Başqa

Ad günü

*Elena*
Yorulmuşam...Son zamanlar bu sõzü o qeder çox tekrar edirdim ki .Inanın"Yorulmuşam' demekden bele yorulmuşdum.Yaşadığım heyata baxsaq,mesele orada idi.Men heyatımdan bezmişdim.Anladıq; herkesin heyatında çetin anları ola biler,herkes yıxıla biler.Amma herkesin elinden tutub qaldıranı da olar.Bağışlayın,sevdiklerim...
Aubrey ve Nananın arası pozulduqdan sonra günler tez keçirdi.Daha doğrusu onları barışdırmaq üçün fikirleşmekle keçirdi.En yaxın insanlar indi bir-birlerine yad biri kimi davranırdılar.Nedense bu mene heç edaletli gelmirdi.Aubrey Klausun yanından ayrıldıqdan sonra onu axtarmağıma gerek qalmamışdı.Özü meni tapmışdı.Belke de gedecek başqa bir yeri yox idi.Uzun-uzun danışdıq o gece.Amma Klausun yanından niye ayrıldığını demedi.Men de çox üstüne getmedim.Yanımda rahat hiss etmesini isteyirdim.Sadece bir şey beynimi qurcalayırdı.Aubrey niye bu qeder yalnız hiss edirdi özünü?Derinden düşündüyüm zaman bunun tek sebebinin Nana olmadığını hiss etmişdim.Aubreyi üzen,sıxan başqa bir şey de var idi amma ne.Hem niye bizden gizledirdi ki.Ah,boşuna dememişem; "Yorulmuşam".
Nanayla danışmalı idim,ancaq bir terefden de derslerimi çox axsatmışdım.Mektebde haqqımda çıxan söz-söhbet Leo ve Klausun gelmeyi ile yatışmışdı.Teşekkür borcum var size,uşaqlar.
Nehayet,yatağımdan qalxib hazırlaşa bilmişdim.Ailemle aramı düzeltmeye çalışdıqca daha da berbat hala gelirdi.Ona göre uzun mûddetdir ki onlar üçün nese etmirdim.Üreyimden gelmirdi,yada ki başda dediyim kimi bu mövzuda da yorulmuşdum.
Paltarlarımı geydikden sonra aşağı düşdüm.Kömekcimiz süfreni yene bezemişdi.Bir iki şey atışdırdım ayaq üstü.Xala her zamankından daha artıq hazırlıq etmişdi.Elinde hediyye ile yanıma gelerek "Doğum günün mübarek,Elena!" deyib yanağımdan öperek möhkemce qucağladı.
Bu gün menim ad günüm idi.Men doğurdan da yorulduğumu indi daha yaxşı anlayırdım.Ad günümü xatırlamayacaq qeder yorğun idim.Xalaya teşekkür edib evden çıxdım.Ağlımda tek bir şey var idi;Ailem-anam ve atam.Meni ilk tebrik edenin kömekcimiz olması gülünc deyildi mi?!Bir tek men mi bele hiss edirem?!Anamın atamın menim nazımla oynamasını istemek,burax nazımı,sadece özel günlerimde yanımda olmalarını istemeye haqqım yox idi?!
Belke var,belke yox...Neticede yanımda deyildiler,önemli olan da bu idi.
Maşına mindiyimde şofer de tebrik etmişdi meni.Görünüşe gõre bu evde 3 insan yaşayır:Men kömekci ve şofer...
Mektebe çatmışdıq.Yol boyu atamla anamın ne etdiklerini düşünmekden özümü ayıra bilmirdim.Menden vacib ne işleri olduğu doğurdan da maraqlı idi.
Derse girmek üçün sinife qalxdım.Zenge 6 deqiqe qalmasına baxmayaraq,sinif boş idi.Teeccüblensem de keçib sıramda eyleşdim.Biraz keçdikden sonra zeng vuruldu,amma hele de heç kes gelmemişdi.Gõzledim amma yene de gelen olmadı.Cedvele baxmaq üçün sinifden çıxıb aşağı endim .Amma heç bir deyişiklik yox idi.Hemişeki sinfimizde idi ders.O zaman bu uşaqlar harada idiler?Yaxşı bes müellim?!
Müellimler otağına getdim.Orası da boş idi.Indi fikir verdim;men maşından düşende de mektebin heyetinde heçkes yox idi.Qorxmağa başlayardım.Bu gün tetil elan olunmuşdu da menim xeberim yox idi?!Aubreye zeng etdim amma açmadı.Hemçinin Nana da.Aşağıya düşdüm ,yenede bomboş idi.Sinfe qayıdanda Partamda not var idi.

"Ilk ders"

Evvel onsuzda ilk dersde olduğumuzu fikirleşsem de sonradan İLK dersimiz yadıma düşdü.Bizim mektebde ilk dersimiz mektebin arxa heyetinde olmuşdu.Sinif rehberi mektebe alışmağımız üçün bele bir şey etmişdi.Çantamı alıb heyete düşdüm.Etrafda heçkes gõrsenmirdi.
10 il evvel de men bu cümleni işletmişdim :

" Etrafda heçkes gõrsenmirdi"

O zamanlar çox balaca idim.Herkesden arxaya qalmış ağlamışdım.Heçkesi de tapa bilmemişdim.Sonunda çiçeklerin üzerindeki heşeratlarla oynayarken müellim ve diger uşaqlar yanıma gelmişdiler
Çiçeklerin yanına getdim.Çiçeyin üstünde de not var idi:
"Biz her zaman senin arxandayıq"
Müellimle birge uşaqlar meni tapdığı zaman bu cümleni mene Aubrey demişdi.
Indi de arxamdan sesler ucalmağa başladı: