karamel/ EbGas

1.2

hellooo hemen okuman gereken konular var sevgili okur o yüzden seni tutmuyorum hadi yallah
😜

oy ve yorum unutma! okuyup geçme lütfen

⁂

3 gün koskocaman 3 gün geçmişti insan bir mesaj bile mi atmaz be bu üç gün boyunca seni bekledim bana yazmanı hatta bazen keşke yanlışlıkla mesaj atsa da saatlerce konuşsak diyordum

tek iletişimimiz hikayemi beğenmesiydi

neyseki bugün yola çıkıyorduk ve onu göreceğim için birazda olsa mutluydum ona bir an önce kavuşmak onu kollarımın altında boğup öpmelere doyamamak istiyordum

valizimi arabama yükledim otobüs ile gidecektik yakındı gideceğimiz yer

otobüsün kalkacağı yere gelmiştim harika ilayda ve handeyi gördüm ilayda ben gelir gelmez bana koştu ve sarıldı

"Hoşgeldin bebişş ver çabuk valizleri" dedi bana gülümserken
"Pardonn valizleri götürün çabuk!"
gözlerimi devirdim her zamanki ilaydaydı işte şımarık zengin bebesi

Hande de ters bi bakış attı bir ona bir bana baktı o biliyordu ilayda ile yaşadıklarımızı.

sessiz kaldım bu sürede etrafıma bakıp duruyordum bir araba daha geçti hayır bu aslıydı bir araba daha hayır.. Buda değil

en son bir araba daha geldi ve camdan o olduğunu farkettim yüzümün gülümsemesine kalbimin daha hızlı atmasına neden oldu bu durum

melis getirmişti onu?? ne yani beraber miydi bunlar

ilayda bana bir şey söylemeye çalışıyordu ama ben hiç oralı değildim göz göze gelince daha da hızlandı kalp ritmim melis ile gelmesi konusunu pek umursayamadım sadece 3 gün ayrı kalmıştım nasıl bu kadar özledim onu?

herkes tamamlanınca otobüse yerleştik melissa vargas tam önümde oturuyordu iki yabancı gibiydik neden? ben böyle planlamamıştım ama..

iyi ki hayaller var napardım o zaman sensiz

(ne hayali ebrar biraz daha açmalıydın 🫨)

otele giriş yapmıştık yolculuk çok uzun değildi en azından

odalar tekliydi yani nasıl ikili olsun ki? ne yani ben seni yine mi uyandığımda göremiycem?
maalesef öyleydi herkes oda kartlarını alıp yerleşmeye gitti

hayattaki tüm şansımı vargasla odamızın yan yana olmasından yana kullandım sanırım asansörde birtek ikimiz kaldık bizim odamız 14. kattaydı herkes inmişti odalarına nasıl söze girsem düşünürken bir şey diyemeden olduğumuz kata geldik

odalarımızın olduğu yere gelmiştik mile kartıyla odayı açtı tam içeri girecekken ben onu durdurdum ve sıkıca kendimi ona sardım

o an hafifçe kulağına "şu an yanımdasın aramızdan rüzgar bile geçmiyor ama ben seni hala özlüyorum" diye fısıldadım.

sarıldı sadece bana hiç bir şey söylemedi ayrıldıktan sonra gözlerinin dolu olduğunu fark ettim ne bebek bir şeysin sen kızım

Besmelesiz başladım diye mi doyamıyorum seni sevmeye?

bir süre daha hasret giderip ayrıldıktan sonra odalara geçtik kendimi hiç olmadığım kadar halsiz hissediyordum yatağa attım direkt kendimi.

biraz kestirdikten sonra kapım çaldı yerimden fırlamam kapının çalmasıyla bir oldu telaşla dağınık olan yatağımı biraz düzeltip kapıya koştum son olarak saçımı da hafif düzelttikten sonra kapıyı açtım