hoofdstuk 1

7 0 8
                                    

LET OP: IK KAN NIET HEEL VEEL HIER IN SCHRIJVEN OMDAT IK OOK BEZIG BEN MET WARRIOR CATS DE VELOREN VEER, MAAR IK ZAL ZO VEEL MOGELIJK SCHRIJVEN! 💖

Er werd aan de deur geklopt. Mijn moeder liet haar gitaar van haar schoot glijden en liep naar de deur van de camper. Ik keek langs haar heen, maar ze ging voor mijn zicht staan en ik kon niks meer zien. 'Hoi?' hoorde ik mijn moeder verbaasd zeggen. 'Ik kom voor Will en Winnie Solace,' zei een stem van een jongen. 'Kom binnen,' zei mijn moeder. Een jonge met een piloten jack aan en zwarte haren keek de kleine kamer binnen. 'Will is boven,' zei ik. Mijn moeder keek me bezorgd aan en wees naar boven. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik breng je wel naar boven,' zei ik tegen de jongen. De jongen volgde me de wiebelige houten lader op. Op handen en knieën kropen we  door het tent doek tot we bij een stuk kwamen waar gezellige Perzische tapijten lagen. 'Will! Er is bezoek!' riep ik tegen het paarse tapijt. Het tapijt werd aan de kant geschoven en mijn broer kwam er onder vandaan. 'Nico?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en hoorde hoe de  jongen achter me tegen de tentstokken botste. 'Ik wil graag nog ergens slapen dus laat het heel!' snauwde ik naar hem. 'Kan ik met jullie praten?' vroeg hij. Will keek me bezorgd aan en ik haalde mijn schouders opnieuw op. Toen knikte Will. 

Sorry voor het korte hoofdstuk 

Winnie Solace de duistere zonWhere stories live. Discover now