Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum.
Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım.
En azından böyle olmasını umuyordum.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Leyla Öztürk
Sınır 600 yorum / 500 oy
Keyifli okumalar...
&
"Leyla'nın nişanlısıyım" diye devam etti Kenan sözlerine. Yaman'la göz göze geldik şimdi onun parmağında olmayan yüzük benim parmağımdaydı.
Yaman
"Komutanım nereye daldınız?" Civan'ın sesiyle sokağa bakan pencereden başımı çevirdim ona doğru.
"Ne yapıcan Civan? Oraya da mı gelicen?" Başımı iki yana sallarken kendime kızıyordum asıl.
"Demeyin öyle komutanım kırıyorsunuz narin kalbimizi." İsmail hemen arkasından cevap verdiğinde görüş açıma girmişti.
"Ulan kalbinizi siktirtmeyin bana, bir hafta diye geldiniz altı aydır gitmediniz. Üç sap bir evde ne bok yiyor diye sormaz mı ev sahibi?" Sinirlenmeye başladığımı beni çok iyi tanıdıkları için anlamıştı ikisi de.
"Komutanım ev sahibi evden attı, ne yapalım sokakta mı kalalım? Üstelik görevden önce taşındık daha bir ay olmadı bile." İsmail itiraz ederken geri geri adımlayıp görüş açımdan çıkmayı planlamıştı ama arkasındaki kapıyı fark etmemişti. Kapıya şak diye çarpınca gözümü bile kırpmadan baktım yüzüne.
"Allah nasıl veriyor cezanı ben elimi bile kaldırmadan. Ulan kim dedi size her gece başka bir kız getirin eve diye? En son ev sahibinin kızını kim aldı eve?" Bir Civan'a bir İsmail'e baktığımda ikisi de yutkundu.
"Valla ben değilim, o yaptı" diyerek Civan'ı sattı direkt İsmail.
"Hani kardeştik lan? Hani canımızı emanet ederdik birbirimize?" Ağır damardan girmeye çalışan yanımda oturan Üsteğmenin ensesine bir tane geçirdim.
"Ev sahibinin kızı olmaz dedim sana. Adam hacı dayıydı ulan elinde babadan kalma beylik tabancasıyla üç tür kovaladı mahallede. Balkondan atlarken götüne yeseydin mermiyi görürdüm seni şimdi." Evden kovulma sebepleri Civan olduğu için İsmail de acımıyordu ama ikisi de benim elime düşmüştü.
"Şeytan taşlar gibi taşladı adam beni. Ne yapayım sarışınlara hayır diyemiyorum." Gayet rahat konuşan Civan'ın ensesine bir tane daha patlattım.
"Çamaşırlar da sana hayır diyemiyor Civan'ım bak ellerinden öper. Evimde bir çöp dahi istemiyorum bulduğum an sahibine yediririm." İkisinin gözüne de ciddi bir ifadeyle baktığımda yapacağımı bildikleri için anında başlarını salladılar.
"Yedirirsiniz komutanım!" Gaza gelip selam veren İsmail'le başımı iki yana salladım. Allah bana sabır versin.
İsmail, Civan, Yunus, Vedat, Hakan'la birlikte dört yıldır görevlere çıkıyorduk. Benden önce İsmet abi vardı başta. Şehit olduğunda timin başına kıdemli olarak iki sene önce ben geçmiştim. Deli İsmet derlerdi askeriyede, her şeye en başta o koşardı. Deliliği aklından değil cesaretinden gelirdi. Sayısız operasyon da binlerce kişiyi kurtarmıştı. İsmet abiyi düşününce hazır buradayken şehitliğe uğrayıp bir selam vermeyi düşündüm.
