Winnie Solace de duistere zon

Hoofdstuk 2

'Winnie jou tijd is gekomen,' zei Nico. Will schudde zijn hoofd bedroefd en Nico keek me bezorgd aan. Ik begreep er echt helemaal niks van. 'Tijd voor wat!?' piepte ik. Will trok aan mijn arm. 'Kom binnen dan leggen Nico en ik alles uit,' zei hij. Ik kroop langs het paarse tapijt en ging naast Will op mijn luchtbed zitten. 'Je bent een halfboed,' zei Nico. Voorzichtig met vragen kwam ik er achter wat een half bloed was. Ik huiverde en begon onregelmatig adem te halen. 'Winnie!' riep Will en hij schudden me door elkaar. Ik duwde mijn handen tegen me oren. 'WINNIE!' riep Will. Hij trok mijn handen weg. Ik keek hem denk ik wel drie minuten zo aan tot ik duizelig werd. 'Je mag wel adem halen!' zei Will boos. Ik liet mijn hoofd tegen Wills schouder zakken. 'Ik kan het niet geloven!' zei ik hees. Ik voelde dat iemand een hand op mijn rug legden. Ik keek op en keek recht in Nico's duistere ogen. 'Ik geloofde het eerst ook niet,' zei hij. Ik huiverde en keek de twee jongens aan. 'Maar betekend dat dat Will niet mijn broer is?' vroeg ik met een trillende stem. 'Hij is zo ie zo je halfbroer,' zei Nico om me gerust te stellen. Will haalde zijn handen door mijn roze haar. 'Blijf je hier slapen Nico?' vroeg Will. 'Als ik jullie niet van last ben,' zei Nico. Will lachte. 'Hou je kop jij!' bromde Nico. 'Hoezo knorrig bolletje duisternis?' lachte Will nog harder. 'Jij...Jij Half goddelijk troetel beertje!' snauwde Nico. 'Lekker volwassen dit,' zuchtte ik. 'Je zus heeft gelijk,' zei Nico. 'Dankje,'  zei ik. 'Natuurlijk uwe hoogheid of Roze heid?' grinnikte Nico terwijl hij op zijn knieën een buiging probeerde te maken. Ik duwde hem om en hij viel tegen een geel tapijt aan. Will begon me te kietelen en ik gierde het uit. 'Wat is dit?' vroeg Nico. In zijn hand hield hij een oude kartonnen doos. 'Dat is niks!' snauwde ik. 'Mag ik dan weten wat er in zit?' vroeg Nico. 'Nee!' gromde ik. 'Dus het is iets?' zei Nico. Will probeerde mij te sussen maar ik schoof zijn handen van mijn rug. 'Doe maar!' snoof ik. Nico schoof de deksel er af. Hij haalde er een verkreukelde foto uit die aan de hoekje om gekruld was alsof hij al vaak nat was geweest. 'Wat is dit?' vroeg hij. 'dat is onze oudere broer' zei Will. 'Kraai is dood,' zei ik mat. 'Gestorven. Van een berg af gevallen.' Mijn stem kraakte. 'Sorry,' zei Nico. 'Haal de rest er ook maar uit,' zei ik schamper. 'Nee dat hoeft niet,' zei Nico. 'Doe het!' snauwde ik. Nico haalde er meer foto's uit, Een armband en een oude gedroogde roos. 'Heb je die nog?' vroeg Will. 'Jij niet meer dan?' zei ik. 'Ik wilde hem niet,' zei Will. 'Waarom?' vroeg Nico. 'Die roos komt uit een krans die de burgemeester had gestuurd. Kraai hield niet van aandacht, dus toen iedereen weg was hebben we de krans weg gehaald. Onze moeder zei dat we een roos mee moesten nemen,' legde Will uit. 'En jij wilde geen roos?' vroeg Nico. 'Ik heb de roos aan de kat gegeven! Ik was acht oké?' zei Will. Ik voelde hoe erg hij er van baalde. 