Başqa

Yazıq Elena

Multimediyada:Lucas:)

___Elena___
Deqiqelerdir Gözlerimi açmış,öylesine otağımın tavanına baxırdım.Uşaqlığımda her zaman xeyal ederdim;Bir otağım olacaqdı ve ulduzlarla dolu bir tavanı.Her gece o ulduzlara baxaraq yuxuya gedecek,seher oyandığımda ise helede gece olduğunu düşünerek yeniden yatacaqdım...
Bu qeder saf idim.Bu qeder besit xeyallarım var idi.Xeyallarım besit olduğu qeder gözel idi menim üçün.
Uşaqlığımda her zaman anamın meni sevib sevmeyeceyini, yanımda olub olmayacağını düşünmezdim bele.O ANAdır.Yanımda olmalıdır.Meni sevmelidir.Buna mecbur olduğunu hiss etdiyi üçün yox,Ana olduğu üçün bunu etmelidir.
Ana,bilirsen men sene hele qarnında iken güvenmişdim.Sene atdığım tepik...
Qarnına tepik ataraq sınamışdım seni.Qarnında sancılara sebeb olmuşdum.Ana,sen o zaman güvenimi qazandın.Meni sevmeye davam etdin,Ana.Sene ezab vermeyime baxmayaraq,sanki sene hezz verirmiş kimi qarnını sığalladın.Saçlarımı oxşar kimi...
Yadımdadır ,bütün olanlardan sonra eve qaytarıldığımda sifetin.Ana men o sifeti haqq etmişdim??
Nolur olsun,sene güvenmeye sevmeye davam etmişdim.Amma bir defe...
Xatırlayırsan ,Ana???!!!!
Günboyu alışveriş edib,mene nelerse almışdın.Otağımın qapısını heyecanla açıb yanıma gelmişdin.Gõzlerinde sevinc var idi,gülümseyirdin.Ne olduğunu anlamadan,
"Gel qızım,bax gõr sene neler almışam"
Deyerek meni õzûne teref çekmişdin.
Elindeki çantalardan rengli rengli paltarlar çıxarmış,bir bir gõstermişdin.Sonra o Mavi rengli prenseslere layiq paltara baxıb "Bahalı olsada qızıma qurban olsun" demişdin.Ve geyinmeyimi istemişdin.Isteksiz olsamda sen özün geyindirmişdin.Elimden tutaraq etrafımda fırladıb "Woww çox gözel oldun" dedin.
"Seni sevirem anacan"söylemeyimi istedin.
Mense gülümseyib gõzlerine baxaraq
"Seni sevmirem Ana"
Demişdim...
O an gözlerinde yaranan ifadeyi helede xatırlayıram.
Sene ele dedim ,çünki gõzlerindeki sevinc tebii deyildi,Ana,Seni tanıyırdım.Hele "Bahalı olsada qızıma qurban olsun " demeyin.
Doğurdan,niye insanlar etdikleri yaxşılıqları dilleri ile mehv ederlerki?!!!
Heçne evvelki kimi olmayacaqdı bir daha.O cümleni deyerken bunu bilirdim.Bile bile demişdim.Belkede buna gõre Qelbimin derin ıssız bir yerlerinde peşmançılıq çekdim herzaman.

