medya: hande
bolum bu sefer erken gelicek dedikfen 2 ay sonra atmam xjajdnxmand. ama ilhamim yoktu barbie'ye pek. bu bolumu de zar zor yazdim 😕 eski performansinizi kaybetmemissinizdir umarim. barbie barbie diye basimin etini yediniz. o zaman bol bol yorum da yaparsiniz artik??? iyi okumalar ballarim 💙
-------
Aylin'in ağzından
"Devin, uyan artık. 2 saattir sesleniyorum ya."
Ne bir hareketlenme ne de bir ses geliyordu. Gerçekten ölü gibi uyuyordu. Omzundan dürttüğümde yine hiçbir tepki göstermemişti. Biraz daha ona doğru eğilerek nefes alıp almadığını kontrol ettim. Bu kadar tepkisiz olması bana ölmüş olabileceğini düşündürtmüştü maalesef.
Ona eğilmeyi fırsat bilerek yanağına sıkı bir öpücük kondurdum. Dudakları yukarı doğru kıvrılacakken tekrardan düzlemesiyle sırıttım. Sırf benden öpücük almak için numara yapıyordu.
"Sanırım uyanmayacaksın, iyi Hanzade teyzeyi göndereyim de o kaldırsın seni." diyerek geri çekilecekken bileğimden yakalamış ve beni kendine çekmişti. Üzerine yarı uzanır vaziyette gözlerimi kırpıştırarak ona bakıyordum.
"Öpmen için 2 saattir kendimi sıkıyorum burda gülmemek için." dedi isyan eder gibi. "Öpsene."
Gülerek burnunu parmaklarımın arasına alıp sıktım. Çok tatlıydı.
"Beni bu kadar uğraştırdığın için yok sana öpücük."
Kaşlarını çattı.
"Ne demek yok?"
Gözlerim sürekli bana yakın olan dudaklarına kayıyordu. Vücudum dediklerimin aksi yönünde hareket ediyordu resmen.
Devin elleriyle bel kıvrımlarımı sıkarak beni daha çok kendine bastırdı. Diliyle ıslattığı dudakları son kalan irademi de götürmüştü. Bir elimi yanağına çıkararak dudaklarımızı birleştirdim. O öpüşmeyi daha da ilerletmek isterken buna izin vermeyerek kısa sürmesini sağladım. Çünkü gerçekten geç kalacaktık.
"Bu yeter, hadi kalk."
Ben kollarının arasından çıkarken o ofladı. Yataktan kalkıp elinden tutarak çekiştirmeye çalıştım. Sabahları cidden zor bir insan oluyordu.
"Gitmek istemiyorum, her gün okula mı gidilir?"
"Sana kalsa hiç gitmeyeceğiz zaten."
Daha fazla beni yormayarak kalktı ve yüzüme doğru eğilerek yanağımdan öptü. İstemsiz dudaklarım iki yana kıvrılmıştı.
"Günaydın."
O daha yeni kalkarken ben çoktan hazırlanmıştım bile.
"Sonunda gün aydı yani."
Bana kıkırdayarak lavaboya ilerledi. O içerde işini hallederken dağılmış yatağı toparladım. Devin'in telefonundan yükselen bildirim sesi kaşlarımı çatmama sebep oldu. Sabahın köründe kimdi ki bu? Lilya veya Beste olma ihtimali yüksek olduğu için umursamadım. Bir kez daha mesaj bildirimi geldiğinde içeri doğru seslendim.
"Devin, mesaj geldi sana."
"Dişlerimi fırçalayacağım, sen bakar mısın? Şifreyi biliyorsun zaten."
Komidinin üstündeki telefonu alarak yatağa oturdum ve kilidini açtım. Mesaj beklediğimin aksine ne Lilya'dan ne de Beste'den gelmişti. Kayıtlı olmayan bir numaraydı. Dünkü yazan kız aklıma gelirken mesajlara girdim.
+90536...:
günaydınnnnn
bugün sana yazmaya cesaret edebildigim için daha mutlu gidiyorum okula
