İntikam ile yaşam sürdüren her insan kalbi körelmiş bir vaziyette vicdanen bitik haldedir. Savaş içinde zanneder dünyayı, her ambiansı sahi her attığımız adım bize tuzak mıdır?
Bize doğru dönük olan yüzler sahteliklerle, nefret ile dolu mudur?
Çocu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bekle. Sadece bekle.
Nesrin boğuluyordu. Kabusu onu iyice bunaltıyordu. Nesrin farkına varmadan masadaki çoğu eşyayı yere devirmiş vaziyette yüksek sesle bir haykırış peydah ediyordu. Nesri'nin ellerini boğazına götürmüş kendini boğmaya çalışacak bir vaziyette o haline tanık olan Damla "Nesrin hanım uyanın kabus bu bakın ben burdayım sakin olun lütfen" Kadının kendini hırpalamış olduğu kollarına baktı. Damla Nesrin'e temas ettiği her an Nesrin bağırmaya başlıyordu. Damla en sonda dayanamayıp kadının suratına su çarptı.
Kendine gelmişti. Bu bir kabustu.
"Ben çok özür dilerim Nesrin hanım sizi öyle görünce bunu yapmak aklıma geldi." Nesrin sanki bir boş duvara bakıyormuşçasına kadına bakıyordu. Çevresindeki sesleri duyamıyordu. Damlanın elini şıklatmasıyla kendine gelen Nesrin Damla'ya tebessüm etti. Damla afalladı gibi olsada kendini toplayıp
"Nesrin Hanım şimdi daha iyi misiniz?"
"Su"
"Anlamadım"
"Su Damla su"
Damla hemen sürahiyi eline alıp suyu bardağa doldurarak kadına uzattı.
"Teşekkür ederim Damla uykusuz olduğum için uyuya kalmışım çok ses çıkarmadım dimi" Damla önce bir çevresine baktı. