ဆံမြိတ်ချ လှပါပေ့.....

part 1

ဒေါ်သင်းသင်းဟာလည်း သူမွေးတဲ့ညမှာပဲ သူ့ကိုယ်ဝန်၇လနဲ့နေ့မစေ့လမစေ့ဘဲ ကလေးမွေးသတဲ့....

အဲ့တော့ သူ့ကိုနို့တိုက်ဖို့ အံကိုက်ဖြစ်သွားတော့တာပဲ....
အဲ့ သူ့နို့တိုက်မိခင် အမေသင်းရဲ့ကလေး သူနဲ့တစ်ညတည်း တူတူမွေးလာတဲ့ သူက မေသင်းကြိုင်တဲ့... ။

မိကြိုင်က သူနဲ့တူတူ မိခင်နို့ကိုမျှသောက်ခဲ့ရလို့လားမသိဘူး

အသက်၅နှစ်ထိက ပိန်ပိန်သေးသေးလေးပင်။

သူကတော့ အသားဖြူကာ ဘုန်းကြီးကျောင်းက ဟင်းပေါင်းကောင်းမှုနဲ့ အသားပြည့်ကာ ခပ်ဝဝလေးဖြစ်လို့နေသည်။

သူ့ပုံက ဖြူဖြူဝဝတစ်တစ်လေးမို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားလိုပင်မထင်ရပဲ တကယ့် သူဌေးကလေးတစ်ယောက်နယ်...ရုပ်ရည်ကလည်း အမြဲလိုလိုသန့်ပြန့်သည့်အထဲပါကာ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ဆနရတာမကြိုက်ပါ။

ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဆိုပေမယ့် ခြေထောက်ကိုရွံပေတာတောင် ရေပြေးဆေးတက်သည့် သူက အသန့်ကြိုက်လေးဖြစ်လို့နေပေမယ့်

မိကြိုင်မကတော့ အသက်နှစ်နှစ်တည်းက အော်တစ်ဇင်ဆိုလား အာရုံကြောနှေးကွေးတဲ့ ရောဂါဆိုလားနဲ့ သူပုံစံက ထုံထုံထိုင်းထိုင်းနှင့် ထမင်းစားလည်း ညစ်ပတ်သည်။

ထမင်းပန်းကန်ကိုဇွန်းတပ်ပေးထားတာတောင် မိကြိုင်ထမင်းစားရင် ပတ်ပတ်လည်ထမင်းလုံတွေ ပလဲပလား‌နေ‌ေအာင်စားတက်သည်။

ထိုအခါမျိုးဆို သူနှာခေါင်းလေးရှုံမိကာ မိကြိုင်ခေါင်းကိုခေါက်ထည့်တက်စမြဲပင်။

သူကသွက်သွက်လက်လက်နှင့်မို့ နုံနုံထုံထုံမိကြိုင်ရှေ့ကအမြဲဦးဆောင်လမ်းဖြစ်လို့နေသည်။

အအေသင်းက သူ့သမီးကို ဆူငေါက်တာမကြိုက်ပေမယ့် သူကတော့ လစ်ရင်လစ်သလို ဆူငေါက် ထိပ်ခေါက်လုပ်တက်သည်။

လုပ်အောင်လည်း မိကြိုင်က တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခု မျက်စိနောက်အောင်လုပ်သည်ကို

မိကြိုင်ကတော့ သူဘာလုပ်လုပ် အူကြောင်ကြောင်နှင့် မျက်တောင်ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်ကြည့်ကာ လက်ချောင်းတွေကို တွန်းလိမ်ကောက်ကွေးလျက် လိမ်ချိုးနေတက်၏။