"Oh my God! We're group mates!" Masaya akong nilapitan ni Ysabelle.
I smiled. "I'm glad. I am not very effective at this, but since I know you, I guess this will be easy.
Mauuna na sana si Lopez na maupo nang makita niya kami ni Ysabelle. He smirked and gestured for us to go first. Umiling ako.
"You can go first." Nakangiting wika ko, ayaw tumabi kay Casimir.
"No. Mauna na kayo." He chuckled.
I looked at Ysabelle. "Mauna ka na, Ysab—"
"Come on, go first!" She laughed and pushed me.
I gasped. Tumikhim ako at walang nagawa kundi ang maupo sa tabi na naman ni Casimir. Fuck this. I put my bag and laptop on the table. Nagtatawanan na sina Ysabelle at Lopez sa tabi ko.
Wala naman akong problema kay Casimir. Pero matapos ng pag-uusap namin, pakiramdam ko wala na akong karapatan tumingin man lang sa kaniya. Or maybe I was just too guilty. Siguro papalipasin ko muna ang lahat nang ito.
Our group project will be submitted at the end of the first semester. Marami pa kaming oras para roon kaya naman hinati muna namin ang mga gawain. Kaniya-kaniyang research at saka na magkikita kapag paghahaluin na ang mga ideas.
Para akong nabunutan ng tinik nang makalabas ako sa aking bathroom galing sa mainit-init na shower. I feel refreshed. For sure, I'll have a good sleep tonight. Hinila ko ang drawer at kinuha ang bote ng sleeping pills nang marinig ko ang sunod-sunod na doorbell.
Who's that?
I hid the pills and walked straight to the door. Halos takbuhin ko na ang hagdan nang sunod-sunod iyon at mabilis. Bahagya akong nairita.
I opened the door, preparing to lash out at whoever that was when David's pitch-black eyes greeted my angry ones. Namilog ang aking mga mata at bumagsak iyon sa dala niyang maleta.
What the fuck?
"Why are you here? Wala man lang heads up—"
Hinagis niya ang kaniyang maleta. I jumped, and before I could even ask him what that was about, he cupped my jaw and crashed his lips on mine. Padabog niyang sinara ang pintuan habang hinahalikan ako, halos tulak-tulak na patungo sa sala!
"David... wait!" Sigaw ko at suminghap nang bumaba ang kaniyang mga halik sa aking panga.
Kumalabog ang aking puso nang matanaw ko ang kamay niyang mabibilis na kinakalas ang bawat butones ng suot niyang polo.
I'm not in the mood, and I'm tired.
"Not tonight, David. I am not in the mood—"
"Don't say that. I traveled for many hours for this!" Agresibo niyang sabi at itinulak ako sa sofa.
Lalo akong dinapuan ng lamig. He crouched and kissed my neck while slowly pulling the ribbon of my black robe. I swallowed hard. Sweat started forming on my forehead, and I couldn't breathe.
I don't like this. I don't want this...
"David, please... malinaw ang usapan natin na w—walang pilitang magaganap!" bahagya nang nanginig ang aking boses.
I can answer his caprices. Anything. But this.
"I am not forcing you. You've always loved it every time I pump inside you. Stop acting like a saint now—"
"Sabing huwag n—nga ngayon!" Sigaw ko sa basag ko nang boses at buong lakas siyang itinulak.
He gasped when he almost fell to the floor. Maagap akong bumangon at pilit na tinali ang roba sa nanginginig na mga kamay. He glared at me, his eyes darker than their usual shade.
YOU ARE READING
Zephyr Strings
General Fiction(SPHEROID CHAMBERS #3) Ongoing Moving on from a traumatic episode in the past is never a cakewalk. Each of us encountered a lot of crusades in the past and it's up to us how we'll deal with it to outweigh them. He was pressured. He was devastated...
Kabanata 5
Start from the beginning