'Wil je misschien de doos weer dicht doen?' vroeg ik. Nico deed de spullen er in. Ik zag dat hij naar de armband keek. 'Ik ga even de katten voeren oké?' zei Will. Ik merkte dat hij even alleen wilde zijn. Er viel een ongemakkelijke stilte toen hij weg was. Nico zetten de doos terug en ging naast me zitten. Ik zag dat hij in zijn hand de gouden armband van Kraai had. Hij pakte mijn hand en schoof de armband om mijn pols. 'Hij staat je mooi,' zei Nico. 'Vind je?' vroeg ik zachtjes. Nico knikte. 'Ben je bang voor me?' vroeg hij aan me. O, Sugar Honey Icea Thea! Hij merkte dat ik weg keek als hij me aan keek. 'Nee,' zei ik. 'Kijk me dan gewoon aan,' zei Nico bijna smekend. Ik voelde hoe mijn haar voor mijn gezicht gleed en ik keek naar mijn handen. Ze trilden. Door het gordijn van lang roze haar keek ik Nico aan. 'Ik ben gewoon niet gewent om het veel over Kraai te hebben,' zei ik. 'Wil je dat wel?' vroeg Nico. 'Weet ik niet,' zei ik. 'Want weet je in het kamp ben ik er voor je en nu ook,' zei Nico. 'Liever niet. Ik heb geleerd dat banden snel verbroken worden,' zei ik. 'Mijn vader is Hades,' zei Nico scherp. 'Ik neem het jou en je vader niet kwalijk begrijp dat, maar de dood lijkt me altijd op de hielen te zitten en hij pikt alles waar ik om geef weg. Mijn eerste pony, Kraai, Mijn oude vriendje en mijn stiefvader,' zei ik. 'En je praat er niet over,' zei Nico. 'Dat is niet nodig ik heb geen verdriet,' zei ik. 'Dat heb je wel, maar je stopt het weg en het knaagt aan je,' zei Nico. Ik stopte mijn haar achter mijn oren. 'Zullen we kijken waar Will is?' vroeg ik. Nico knikte. samen kroppen we naar de trap. 'Daar zijn jullie!' zei mijn moeder. Ik kon zien dat ze had gehuild. Will zat naast haar op de bank hij had zeker verteld over Kamp half bloed. 'Blijf je eten en slapen?' vroeg mijn moeder aan Nico. 'Graag,' zei Nico. Ik keek naar Will en hij keek weg. Ik zag dat zijn ogen rood waren en dat hij snel een traan weg veegde. 'Kom op Willie!' zei ik. Will glimlachte en liet zich door me omhoog trekken. 'Wat zullen we doen?' vroeg ik. Will haalde zijn schouders op. 'Will het luchtbed van....,' mijn moeder stopte en keek Will aan. 'Hij ligt naast mijn bed. Dan kan je een plekje voor Nico bij jullie maken,' zei mijn moeder bits. Opnieuw klommen we omhoog. Ik duwde een tent flap weg en sleurde het leeg gelopen luchtbed van mijn stiefvader weg. 'Beetje hulp graag!' steunde ik. Nico schuifelde voorzichtig langs me heen. Zijn arm raakte de mijnen en ik voelde zijn kou mijn kant opkomen. Samen sleurde we het luchtbed naar de tapijten waar Will bezig was om een plek te creëren. 'Goed als we er uit willen moeten we zowat over Winnie heen kruipen, maar het past wel,' zei Nico toen we het luchtbed hadden opgepompt. Will zag dat ik heel bedenkelijk keek. 'We ruilen wel even om,' zei hij tegen mij. Terwijl we met kleedjes en beddengoed sleepte kwam ik vast te zitten in Nico's zwarte dekbed die hij schaduwrijzend had gehaald! Will gooide mijn kussen ook nog eens naar me toe en ik struikelde. Mijn eigen beddengoed eindigde op mijn hoofd en ik raakte in paniek. Opeens voelde ik iets kouds tegen me arm. 