Telefonumun saatının vurması ile diksindim bir an.Amma bu adetim idi.Herzaman saatı qurar ve normalda saatdan tez oyanardım.Mektebe getmek vaxtıydı he Elena?!
Dur dur qalx neçe gündü özümü depresyon yaşıyan qızlar kimi aparırdım.Yatağımdan qalxıb banyoya doğru ireliledim.Suyu üzüme çırpdıqca,heyatın mene vurduğu zerbeler yadıma düşürdü.Her defesinde daha şiddetle çırpırdım ferqinde bele olmadan.Sanki heyata qarsı dimdik dura bileceyimi göstermeye çalışırdım.Arada meh esir suyu dalğalandırır.Eyniyle heyatın meni o yan bu yana fırlatdığı kimi...Sonra sonra desmalı götürüb üzümü sildim.
Silgi ile silinen bir şey neqeder can yandıra bilerdiki?!
Heyat,şaheserini yarada bilmedin!
Dedim aynaya gülümseyerek.Depresyonda çıxmışdım sanki o an.Düzdü ,ne vaxt girdiyimide bilmirdim amma olsun.
Derin bir nefes aldım.Heyata yeni gelen uşaqlar kimi hiss etdim bir an.Evvel doyunca ağlamış,sonra ise altdan altdan gülümseyirdim...
Garderobumun qarşısına keçib ferqli bir geyim terzi yaratmaq istedim bugün.Gözüm ağ ve boynunda benõvşeyi rengli bantiki olan köyneyime sataşdı.Altınada mekteb formasını pozmamaq üçün eteyimi geyindim.Uzunboğaz ayaqqabılarıma elimi atdım,ilk,amma sonra pencereden baxıb havanın mülayim olduğunu gõrûb onları yerine qoyub botlarımı gõtürdüm.Benövşeyi rengli saatım ve qara bilekliyimi taxdıqdan sonra saçlarımı yığdım.Yana gelecek bir şekilde hõrûk hõrdüm.Çox istifade etmesemde yaraşdığını deyerdiler.
Qara rengli çantamıda götürdükden sonra evden çıxdım.
Qapıdan çıxdıqdan sonra beynimde bir dialoq canlandı;
"Ana,men çıxıram"
"Qızım gözle gözle bir deqiqe sene lunch hazırlamışdım,mektebde acsan yeyersen deye"
"Ay ana,mektende bufet varda oradan alaram niye eziyyet çekirsen?!"
"Menim qızım bufet yemeklerinden yeyib sağlıqsız mı olsun?!
Aha getirdim al bunu qoy çantava,mektebde yaxşı yaxşı ye"
"Yedikce seni xatırlayacam"

