YOU ARE THE ONE (On-going)

CHAPTER 28

CHAPTER 28:

"MUNTIK NA"

PASADO ALAS DOSE na sila kumakain. Pareho silang dalawa tahimik habang kumakain. Nagtataka si Jacqueline na parang weird ang ang dalawa. Nagkatitigan silang dalawa ngunit nag-iwas din agad. Nagkatitigan din ang mag-asawang sina Jacob at Jacqueline na sila mambasag ng katahimikan. Ilang minutong nakalipas ay binasag n ani Jacqueline ang katahimikan.

"Mabuti, ginising mo na agad iyan si Jacques. Akala ko hindi pa babangon iyan, tanghali na eh." Sabay subo ng karne.

"Ahh opo, hehehhe." Ramdam niya ang kaba niya. Ramdama niya baka alam ni Jacqueline ang kanilang milagrong ginawa nil ani Jacques.

"Kailan kaya ako magkaka apo?" humarap sa kanya si Jacqueline. Bigla siyang binuhusan ng malamig na yelo.

"Po?" she was pretending not hear the question.

"Magkaka-apo na baa ko?" masayang tanong ni Jacqueline.

"Ahhhh-ehhh tita ano po ang pinagsasabi niyo po."

"Mom, stop teasing Shaniqua."

"I'm not teasing her, right daddy." Humarap ito kay Jacob at ang tanging response nito sa kanya ay iling lang.

Pakiramdam niya ang kanyang mga pawis ay naging yelo na dahil sa kaba. Sa isip-isip niya, 'Ano ba pinag-iisip ni tita Jacqueline. Hindi kaya nalaman na niya may nangyari sa aming dalawa ni Jacques?'

Nakatingin sa kanya si Jacques at sineniyasan niya ito na pigilan ang kanyang ina dahil baka sumabog na ang kanyang ulo.

"Mom, masyado pa po kami bata para magkaraon ng anak." Palusot na sabi ni Jacques.

"Its okay to me na gawin niyo iyon. Basta magmahalan lang kayo." Jacqeline said then she her attention on her plate.

"Mom, please stop. Walang nangyari sa amin dalawa. Tsaka kaya siya nagtagal sa kwarto because..."

"Because of what son?" sumingit ang kanyang ama pero nahuli niya itong tumatawa.

"Because never mind. Kumain na tayo please, kayo talaga ang dumi dumi ng mga isipan ninyo."

Napatawa ang mag-asawa at si Shaniqua naman ay huminga ng maluwag. Akala niya ay mabibisto na silang dalawa na may ginawa silang hindi pa dapat nila gawin.

NANG makatapos na silang kumain ay nag volunteer na maghugas si Shaniqua na maghugas ng mga pinagkainan. Naiwan sa kusina sina Jacqueline at Shaniqua dahil may mahalagang meeting na pag-usapan ang mag-ama sa loob ng office nito.

"Shaniqua." Tawag sa kanya ni Jacqueline kahit kinakabahan siyang humarap baka tanungin ulit siya.

"Ahhmm, Tita bakit po?" humarap siya kay Jacqueline at si Jacqueline naman ay hinawakan ang magkabila niya balikat. Kita niya sa mata nito na masaya ito sa kanya.

"Salamat anak, dahil minahal mo ng husto si Jacques. Ikaw lang nag mahal ng totoo kay Jacques. Akala ko hindi ko na makikita ang matamis ng ngiti ng anak ko nung simula silang naghiwalay ng kanyang ex. Hindi ko akalain na ginagamit niya anak ko para lang makipagbalikan sa kanyang ex-boyfriend niya. Salamat, hindi mo siya iniwan." Niyakap siya ni Jacqueline at tumulo ang mga luha nito.

"Tita, don't mention it. Ako nga po magpapasalamat sa inyo, para ko na din po kayong nanay."

"Magkaka apo na ba ko?" biglang nagtanong si Jacqueline at nahagikgik ito.

"Tita?"

"Hay naku, alam na alam ko ang mga galawan at tingin niyo. Napagdaanan na naming iyan ng tito Jacob mo."