Öfkenin elleri boğazımı sıkarken son kez kokunu almak istedim. Bize ne oldu bilmek istedim. Ölen kişinin ben olmadığıma inanmak istedim.
Sen ise bir mezarın başında ağlıyordun. Askersin sen, akmamalı gözünden yaş. Ölüyüm ben, atmamalı bir daha bu ka...
İlk defa bu kadar uzun bir bölüm atıyorum, o yüzdendüzenlemesi biraz uzun sürdü. Bu saatte attığımiçin kusura bakmayın ve ayriyeten yazımhatalarıolmuşsa da kusurabakmayınlütfen. Ki bir güngerçektendüzgün bir vakitte bölümattığımıgörürsem kendimi ödüllendireceğim shxhsh Neyse umarım severek okursunuz, çoktatlış bir bölüm oldu gerçekten. Bu arada alttaki fotoğraflar bölümiçindeki sahnelerden, özellikleüniformalı olanını söylemek isteriim :) O zaman sizi daha fazla tutmayayım, bölüm sonu görüşürüz... iyi okumalar dilerim, oy verirseniz sevinirim... sevgilerle.
instagram.com/_fluasel & twitter.com/fluasel
Bölüm Şarkıları: Nurettin Rençber - Söyle Sunam Deniz Tekin - Sezenler Olmuş Sezen Aksu - Biliyorsun Fatma Turgut - İkimizden Biri Kubilay Karça - Celladına Aşık Zeynep Casalini - Duvar -
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
19.bölüm: Sevgili ve Yara
"Tam bütün cevapları bulduğunu düşünürsün, sorular değişir." - Paulo Coelho
Birine baş sağlığı dilemek için illa ortada bir ölünün olmasına gerek yokmuş, bugün, bu gece, burada öğrendim bunu. Ölü birkaç duyguya, güvene bile baş sağlığı dilenebilirmiş. Güvene bile. Ölü bir güven... yabancı bir his değil bu.
Bir iki haftadır yağan kardan dolayı her yer, çatının her noktası karla kaplanmıştı. Biraz önce başlayan ve lapa lapa yağan kara baktım, sonra bakışlarım karşımda öylece duran, sanki son kez bakıyormuş gibi bir an olsun gözlerini benden çekmeyen Aren'e düşmüştü. Son sözlerimi söylemiş, son defa bakmıştım ona ama bir adım olsun gidememiştim, ne ondan ne de olduğum yerden. Karşımda derbeder bir halde durmuş bekliyordu öylece, sanırım o da gidemiyordu. Ama o ihanet- Hayır, ihanet değil tercih. Kıyamaz ki o bana. İhanet etmez asla, edemez ki. Gözlerime böyle bakarken, beni kendine aşık ederken, güvenimi... yeniden bir insana güvenmemi sağlarken bana bunu yapmaz ki. Vardır bir nedeni. Anlatır, anlatırsa anlarım ben onu. Affederim belki onu. Bu zamana kadar her ihanet edene intikam yemini içmiş ben, ilk defa bunu istemiyordum. Hem belki de gerçekten mecburiyetten yapmıştı bunu. Mecburiyetten insan sevdiğini, döneceği bile meçhul olan bir operasyona gönderir miydi? Affedemezdim. Bana ihanet ettiği için ya da beni korumadığı için değildi ki bu üzüntüm, kırgınlığım, öfkem. O benim ölmemi bile göze almıştı ya, beni asıl yaralayan buydu. Ben onun yerinde olsaydım beni bu kadar yaralamazdım, bu kadar değildi.
