ciao, amore✓

yaz yağmurunun eşlik ettiği acıklı melodi

güneş doğmaya yakın, kalkıyor yatağından kızıl. üstünü bile değiştirmeye sabrı yok, sadece saçlarını tarıyor. bu saatte birkaç hizmetkar haricinde herkesin uyuyor olacağını bildiğinden içi rahat. yine de fark edilmeden, hızlı hızlı çıkıyor saraydan. askerlerin nöbet tuttuğu kapıdan geçmek zorluyor elbette. tek başına saraydan çıkmaya izni yok prensin. elinden gelse, saraydaki odasına kilitleyecek babası onu.

yine de başarıyor çıkmayı, askerlerin dikkatini dağıtıp hızlı davranarak.

sahil kenarına kadar aralıksız koşuyor. soğuk hava titretiyor dizlerini. ancak biliyor, bu yolun sonu sevgilisine çıkacak. bunu bilmek, tüm vücudunu ısıtıyor.

christopher, prensin ondan istediği gibi sahil kenarında bekliyor ve onun denize karşı duran görüntüsü prensi en hüzünlü şiirlerden bile daha derinden yaralıyor. farklı bir dünyaya doğmayı diliyor kızıl. aşkın statülerle, cinsiyetle sınanmadığı farklı bir dünyaya doğmayı diliyor.

dilekleri denizin acıklı şarkısına karışıyor, geri dönüşü olmamak üzere.

bugün, diğerlerinden çok daha soğuk olacağını şimdiden belli ediyor. bulutlar mavi gökyüzünü kapatıyor, bembeyaz umutların üstüne atılan bir çizik misali. sonra da yağmur yağacak, hayal kırıklığının sonucu dökülen gözyaşları gibi.

christopher'ın gözleri prensi gördüğünde evvel onun büyüleyici etkisiyle, ardından ise imkansızlığın sebebiyet verdiği gözyaşlarıyla parlıyor.

yanına yaklaşan yakut kırmızısıyla gri bulutlardan önce davranarak ağlamaya başlıyor. ne gözyaşları yetiyor, ne hıçkırıkları. christopher o an ilk defa minho ile ilgili hayal kuruyor, denizin soğuk sularında birlikte ölmeyi.

"ağlama, ağlama sevgilim." minho, christopher'ın gözyaşlarını siliyor parmaklarının ucuyla. parmak uçları yanıyor sevdiği erin gözyaşlarından. gözyaşlarının değdiği her bir noktasını öpüyor. tuzlu yaşlar dudaklarına bulaşıyor, bu tadı bir ömür dudaklarında taşımak geçiyor içinden.

çok geçmeden yaz yağmuru damlıyor yeryüzüne. kızılı ısıtmak için ıslanmaya başlayan bedenini kolları arasına alıyor, kollarında hayatı taşıyor. cennet demek istiyor minho'ya, cennete giremeyecek kadar günahkâr olduğunu bildiği halde.

christopher, ilk defa minho'yu öpüyor yaz yağmuru altında. bundan önce öpmeye cesareti olan hep minho iken, beklemediği bu öpücüğe ayak uydurması zor oluyor. elleri onun boynuna çıkıyor, dudaklarının üzerindeki baskıya karşılık veriyor. sonsuza kadar öpmek istiyor sevgilisini. ne yazık ki, minho hep imkansızı istiyor.

nefesi kesilene kadar öpüyor kızılı. sonra anlını onun anlına yaslayarak derin derin nefesler alıyor, nefesleri birbirine karışıyor. en az minho kadar, christopher da meftun, bilmiyor. bilmezlikten geliyor.

"yaz yağmurunda seslen bana." mırıldanıyor minho. o gülünce christopher da gülüyor. iyice ıslanan bedenlerini daha da yakınlaştırıyor kızıl, yaz yağmurunun eşlik ettiği acıklı deniz melodisini duymazdan geliyor.

aşk, cesaretin tohumlarını ekiyor yüreğine. yağmur dinene kadar, güneş açıncaya kadar sayısız öpücük paylaşıyorlar. bir ömür yetecek öpücüğü toplamak istermiş gibi, ancak ikisi de biliyor ki onlara bir ömür yetecek kadar öpücüğü asla birkaç saat içinde toplayamazlar. birkaç gün içinde de, birkaç hafta içinde de. bir ömür gerek onlara. birlikte geçirecekleri koca bir ömür gerek.

"kurtarıcım." kızıl prens, genç ere böyle demeyi seçiyor o an için. christopher'ı kurtarıcısı olarak görüyor, onu bu yasaklardan kurtaran bir kurtarıcı olarak görüyor.

"bir başka hayat için, bekle beni."

"yeniden doğacağımıza inanıyor musun?" christopher, ıslanmış kızıl saçlarda gezdiriyor elini.

"yeniden doğacağız ve o zaman, çok mutlu olacağız."

"belki de yeniden doğmamıza gerek kalmaz." meyus gözlerine zıt düşüyor dedikleri ama yine de gülümsetiyor kızılı. gülmek ona çok yakışıyor, hep gülmesini diliyor tanrıdan. minho'nun inanmadığı tanrıdan, minho'yu hep gülümsetmesini diliyor.

güneş tepeye çıkarken sadece bedenleri ayrılıyor o sahilden. ruhları hâlâ orada, tüm imkansızlıklarıyla birbirini öpen iki sevgili hâlâ o sahilde yaz yağmuru altında ıslanıyor.