HER SECRET IDENTITY [COMPLETED]

CHAPTER 1

CROSS’S POV

I couldn’t believe what I saw today. I was shocked by what happened, and I couldn’t know if there was something wrong with this new girl. Her not-so-messy hair irritates me and makes me uncomfortable. All of us were quiet when our professor came.

Umupo ito sa dulong upuan at napalingon pa ako para tignan siya. I didn’t see any emotion on her face, not even in her eyes. I don’t know how to read her mind. Kahit pa nga tignan ko ang mga mata niya ay wala talaga akong makita mabasa.

“I didn’t know that our transfer student was a fighter,” Clyde whispered.

Siniko ko siya at saka ko siya masamang tinignan. Lumipas ang buong klase na sa kan’ya lang ako nakatingin at hindi ko alam kung anong mayro’n sa kaniya at hindi ko man lang maalis ang tingin ko sa kaniya. Our class ended, and I still couldn’t take my eyes off her.

Agad akong napatayo ng mapagtantong nag-aayos na siya ng bag niya. I stopped when Clyde grabbed my arm. “Where are you going, bro?” he asked me.

“I want to teach her a lesson,” inis na sabi ko at saka binawi ang braso ko.

When I got close to the woman, I immediately grabbed her arm, and she immediately looked at me. I saw how listless she looked at me. Tinignan niya ang braso niya at saka niya ako tinignan.

“What?” walang ganang tanong nito sa ‘kin.

I don’t know what to say, and I don’t know why I seem to have lost my tongue. “You’re disgusting,” sabi ko at nakita ko ang pag ngisi nito sa ‘kin na mas ikinairita ko.

“Do I?” ani niya at saka ako napangiwi. “Sorry for that,” sabi niya at saka siya tumalikod at umalis.

I don’t know what’s wrong with that girl. I clenched my fists and held my breath. Napasinghap ako nang tapikin ni Clyde ang balikat ko at saka ako napatingin sa kaniya.

“Ginulat mo naman ako,” sabi ko at saka siya napatingin sa babaing kausap ko kanina.

“She’s kinda mysterious, huh,” sabi niya at saka s’ya tumango-tango.

Pumunta kami sa canteen at nang makarating doon ay nakita ko s’yang nakaupo lang sa isang upuan at walang kahit na sino ang tumabi sa kaniya kaya naman nakaisip ako ng kalokohan. Lumapit ako sa tabi n’ya at saka ko inilapit ang mukha ko sa may gilid ng tainga niya.

“Hindi ka ba nalulungkot na ikaw lang mag-isa ang kumakain sa table na ‘to?” tanong ko at pinagpatuloy niya lang ang pagkain niya habang ako naman ay naasar sa ginawa niya.

“I’m talking to you,” I said, annoyed.

Lumingon siya sa ‘kin at hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng takot sa katawan ko. “Can’t you see that I’m eating?” walang ganang sabi nito.

It’s obvious from her face that she doesn’t care about me or those around her. I don’t know why I feel so annoyed with her, and I don’t know why she is the only one who can fight me.

“Kilalanin mo ang binabangga mo!”

“Hindi kita binagga.”

“Aba’t!” Akmang susugurin ko siya nang bigla na lang ako nitong sipain sa dibdib ko dahilan para bumalandra ako at nagulat naman ang lahat sa nangyari.

“Kung wala kang magawa sa buhay mo h’wag ako ang guluhin mo. Nanahimik akong kumakain dito papakialam mo ‘ko? Hindi ko gustong kahit sino ang gumugulo sa pagkain ko,” inis na sabi niya pero nandoon pa rin ang walang buhay na mga mata niya.

Umalis ito sa harapan ko at naiwan akong nakatulala at walang kahit na anong lumabas sa bibig ko. This has only happened to me once in my entire life, and it is the only time I have been ignored, and only by that woman. Umalis ako sa canteen at hindi na ako pumasok sa klase matapos ang nangyari.

Nag-abang ako sa labas at kailangan kong makaganti sa babaing ‘yon sa pamamahiya niya sa ‘kin kanina sa canteen at sa harapan ng maraming tao. I will not allow myself to be unable to retaliate, even if it is just with a punch. I don’t even care if she is a woman because no one can be ashamed of me, not even her.

Habang naghihintay ako sa kaniya ay napangiti ako nang makita ko s’yang naka-headset at nakikinig ng music. Inabangan ko siya hanggang sa makarating siya sa may puwesto ko. Hinatak ko siya at akmang sasapakin nang manlaki ang mata ko ng makailag ito at hawakan ang kamao ko.

Sa paghawak niya sa kamay ko ay agad nitong hinila ang braso ko at saka ako nito walang habas na binalibag dahilan para mapainda ako. Tumingin siya sa ‘kin at nakita ko sa mga mata niya ang kakaibang tingin nito.

“You are too eager to get revenge on me.”

Ayon na naman ang walang ganang boses nito at sa totoo lang ay nagbibigay ito ng kakaibang pagtayo ng balahibo ko.Like what happened earlier, I didn't say anything again, and it seemed like I was speechless because of what she said. She didn’t even say anything, turned her back on me, and left. I punched the ground in frustration, got up, and walked to the parking lot to go home.

Nang makauwi ako ay binati ako ng mga maid at hindi ko pinansin ang kahit na sino sa kanila. Nang makaak’yat ako sa k’warto ko ay nagkulong na lang ako doon at inalam ang kung anong pangalan ng babaing ‘yon kanina.

“Avyanna Hernandez Lopez,” basa ko sa pangalan nito.

Nangunot pa ang noo ko nang wala akong makitang kahit na ano sa record niya at kahit nga sa social media ay wala rin. “Is she alien?” inis na sabi ko.

Bumuntong hininga na lang ako ulit at muling naalala ang nangyari kanina at ang mga mata nitong walang kahit na anong ekspresyon o emosyon. She speaks like a robot, and I find it difficult to read her actions. Then she doesn’t even have any records.

“Malalaman ko rin ang sikreto mo.”