Invisible Strings (Santiago Farrell)

Chapter 5

Malapit na sa driveway ng kayang bahay si Santi nang makita niya si Zinni na may kinukuha sa mailbox ng kanyang bahay. Nang maipark na niya ang kanyang sasakyan, agad niyang pinuntahan ang pwesto kanina ni Zinni hoping she's still there.

And she's till there nakatayo at binabasa ang mga sobreng hawak niya. Naka talikod si Zinni kaya hindi niya napansin si Santi na nasa likuran niya.

"Hey" bati ni Santi na ikinagulat ng dalaga.

"Oy nandiyan ka pala" wika ng dalaga nang makaharap ito.

"Medyo ginabi ka ngayon ah?" tanong ni Santi, usually alas tres palang ay naka uwi na ang dalaga, alam niya iyo dahil nakikita niya niya ito sa kanyang security cam na nakatapat sa bahay ng dalaga.

"Oo nga eh... kararating mo lang?" tanong ni Zinni, he nodded

Biglang tumingala si Zinni at saka inilahad ang kanyang kamay na curious naman si Santi sa ginawa ng dalaga.

Makalipas ang ilang segundo ibinalik ni Zinni ang tingin at saka ibinaba ang kanyang kamay.

"Umaambon na" she said in the most innocent voice that made Santi lose his sanity.

"Gusto mo bang pumasok?" Her question makes him snap back to reality. Hindi na siya nag dalawang isip na umoo sa tanong ng dalaga.

"Yes, sure" mahina ngunit sapat na upang marinig ni Zinni.

They went inside Zinni's house, iminuwestra ni zinni ang bakanteng upuan na pwesto sa gitnang hulihan malapit sa lamesa he happily obliged.

"Anong gusto mong inumin?" tanong ni Zinni habang tumitingin sa laman ng kanyang ref.

"A coffee would be great" agad naman iyong sinunod ni Zinni.

Matapos mag timpla ng kape para sa kanilang dalawa at nang mabigay ay umupo siya sa upuan na tapat ni Santi. Sumimsim si Santi ng kape at si Zinni naman ay nakatingin lamang sa hawak niyang baso at saka nilalaro ang handle nito.

"Celeste told me ikaw raw ang isasama niya sa Baguio?" nag angat siya nang tingin at saka tumango.

"That's great, magandang opportunity yan para sa iyo" napangiti ang dalaga sa kanyang narinig.

"Thank you" she said "Na surprise nga ako e, hindi ko naman I ne-expect na ako ang isasama niya knowing I'm just a newbie" she smiled coyly.

Totoo naman kase, until now she still has a doubt that a well-known school in the province accepted her despite having no experience on her chosen field.

"Hindi ka naman nila pipiliin kung hindi mo ipinakita sa kanila na that you're more than capable and suitable sa trabaho mo." he said that for Zinni para hindi na niya pinag dududahan ang kaniyang sarili.

Zinni felt comfortable when Santi said that to her. "Uhm, change topic hahaha, kailan mo pala balak pumunta sa beach para mailagay ko na sa planner ko"

"Maybe pagkatapos ng conference niyo, marami pa naman akong time rito" tumango bilang pag sang-ayon at saka sumimsim ng kape. Then may biglang pumasok na tanong sa isipan niya.

"Uhm, ikaw.. Bakit mo naisipan na makipag partner sa school na sa province lang kilala?" tanong niya. Tiningnan siya ni Santi mukhang nag iisip nang malalim. 

Ibinaba niya ang kanyang baso at saka sinagot ang tanong ng dalaga.

"Well, iyong partnership namin with your school, malaking tulong iyon para mas makilala pa yung school niyo" Zinni snorted at Santi's answer

"Lies, iyon lang ba talaga ang dahilan?" hindi makapaniwalang tanong ni Zinni.

Napansin kase ni Zinni na after that meeting na nangyari a week ago lagi nang bumibisita si Santi sa school nila at lagi nitong kasama si Celeste.

Hindi maiwasan ni Santi ang kabahan, maraming bagay ang pumapasok sa kanyang isipan, isa na roon ay paano kung alam na niya ang totoong pakay ni Santi sa kanya. 

He tried to compose himself upang sagutin ang tanong ni Zinni.

"Paano mo naman iyon nasabi?" Zinni leaned back sa sandalan ng upuan niya at saka mataman niyang tiningnan ang binata.

"Well, I can tell na parang 'di naman kase ang partnership naman kase ang pinuntahan mo rito kung hindi ibang partnership eh" she said. Santi's still confuse.

Mukhang hindi iyon napansin ni Zinni kaya patuloy na pa rin ang pagtanong niya sa binata. "Kaya mo siguro kinakaibigan ano?" ngayon ay mas lalong kinabahan ang binata, walang magawa ang binata kundi umaktong okay lang siya, malaking tulong rin ang pag hinga niya ng malalim.

His eyebrows furrowed. Napasin iyon ni Zinni kaya napaisip tuloy siya kung na offend niya ba ang kayang boss dahil sa kanyang sinabi.

"You know para mapalapit kay Celeste" gulat na gulat si Zinni sa naging reaction ni Santi hindi niya alam kung matatawa ba siya o hindi.

Santi almost chokes on his own saliva dahil sa sinabi ni Zinni at halos mamutla na siya sa at her thought na ganun pala ang tingin ni Zinni na lumalapit lang siya sa dalaga dahil akala niya ay may gusto siya kay Celeste.

Tumikhim siya "Zinni, Celeste isn't my type" he can tell seeing her facial expression that she was shocked.

Zinni founds what Santi said to be unable to believe. Her brows furrowed dahil may lalake pa palang hindi na a attract sa isang drop-dead gorgeous na si Celeste.

"Really" mahina ngunit sapat na upang marinig ni Santi ang sinabi ni Zinni.

"Why isn't that hard to believe?" he said at saka nagpakawala ng mahinang hagikgik and that make her blush, mabuti na lamang at hindi iyon napansin ni Santi.

Zinni snorts "To be honest yes, I mean who wouldn't, she's gorgeous you she got that super model look na kinalolokohan ng mga lalaki"

Biglang sumeryoso ang mukha ni Santi "Trust me Zinni. Kahit gaano pa siya kaganda hindi ko siya papatulan at hindi ako magkakagusto sa kanya"

"Sorry kung na offend kita sa sinabi ko, it's just I can't help to wonder" she said. Santi feels the sincerity on Zinni's voice.

Santi shook his head "Nah, hindi mo naman ako na offend eh, at kung ako rin ang nasa katayuan mo I will question din"

They look at each other for a second at saka biglang tumunog ang cellphone ni Santi rinig na rinig ni Zinni ang mahinang buntong hininga niya, sinagot niya iyon at hindi siya umalis sa pagkakaupo. Ganun din si Zinni she's watching him at ganun rin ang binata he's looking at her intently.

Walang maramdamang kahit anong kaba si Zinni sa paraan ng pag titig sa kanya ni Santi, in fact she must admit na simula nang madalas silang mag usap at mag kita, hindi niya maitatanggi at hindi niya ma explain kung gaano ka gaan gaan sa pakiramdam and she really feels safe whenever he's around, maybe dahil iyon sa dalang aura na meron siya.

Ni minsan ay hindi niya iyon na ramdaman sa twenty-five years niyang nabubuhay. Upon thinking she can feel a lump building in her throat, so she excuses herself. Santi was dumbfounded, wala siyang magawa dahil mabilis na tumakbo ang dalaga papunta sa second-floor.