karamel/ EbGas

2.2

bölüm başındaki kısım gelince çığlık attım keşke biraz daha uzun göstereydiniz ne yaptıklarını anlardık 😭😭

✰
-"Koltuktaymış sorun"😁
"İyi o zaman hayatım rahatsan bozmayalım"diye devam etti ebrar
-"Bana uyar" dedim ve ağır hareketler ile ebrarın ellerinden tutup saçlarıma doğru yerleştirdim ve kendi ellerimi tekrar gömleğinin yakasına koydum ebrar saçlarımı okşamaya başladı

kapının çok yakınından sesler gelmeye başlayınca odağım bozuldu sanki biri kaçırılıyordu bağırışma sesleri itip kakma sesleri çok geçmeden kapıya deli gibi vurdu biri yardım istiyordu sanki

benim ardımdan ebrarda hemen kalktı ve kapıya koştu bende onunla beraber kapıya yöneldim ebrar hızlıca kapıyı açtı bu gelen ilaydaydı!

saçı başı dağınık ağlıyordu yere çömeldi yardım et diye fısıldıyordu ebrara elini uzatırken beni farkettiğinde duraksadı gözlerinin içi artık yardım beklemiyor aksi halde kin besliyordu tekrar ebrara döndü ebrar elinden tutup kaldırdı ilaydayı

ayakta zar zor yürüyordu ya da mış gibi yapıyordu kim bilir?

ebrarın koluna girmiş yürüyordu bende uzaktan olanları izliyordum ebrar endişeli gibi görünüyordu yoksa içeri alıp bu kadar hızlı davranmazdı değil mi

İlyada düşüyor gibi yaptı ve yere oturdu

"Ahh daha fazla gidemiycem" dedi ve ayağını tuttu acıyla

ebrar ne yapacağını şaşırdı ve ilaydayı kucağına alıp salona taşıdı

tamam kötü görünüyo olabilir de neydi bu şimdi?!

artık gözlerimde ilaydaya acıma kalmamıştı bu hareketinden dolayı ebrar karakurtada az da olsa sinirlenmiştim belli etmemeye çalıştım

"Su getirir misin mile" dedi ebrar ilaydayı koltuğa bırakırken

hayır diyemeyeceğimden gidip mutfaktan bir bardak su aldım ve geri döndüm bir şey kaçırmamak için

ebrar elimdeki bardağı alıp ilaydaya içirdi sonra kendiside ilaydanın yattığı koltuğa oturdu

sakinleşmesini bekledik bir süre konuşabilmesi için sonra sorduk tabi ne olduğunu

"Sana gelecektim ebrar konuşmak için" dedi ağlamaklı bir sesle hızlıca nefes alıp veriyordu

"Sonra" suyundan bir yudum daha aldı

"Sonra b-bir adam bbana" dedi ve ağlamaya başladı ebrar anlamıştı ne olduğunu bende tabiki ama etrafta kimse yokmuydu yani neden ortalıkta böyle bir şey yapsın ki ben inanmıyordum ilaydaya ama ebrar geçmişine dair herşeyi unutmuştu ve dikkatle ilaydayı sorguluyor ve ona inanıyordu

yüzüme bile bakmıyordu ilayda elindeki bardağı bana uzattı götürmem için daha da sinirlenmeme sebep olan şey ise bunu yaparken ebrara arkasını dönmüştü ve bana sırıttı kocaman numara yaptığına artık emindim

bardağı götürdüm mutfağa koyacaktım ki elimden kaydı ve parçalandı tahmin ettiğim gibi ebrar yanıma geldi

cam parçalarını toplamaya başladım dikkatsiz davranmıştım ve elim kesildi

"Noldu dur elin" dedi ebrar yaramı fark ederek ve beni musluğa doğru götürdü

"Sen geç içeri ilaydaya göz kulak ol ben hallederim burayı hadi"

"İlaydanın bir şeyi yok" diye fısıldadım duymasını hedeflemiştim ama aynı zamandaysa korkuyordum duymasından

ama duymuştu artık çok geçti