Bu sözler bu sehne gõzûme gelmişdi bir an.Belkede.Belkede ne zamansa olar.
Gülümsedim öz õzüme.Ve yoluma davam etdim.Şofer herzamankı kimi meni gözleyirdi.Qapımı açmagını neçe defe desemde,eyni şeyi edirdi.Onun işi bu idi eslinde,sadece men öyreşe bilmirdim.Mektebe tez çatmışdıq,yolda tıxac olmamışdı.Mektebin qapısından girmeye telesirdim,Nana ve Aubreyi gôrmeli onlarla danışıb her şeyi aydınlaşdırmalı idim.Lucas Aubrey õgey anası...Bunların hamısının bir menası olmalı idi.Sinfe süretle qalxıb çantamı partama fırlatdıqdan sonra qızlara zeng etdim.Heç açmaqlarına icaze vermeden katibemizin içeri girmesi ile telefonumu söndürmeli oldum.Katibemiz balacaq arıq zerif gõzel bir qız idi.Üstelik çox da mehriban idi.Mektebdeki herkes onu çox severdi.
"Elene,direktor seni yanına çagırır"
Demesi ile olduqca teeccüblenmişdim.
"M-Meni?"
"Aha ,mektebe geler-gelmez yanına getmeyini istedi"
"Yaxşı gel düşek" dedim sonunda.Direktor meni niye çağırmışdı ki'Bu sual aşağı düşene qeder beynimde fırlanırdı.Sonunda otağın qapısına çatmış ve katibe artıq geldiyimi xeber etmişdi
"Gel qızım" demesi ile içeri daxil oldum
"Keç eyleş","Seni niye çağırdım maraqlı olduğu üz ifadenden belli olur,otur da vaxt itirmeden mövzuya keçek"
Getdikce dahada marağım artırdı.Amma  klassik direktor sualı ile rastlaşacağımı da tesevvür elemirdim,doğrusu.
"Dersler necedi?"
Bu nece sual dı e.Seher seher meni bundan yana çağırmadığın belli idi ,bir başa dede sözünü.Dayanamayıb
"Yeqinki meni buna göre çağırmamısınız direc sõhbete keçe bilersiniz, müellim"
Dedim.
Direktor çene hissesinde biraz saxlanmış ama onu bir o qeder de cavan gõsteren saqqalını ovuşduraraq
"Yaxşı qızım.Özünde bilirsen ki mektebimizin en ağıllı telebelerindensen ve senin üçün bir tek..
" cümlesini tamamlaya bilmeden qapı nazikce tıqqıldadıldı ve içeri Coğrafiya müellimimiz geldi.Onun gelmeyine olduqca teeccûblenmiş ve beyagdan açıq unutduğum ağzımı qapadım.Direktor onu gelmeyine olduqca sevinmiş rahatlanmış gõrünürdü .
Coğrafiya müellimimde keçib qarşımda eyleşdi.Direktor
"Hee,müellim,tam vaxtında geldiniz ele bizde Elenayla teze başlamışdıq söhbete"dedi.Burda birşeyler olurdu amma ne olduğunu anlaya bilmemişdim heleki.Gõzlerimi Coğrafiya mûellimime çevirdiyimde
"Elena,bilirsenki mektebimiz şeherde tanınmış en yaxşı mekteblerden biridir.Ve bizim senin kimi bir çox şagirde ehtiyacımız var.Sizler bizim ûçün çox deyerlisiniz.Sizi daha da inkişaf eletdirmek bizim borcumuzdur.Buna gõre bugünden etibaren senle daha yaxından elaqede olub,derslerini möhkemlendirmeyine kömek edecem.Bir nõv õzel ders olaraq düşüne bilersen.Ailene de bildireceyik narahat olma."
Dedi.Mense o danışdıqca derin dûşüncelere dalmış,bir terefden bunu çox mentiqli,bir terefden ise çox mentiqsiz tapırdım.Beynim bir anda sual seli ile doldu.Sonunda
"Niye sadece men?!"
Dedim.Onlarda bu sualı gõzlemirdiler ki bu üz ifadelerinden belli olurdu.
Coğrafiya müellim her veziyyetden çıxmağı bacaran,sõzünün üstüne sõz deyilmesine icaze vermeyen bir kişi idi.
"Çünki mektebimizin en yaxşı qiymet alan şagirdisen.Ûstelik coğrafiyadan qiymetlerin diger şagirdlere gõre çox çox yaxşıdı.Bir qıza gõre coğrafiya feni sevilmezdir eslinde amma sen herdefesinde hevesle çalışırsan.Bunu da o emeyinin bir qarşılığı olaraq dûşün..."dedi
Ne deyeceyimi bilmemişdm
Beynimde yaranan mentiqsiz terefleri bir anda yox etmişdi õz sözleri ile müellim.Dordanda bu kişi çox bacarıqlı idi.Sözleri barmağına dolayıb istediyi kimi fırraya bilirdi.Heyran idim buna.Belkede ondan destek alaraq gelecek heyatımı mükemmel ede bilerdim...
"Yaxşı,yoxlamaqdan zerer gelmez"
Dedim gülümseyerek.Onlarda stullarına sõykenerek gülûmsemeye başladılar.
Otaqdan icazeleri ile çıxdım.Sinfe doğru qalxarken pillekenlerde oturan Lucası gõrdüm.Sonunda beynimdeki suallara cavab tapa bilecekdim.Lucasın yanına gelib" Qalx  danışmalıyıq"
Dedim.O ise sõzlerimi eşitmirmiş kimi heç hereket bele etmedi.Reaksiya yox idi uşaqda.O inadsa mende inadam.Yanına oturub
"Onda burda danışarıq"deyib çenesinden tutub başını qaldırdım.Bir anda çox yaxın mesafede durduğumuzu hiss etdim.Nefesini duya bilirdim ve elim helede onun üzûnde idi.Gõzlerini bir an olsun ayırmırdı menden.Geri çekilmek isteyirdimki elleri le üzümü ovuclarının içine alıb
"Keçmişini bilmeden möhteşem gelecek axtaran Yazıq Elena...."
Dedi çox kinayeli bir ses tonu ile.Az evvel düşündüyûm geleceyin ne qeder axmaqca olduğunu Lucas dedikden sonra derk etdim sanki.Belkede haqlı idi;
Qarda buraxdığım ayaq izlerimde qalmışdı bütün geleceyim...