊

"အဲ့ေတာ့ မင္းက ယုံတယ္လား?
အဲ့သရဲမ,ကိုေလ?"

"ငါ့အထင္ သရဲမ,မဟုတ္ေလာက္ဘူး"

"ဒါဆို သရဲထီးေပါ့"

"ထယ္.....!"

"ေအးပါ...မ,စေတာ့ဘူး..အိုေခ?
မင္းေျပာေတာ့မိန္းကေလးအသံနဲ႔
တူတယ္ဆိုလို႔ပါ..."

"အင္း~ ၾကားၾကားခ်င္းေတာ့
တူတယ္ထင္မိေပမယ့္
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ မိန္းကေလးမဟုတ္မွန္း
ငါ့စိတ္ထဲကသိေနသလိုပဲ ၿပီးေတာ့

အဲ့အသံ....တစ္ေနရာရာမွာ ရင္းႏွီး‌ေနတယ္..."

"ေဂ်ာင္ဂု....ဘာႀကီးတုန္း?
မင္းစကားကႀကီးကလဲ..."

ေဂ်ာင္ဂုအနည္းငယ္စဥ္းစားဟန္ျပဳၿပီးမွ
ေခါင္းတရမ္းရမ္းႏွင့္

"မဟုတ္ေလာက္ဘူး....
ငါ စိတ္ထင္‌‌တာေနမွာပါ"

ေဆးၿပီးသားပန္းကန္ေတြ
ကူသယ္ေပးေနရင္းမွ

"ဒီလိုလုပ္, မနက္ျဖန္ထပ္သြားၾကမလား?
ငါမင္းနဲ႔အတူလိုက္ခဲ့မယ္ေလ အေဖာ္ရတာေပါ့"

"ျဖစ္ပါ့မလား samတို႔က
ခြင့္မျပဳေလာက္ဘူးေနာ္"

"အဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔
ငါ ရေအာင္ေျပာၾကည့္မယ္ အိုေခ?"

"အင္း ၿပီးတာပဲ"

ထိုေနာက္ ထယ္က ၿပဳံးစိစိျဖင့္

"ဘာလဲ မင္းကေၾကာက္လို႔လား?
ဟိုေရာက္မွ အရင္ထြက္မေျပးေၾကးေနာ္"

💭နေ့ညအိပ်မက်ငယ်Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt