BERFU ÖZTÜRK (Ara Verildi)

3

Yeni bir bölümle herkese merhabalar. Umarım beğenirsiniz. Ben yazarken çok eğlendim.

Sizce şuana kadar geçen karakter tanıtımını paylaşayım mı? Yoksa ileride mi paylaşayım? Önerilerinize açığım

Sorumu da sorduğuma göre o zaman bölüme geçebiliriz.
---

Saat çoktan gece 1'e yaklaşmıştı ve biz amcamın evine gelmiştik. Yolda amcam babamlara henüz görevden geldiğimi söylemediğini söylemişti onlara sürpriz yapmam için. Evet, amcam kafayı sürprizle bozmuş biri. Biz küçükken bile her zaman en ufak şeyde bile sürpriz yapardı.

"Utkuyla Melis evde mi amca?"

"Evdelerdir kızım, Utku'nun aldığı dava yeni bitti o yüzden yarın evde, Meliste her zamanki gibi okuluna gidiyor."

Anladığımı belirtmek için kafamı salladım. Evet Utku ve Melis kuzenlerimdi. Utku avukatken Melis iç mimarlık okuyordu. Büyüdükçe sürekli görüşemesekte her müsait zamanımızda birbirimizi arardık. Amcam valizimi benden alıp kapıya ilerlerken güldüm ve sırt çantamı tek koluma takıp onu takip ettim.

Zili çalarken beni kapının önüne ittiğinde göz devirdim. Tamam sürpriz yapacağız da umarım yengemin kalbine inmez. Ben bunu düşünürken yengem kapıyı dalgınca açarken beni gördüğü an çığlık atmıştı. Amcam arkada gülerken ona ters ters baktıktan sonra bana hızla sarılan yengeme sarılmıştım.

Ta ki arkadan gelen uykulu Utku ve Melis'in ayak seslerini duyana kadar. Yengemle sarılan beni gördüklerinde sırıtarak göz kırptığımda Melis hızla bana doğru koşmuştu. Ailedeki tek kız Melisle ben olduğum ve ondan 6 yaş büyük olduğum için beni ablası olarak görürdü hep.

"Berfu ablaa!!" deyip ağlayan yengemden yeni ayrılmış bana sarılırken güldüm.

"Nasılsın kız minik kuş. Bakıyorum hâlâ kuş gibi atlayıp sarılmaları bırakmamışsın" dediğimde herkes gülmüştü.

Onu sağ kolumun altına alırken Utku diğer tarafıma doğru gelip sarılmıştı bile.

"Hoşgeldin güzelim"

"Hoşbuldum Utkucuk" dediğimde yüzünü buruştursa da o da gülümsedi. Utku benden ay farkı ile küçüktü. Bu yüzden onu sinirlendirmek için öyle derdim hep.

"Ay bırakın kızcağızı görevden yeni gelmiş yorulmuştur şimdi benim deli kızım. Gel kızım otur şuraya aç mısın, ne yersin?" Yengemin gözlerini silerken durmak bilmeden sorduğu soruya karşılık gülümsedim.

"Ellerinden her şeyi yerim yengem ama çok yorma kendini ufak tefer şeyler getir sen. Hem saatte çok geç yorulmayın."

"Öyle olur mu kızım, Utku koş masayı ayarla Melis sen de gel bana yardım et evladım. Ay Büşra çok sevinecek daha bugün konuşmuştuk keşke Berfu'm da buraya gelseydi diye."

"Aysel hayatım sen söyleme Büşra'ya Berfu'm sürpriz yapacak."

Amcamın dedikleriyle hepimiz göz devirirken ben konuşmaya atıldım.

"Şimdi arama yengem uyuyordur sultanım. Ben yarın akşam yanlarına gideceğim inşaallah." dediğimde beni onayladı. Daha sonra hızla masa hazırlanıp yemekleri yedikten sonra herkes uyumaya çekilmişti. Üniformalarımı çıkarıp çantamı komidinin üzerine koydum ve pijamamı giydikten sonra yatağa uzandım. Sonunda vatanımdaydım. Artık rahat bir nefes alabilirdim.

---

Sabah dışarıdan gelen seslerle gözlerimi açtıktan sonra kalkıp valizimdeki sayılı kıyafetlerden birkaçını seçip üzerime giydim. Çantama cüzdanım , kimliğim ve telefonumu koyduktan sonra hazırdım.