Çevirmen | +18

1.Bölüm

Bu bölümü büyük bir beklenti ile yazıyorum, bölüm değil de kitabı desek aslında daha doğru olur. Bu kitaba başlamayı arkadaşımla karar aldık; kitapta bu sebeple 4 karakter ağzından okuyacağız... Bölümler ilerledikçe ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksınız, acemice bir yazım olduğu için noktalama hataları, betimleme hataları, yazım yanlışları vesaire bir çok hata olabilir; ama fark ettikçe düzenlemeyi ihmal etmeyeceğim. Umarım bu bölümü yazarken ki beklentilerim gerçekleşir... İyi okumalar🥹💕

Kitabımızın tiktok sayfası: cevirmenkitapofficals

Başlamadan buraya kalp bırakır mısınız🫶🏻🫶🏻

Yatağımda dönüp duruyordum, ama dönüp durmamın bir anlamı yoktu. Elbet ki o ilk iş gününü bende yaşayacaktım...

Evet bu gün ilk iş günümdü... Lanet gelsin salaklığımla üniversite de Mütercim Tercümanlık bölümü okumuştum, birden fazla dil bilmek eziyet gibiydi.

Birden fazla dile ne gerek vardı ki? Bana Türkçe yeterdi aslında...

Yatağımda dönüp durmayı bırakıp, zorla da olsa doğruldum. Saçım başım dağılmıştı, tıpkı bir maymun gibiydim.

Ne olurdu ki, ünlüler gibi her sabah uyandığımda mükemmel görünseydim?

Benim biricik ailem, benim tercümanlık okumamı istemeseydi, şuan yatağımda mükemmel bir şekilde uyuyor olabilirdim. Çevirmen olmak benim neyimeydi?

Derin bir nefes verip, ayaklarımı yorganımdan çıkartıp ahşap zemine koydum. Kış mevsimindeydik, hava bu nedenle fazlasıyla soğuktu. Ben kış insanı değildim, yaz insanı da değildim orta bir insandım; belirsiz, kararsız, inatçı birisiydim.

Fakat ben artık hangi mevsimde olduğumuzu umursayacak durum da değildim. Benim ruhum üşüyordu, bedenim üşüse ne olacaktı?

Ayaklandım, sonunda sımsıcak yatağımdan kalkıp banyoya doğru ilerledim. Karanlığı sevmeyen ve korkan, panik atak geçiren bir insan olmamdan dolayı odam gerçekten hep aydınlıktı. Uyurken bile ışığı açık bırakan bir insandım. Ve bunun eşliğinde her uyandığımda sabah olmasına rağmen ışık yine açık kalırdı. Çünkü unuturdum. Ve dışarı çıkardım. Ama ışık her eve geldiğimde kapanmış olurdu. Çünkü ben her dışarı çıktığımda eğlenmekle meşgul olduğum için, annemin bir ikinci versiyonu olan en yakın arkadaşım Gece, kapatırdı.

O benim tek güvendiğim ve en mükemmel arkadaşımdı. Aynı evde kalıyorduk, o hemşireydi ben ise çevirmen bir kadın. Gerçekten çok uyumluyduk. Belki de ailem tercihimi bana bıraksaydı ben de Gece ile birlikte, tıp okuyup hemşire olup, her derdimden kurtulabilirdim.

Hayat gerçekten Gece'ye güzeldi. Değerimi bil Gece Güven, ben olmasam bu halde mükemmel bir hayat yaşamazdın...

Ey insanlık eyy.

Gerçekten çok boş yapıyorum sanırım...

Esneyip, gerildikten sonra suyu açtım ve gelişi güzel yüzümü yıkadım. Dişlerimi fırçaladım, havlumu alıp yüzümü kuruladım. Makyaj yapıp hızlıca hazırlanmam lazımdı. Geç kalırsam patronumla tatsızlık yaşayabilirmişim. Bunu söyleyen Gece'ydi, işimi o bulmuştu. Bana haber vermeden beni nasıl işe soktuğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. Gece hanım bu gün nöbette olduğundan kahvaltı bile yapmadan, işe gidecektim. Midesine düşkün birisi olduğum için bu kötüydü.