'Hebbes!' lachte Nico. Will begon te lachen en ik gooide een kussen naar zijn hoofd. Ik hoorde een klagelijk gepiep toen ik op Will rolde. 'Hoi!' zei hij toen mijn neus die van hem raakten. Ik probeerde op te staan maar ik zat helemaal vast gedraaid in een dekbed en Will probeerde ook omhoog te komen. Nico hielp ook niet mee want hij lag gierend van het lachen op de grond. Ik duwde me omhoog en zetten mijn elle bogen in Wills ribbenkast. Ik rolde door naar het volgende luchtbed. Mijn hoofd klapte op de grond. 'Auw!' kreunde ik. De kamer bewoog om me heen en Will kwam bezorgd op me af. 'Alles oké?' vroeg hij. Ik probeerde te knikken, maar dat deed pijn. 'Beweeg niet dat is echt een stuk beter,' zei Will. Ik probeerde mijn hoofd te schudden, maar dat deed ook pijn. 'We gaan eten!' hoorde ik mijn moeder roepen. 'Kom maar ik help je wel naar beneden,' zei Will. De wereld draaide toen ik op stond. 'Auw Will dat gaat niet echt wacht even!' steunde ik. Nico keek Will en mij bezorgd aan. 'Mam gaat dit echt niet tof vinden. Het is beter als wij eerst naar beneden gaan,' zei Will. Samen met Will liep ik de trap af. 'Wat is er met jou?' vroeg mijn moeder. 'Ik zeg nog zo vaak gedraag je niet als een log geslagen hond! Dat is iets voor jongens!' snauwde ze naar me. Ik voelde me boos worden. Toch knikte ik. 'En waar blijft Nico?' vroeg mijn moeder. 'Hier ben ik!' zei Nico. We schoven aan tafel en pakte een stuk slapen pizza. Ik zag Nico's gezicht glimmen. 'Wat?' vroeg ik. 'Niks ik vind het gewoon grappig om te zien hoe Amerikanen proberen om Italiaanse pizza te maken,' lachte Nico. Ik had geen idee waar deze jongen het over had. Zwijgend aten we onze pizza. 'Ik ga nog naar de disco,' zuchtte mijn moeder. Ik zuchtte zachtjes. 'Kunnen we film kijken?' vroeg Will. 'Ik hoop dat ik geld krijg, maar nu ben ik al blij dat ik wat eten heb,' zei mijn moeder. Ik voelde Nico's ogen op me branden. 'We gaan naar boven,' zei Will. Hij stootte me aan en wees naar het wandrek. Ik liet mijn hand over mijn gitaar glijden, maar pakte toch mijn viool. Will pakte zijn gitaar en we liepen achter Nico aan. 'Ideetje?' vroeg ik aan Will. 'hmmm.....Blame?' mompelde Will. Nico keek ons aan. Heel voorzichtig zette ik mijn strijkstok op mijn viool. Will stemde zijn gitaar en schraapte zijn keel. Ik begeleide hem met mijn viool en sloot mijn ogen. Ik hoorde precies wat Will deed en toen zijn stem door de camper galmde werd ik rustiger en ontspande ik meer. Ik ging zo hoog mogelijk staan als ik kon en voelde hoe ik heel ergens anders was. Toen ik mijn ogen opende zag ik Will naar me kijken en stopte ik. Nico wees naar iets boven mijn hoofd. 'Je vader is wel heel vroeg,' zei hij. Boven mijn hoofd zweefde een gouden lier. Will probeerde iets te zeggen. Uiteindelijk duwde hij zijn gitaar weg en liep op me af. Ik dacht dat hij boos was. In tegendeel hij sloeg zijn armen om me heen. 'Je hebt geen idee hoe blij ik ben!' zei hij. (zie media! ik heb een plaatje bewerkt die ik op googel heb gevonden)