KIŞA KARDELEN ALAKURT'A YÜREKDELEN

7. Bölüm

1 HAFTA SONRA

" Kardelen. "

Annemin içeriden bağırmasıyla elimdeki havluları bırakıp yanına gittim. Hasibe teyzenin saçlarını boyarken aynadan bana baktı.

" Şu boya kutusunu yenile kızım. "

Sesimi çıkarmadan boya kutusunu alıp içerde ki küçük odaya girdim. Boya kutularının numarasını bulduktan sonra kaseye döküp karıştırmaya başladığımda içeri Ayşe girdi.

Ona bakarak " Yemek molası mı? " dediğimde gülümseyerek başını salladı. " Nasıl acıktım anlatamam Kardelen. Valla son günlerde benim iştah aldı başını gidiyor. " dediğinde güldüm.

Umursamaz bir tavırda " Ne olacak kız birlikte spora gideriz. " Boya kutusunu çöpe atarken göbeğimi tuttum. " Bak benimki de aldı başını gidiyor. " dediğimde Ayşe güldü. Sonra bana üstünkörü bir bakış atıp " Saçmalama normal o. İncecik kızsın. "

Söylediği kendine de imkansız gelmiş olacak ki bana tekrar bakıp sırttı. Dudak bükerken "Yok valla şimdi yalan söylemiş olurum incecik de değilsin ama. " dediğinde kaşlarımı çatıp " Çok kötüsün Ayşe. Öyle denir mi ya neyim fazla benim? " derken yandaki aynadan kendine bakıyordu Kardelen.

Ayşe dudaklarını dişleyip " Yani balık etlisin Kardelen. Hem ne demiş büyükler yemeklerin salçası kadının kalçası. " diyerek daha da batırdığında Kardelen gözlerini belertti. " E yuh ama Ayşe. "

Ayşe masum şekilde bakarken gülümseyiverdi. Kardelen, Ayşe'nin gülüşüne baktı. Sonra kızgınlığını unuttu. Ayşe çok güzel gülüyordu.

" Ayşe Ayşe. " diye söylendi. " Valla çok fenasın. Şu gülüşüne kimsenin kızamayacağını bildiğin için böyle yapıyorsun değil mi? " Ayşe daha çok gülerken göz kırptı. " Tabii kız ne sandın? Bizim silahımızda bu öldürücü gülüş." dediğinde tekrardan güldü.

Kardelen başını iki yana sallarken gözleriyle yemeği işaret etti. " Hadi hadi yemeğini ye. " dedikten sonra sakin bir tebessümle " Gülüşün hiç solmasın be Ayşe. " Ayşe bu sefer gülmek yerine sıcak bir tebessümle yanıt verdi. " Ne oldu aşık mı oldun kız yoksa bana? " Omuz silkti Kardelen.

" Güzel gülüyorsun. Seni gülerken görünce benim yerime de güldüğünü düşünüyorum. Ben ne kadar gülemiyorsam senin o kadar özgür gülmen hoşuma gidiyor. " dediğinde Ayşe ne diyeceğini bilemeyerek öylece Kardelen'e baktı.

" Kız ben hiçbir şey anlamadım. Bu paragraf sorusu gibiydi. Ne demek istedin Kardelen? " dediğinde omuzlarını kaldırıp " Hiç. " dedi. Ardından Ayşe'ye bakıp " Hiç. " diye uzattı.

Kardelen annesinin bağırması ile odadan çıkarken Ayşe kapanan kapının ardından baktı bir kaç saniye.

" Deli kız niye böyle konuştu ki şimdi? Ay ben böyle bilmece gibi laflardan anlamıyorum da. Ben malım yani. Tek tek konuşması lazımdı. Edebiyat yapar gibi konuştu. Ay ben zaten lisede edebiyattan da kalmıştım. " diyerek söylendi.

Sonrasında getirdiği yemeğe uzandığı esnada yine Kardelen'in sözlerini düşündü. Bu yüzden yemeği geri bıraktı. " Of. İştah da bırakmadı yeminle. "

Sonra tekrar güldü. Başını iki yana salladı. " Ne yapsam yemek yiyeceğim esnada Kardelen'le konuşup iştah mı kestirsem? Beleş kilo kaybı. Spora para da vermem. Mantıklı. Bi düşiniyim ben. "

Ayşe kendi halinde takılırken Kardelen annesine hazırladığı boya kasesini uzatıyordu. Hasibe teyzenin ters bakışlarını da maruz kalıyordu aynı zamanda.