Μαρκέλλα
11 χρόνια πριν
"Μπαμπά αύριο θα κοιμηθώ στη Μαρία "
"Μωρό μου αύριο το πρωί φεύγουμε με την μαμά σου για Τουρκία. Θα προτιμούσα να μείνει η Μαρία σε εμάς "
"Θα της το πω, αλλά θα κανονίσεις να λείπει ο Άρης από το σπιτι "
"Τι πάθατε πάλι;" ρωτάει η μαμά μου γελώντας
"Η Λιζ του έκανε ένα χουνερι και σίγουρα θα θέλει να την εκδικηθεί" απαντάει για μενα ο Ορέστης
"Και η Μαρία στο σπιτι σίγουρα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για εκείνον" συμπληρώνω
"Κορίτσι μου δεν θα διώξω τον αδερφό σου από το σπιτι. Θα του μιλήσω όμως"
"Και σιγά μην σε ακούσει" λέω χαμηλόφωνα και δεν συνεχίζω την συζήτηση
"Μην κατεβάζεις μούτρα αγάπη μου. Ο Άρης σε αγαπάει πολύ, δεν θα κάνει τίποτα μπροστα στη φίλη σου" μου λέει η μαμά μου γλυκά
"Είναι εκδικητικός "
"Κι εσυ του πηγαίνεις συνέχεια κόντρα"
"Καλά κάνω"
"Φτάνει τώρα, θε τα πούμε τα υπόλοιπα στο σπιτι"
"Δεν φτάνει που μας σύρατε σε αυτή την δεξίωση θέλετε να κάτσουμε να κάνουμε και συζήτηση στις 2 το βράδυ"
"Ορεστη πρόσεχε πως μιλάς" απαντάει αυστηρά ο μπαμπας μου και κρυφογελάω
"Σκάσε μικρό γιατί θα ψάχνεις να γλιτώσεις κι από μενα εκτός από τον Άρη"
"Ναι καλά"
"Σταματήστε" ανεβάζει τον τόνο του ο μπαμπας μου
"Φίλιππε τι συμβαίνει;" ρωτάει η μαμα μου σοβαρά
"Δεν έχω φρένα" απαντάει χαμηλόφωνα, αλλά καταφέρνουμε να τον ακούσουμε
Χωρίς άλλη κουβέντα ο Ορέστης μου φοράει την ζώνη και έρχεται κοντά μου αγκαλιάζοντας με
Βλέπω το αυτοκίνητο να κινείται όλο και πιο γρήγορα μέχρι που καταλήγει πάνω σε ένα δέντρο
Από εκείνη την στιγμή τα πάντα είναι θολά στα μάτια μου
Κοιτάζω τον Ορέστη, το κεφάλι του έχει πέσει πάνω στα πόδια μου και αίμα τρέχει από το μέτωπο του. Ο μπαμπας μου δεν φαίνεται να έχει κάποια πληγή, αλλά όταν του φωνάζω δεν μου απαντάει. Το βλέμμα μου γυρνάει στη μαμα μου, έχει αίμα στο στόμα της, ένα σίδερο από το αυτοκίνητο έχει τρυπήσει την κοιλιά της, αλλά μου χαμογελάει
"Όλα θα πάνε καλά μωρό μου, εδώ είμαι, θα είστε καλά" λέει παίρνοντας κοφτές αναπνοές
Βλέπω φώτα, κάποιοι πλησιάζουν και για μια στιγμή πιστεύω ότι είναι οι φρουροί του μπαμπά που ήρθαν να μας βοηθήσουν
Ανοίγουν τις πίσω πόρτες και βγάζουν τον Ορέστη έξω, τον βάζουν σε ένα αυτοκίνητο. Πλησιάζουν εμένα και με τραβάνε, η μαμα μου φωνάζει, την ακούω που τους παρακαλάει να μας βοηθήσουν
Πριν με βάλουν κι εμένα σε ένα διαφορετικό αυτοκίνητο ακούω καποιον να λέει ότι ο μπαμπας μου είναι νεκρός
Τότε τον βλέπω, τον Γιώργο Ανδρέου, είναι φίλος του μπαμπά μου. Με κοιτάζει και μου χαμογελάει, δεν είναι όμως όπως το κάνει πάντα, αυτό το χαμόγελο με ανατριχιάζει
Μιλάνε μεταξύ τους, αλλά δεν μπορώ να τους ακούσω από εδώ που βρίσκομαι
Κάποιοι σπρώχνουν το αυτοκίνητο στον γκρεμό. Τότε ξυπνάω και αρχίζω να χτυπάω την πόρτα για να βγω έξω, αλλά είναι κλειδωμένη
Το αυτοκίνητο πέφτει στο γκρεμό και σφηνώνει, κάτι ρίχνουν και ύστερα βλέπω την φωτιά
Η φωνή της μαμάς μου να φωνάζει τα ονόματα και των τριών μας είναι το τελευταίο πράγμα που ακούω πριν το αυτοκίνητο ξεκινήσει με μεγάλη ταχύτητα προς την φυλακή μου για τα επόμενα 10 χρόνια
Η φωνή της αεροσυνοδού είναι αυτή που με ξυπνάει και με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δεν κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος, την βλέπω που με κοιτάζει περίεργη για μια στιγμή και της κάνω νόημα ότι είναι όλα καλά
Αυτό το όνειρο, οι αναμνήσεις μου από όλα αυτά τα χρόνια που πέρασα εκεί μέσα συνοδεύουν κάθε μου προσπάθεια να κοιμηθώ
Δεν δίνω περισσότερη σημασία και σηκώνομαι από την θέση μου για να κατέβω από το αεροπλάνο
Μόλις πάρω την βαλίτσα μου βγαίνω από το αεροδρόμιο και ψάχνω με το βλέμμα μου το αυτοκίνητο που νοίκιασα μέσω ίντερνετ
Ο αέρας της Ισπανίας με χτυπάει ήρεμα στο πρόσωπο και δίνω λίγα δευτερόλεπτα στον εαυτό μου για να τον απολαύσω
Ίσως είναι η μόνη ήρεμη στιγμή που θα έχω εδώ μέχρι να βρω αυτό που ψάχνω
_______________________________________________________________________________________
Να και το πρώτο κεφάλαιο
Όπως καταλαβαίνετε η ιστορία θα λαμβάνει χώρα στην Ισπανία
Δεν θα πω άλλα για τώρα, θέλω να δω οποιαδήποτε τα σχόλια σας και τι πιστεύεται ότι θα συμβεί σε αυτό το βιβλίο
Αυτά
Show some love & τα λέμε στο επόμενο
आप पढ़ रहे हैं
Broken
सामान्य साहित्यΑμαρυλλίς Χατζή ή Μαρκέλλα Στεφάνου όπως θα την γνωρίζουμε από δω και πέρα Από παιδί έχει περάσει πολλά, την πόνεσαν, την σημάδεψαν και στο τέλος την έσπασαν, ξέχασαν όμως ότι κάτι που σπάει κόβει κιόλας Θα δούμε την ιστορία της από την αρχή, θα νι...
