BERİVAN'IN İMKANSIZI (KARA PEÇE 2) +)18.

3.BÖLÜM

Ne kadar hayal kırıklığına uğrasam da hiçbir şey söylemeyip yönümü cama çevirerek dışarıyı izlemeyi tercih etmiştim.

arabanın hızlı bir şekilde sürüldüğünü görünce eve yaklaştığımı zaten bildiğim için ona hiçbir şey sormayacaktım.

artık konağın kapısına gelir gelmez arabayı ani bir frenle durdurup arabada inmemi bağırarak söylemişti.

yüzümü ona çevirip yüzüne bakarak sana bu kelimeleri hiç yakıştıramadım sen ki koskocaman Boran ağlarsın sen ki koskocaman bir aşireti reisisin sen ki millet senden bahsettiğinde sevgiyle saygıyla bahseder ama sen senin soyadını taşıyacak olan bir kadına kötü kadın muamelesi yapıyorsun ne yazık.

dedikten sonra kapıyı açar açmaz kendimi dışarıya almıştım umrumda değildi onu ne şekilde olması bunu hak etmişti.

ne kadar canım yansa da onun bu halde olmasının sebebi ben olsam da bu kelimeleri bana kullanma hakkı ona vermiyordu hızlı bir şekilde eve doğru yürümeye başladım konağın kapısına girer girmez kapıdaki korumalara poşetleri alması için işaret ettiğinde hızlı bir şekilde kendimi odama atmıştım.

öyle bir üzülmüştüm ki kimseyi görmek istemiyorum,?

O günün üzerinden 6 gün geçmişti bu gece kına vardı o günden sonra branı hiç görmedim kuaförler saçımı yaparken ne kadar beni istemese de güzel olmak istiyorum.

  benim imkansızım di saçlarımı yapıldıktan sonra üzerime bindallı giyerek kırmızı duvağı yüzüme örttükten sonra sandalyede oturup beklemeye başlamıştım.

içeriye giren Gülbahar bana doğru yaklaşarak yenge çok güzel olmuşsun gerçekten harikasın dediğinde şaşkın bir şekilde bana baktığını görünce tebessümle ona bakmıştım.

Kapının eşliğinde bekleyen Zümra ile Sultan yengemle Suna yengem hayranlıkla bana bakarak gerçekten çok güzel olmuşsun dediklerinde.

hiçbir şey umurumda değildi sadece şu anda Bir an önce her şey bitsin diye dua ediyorum.

koluma giren Sultan yenge beni aşağı doğru indirmek için yürümeye başladık aşağı indiğimiz sıra bütün milletin alkışlarıyla konağın büyük avlusunda sandalyenin üzerinde oturup beklemeye başladım.

aradan geçen yarım saatin ardından çok güzel geçiyordu kana herkes gayet mutluydu ben hariç çünkü şu anda Boran yoktu.

Miran abimle Sultan yengem karşı karşıya oynamaya başladığında tebessümle onları izlemiştim ne kötü  günler geçirmişlerdi sonunda mutluluğu bulmuşlardı.

acaba ben de onlar gibi mutluluğu yakalayacak mıydım işte o biraz kafamı karıştırıyordu Suna yengem barzan abimle karşı karşıya oynarken iki ağabeyim birbirine gülerek bakıyorlardı ikisi de gayet hayatında çok mutlulardı.

Herkesin ayaklanması ile içeriye giren boran'ı görünce o tarafa doğru bakmaya koltuk değneği ile zorlanarak geldiği için biraz yorulduğunu gayet görebiliyordum gelip yanıma oturup otururken elini omuzuma koyarak bütün ağırlığını benim üzerime verip öyle oturmuştu.

bana bakarak yaptığım hatanın bedelini bu şekilde ödeyeceksin işte bugün senin iyi günün yarın bu saatte benim cehenneme geleceksin.

yüzüne bakarak tebessümle senden korksaydım bu yola girmezdim emin ol ki yok deseydim hiç kimse hiçbir güç hiçbir kuvvet beni buna zorlayamazdı.

Ben sadece yaptığım hatanın telafisini yapmak için seninle evleniyorum.

emin ol ki bir gün iyileştiğin zaman seni bırakıp istediğim yere gidebilirim o zaman dediğinde bana bakarak hayatımı sonuna kadar böyle olacağım ve sen de hayatın sonuna kadar benim yanımda kalıp bana koltuk değneği olacaksın.