သိုင်းနတ်ဘုရားအသူရာ(ချူဖုန်း) အတွဲ(၁)သိုင္းနတ္ဘုရားအသူရာ(ခ်ဴဖုန္း) အတြဲ(၁)

1331------1340

သို့သော် မည်သို့ဖြစ်စေကာမူ၊ သူတို့ အသက်ရှင်နေကြဆဲပင်။ အမှန်အားဖြင့် သူတို့က အနည်းငယ်မျှ ဒဏ်ရာရမထားခဲ့ကြပေ။

သို့သော်လည်း ရောင်စုံဝါးတော ခေါင်းဆောင်နှင့် ရွက်ကြွေဝါးတော ဂိုဏ်းချုပ်တို့ထံ အကြည့်ရွှေ့မိချိန်တွင်မူ ထိုနှစ်ဦးစလုံး ယခင် ရပ်နေခဲ့သည့် နေရာတွင် ရှိမနေကြတော့သည်ကို လူအုပ် တွေ့ရှိလိုက်ကြရသည်။ ထိုအစား သူတို့က မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေလျက် ရှိကြသည်။

ထို့ပြင် သူတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ ဦးခေါင်းများမှာ သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်များမှ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့ကြသည်။ သူတို့၏ လည်ပင်းများပေါ်တွင် ပုံမှန်မဟုတ်သော ပြတ်ရှရာတစ်ခုကို မြင်တွေ့နိုင်ပေသည်။ သူတို့၏ ဦးခေါင်းများ ဆွဲဖြတ်ခံထားရသည့် အလားပင်။ ထိုခဏ၌ သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်များမှ မြောက်မြားစွာသော သွေးများ အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထွက်နေလေသည်။

သူတို့နှစ်ဦးတွင် အသက်ဓာတ်လက္ခဏာ တစ်စုံတစ်ရာ မရှိတော့ရုံသာ မကဘဲ၊ သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်များထံမှ ရင်းမြစ်စွမ်းအင်များပင် အလုံးစုံ ခြောက်ခန်းသည်အထိ စုပ်ယူခံထားရသည်။ သူတို့ အပြီးအပိုင် သေဆုံးသွားကြချေပြီ။

ဟုန်းချန်ထံ လူအုပ် ပြန်ကြည့်မိချိန်တွင် သူက မူလနေရာတွင် ရပ်နေဆဲ ဖြစ်ကြောင်း သူတို့ မြင်တွေ့လိုက်ကြရသည်။ သို့သော် သူ့လက်များတွင် အပိုပစ္စည်းနှစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။

၎င်းတို့ကား ရောင်စုံဝါးတော ခေါင်းဆောင်နှင့် ရွက်ကြွေဝါးတော ဂိုဏ်းချုပ်တို့၏ ဦးခေါင်းများပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

''သူ ... သူ ... သူက ရောင်စုံဝါးတော ခေါင်းဆောင်နဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်သခင်တို့ကို တကယ် သတ်လိုက်တာလား''
ရုတ်တရက် သူတို့၏ ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် ထိတ်လန့်မှုတို့ကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်စွမ်း မရှိတော့သည့် တစ်စုံတစ်ဦးက တုန်ယင်နေသော အသံတစ်ခုဖြင့် အော်ပြောလိုက်မိသည်။

ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလို ကြောက်ရွံ့သော အော်သံမျိုးစုံ ထပ်ကာထပ်ကာ ထွက်ပေါ်လာကြသည်။ လူတိုင်း စတင် ထိတ်လန့်လာကြသည်။ ချာခနဲ နောက်လှည့်၍ ထွက်ပြေးလိုက်သူများပင် ရှိလာသည်။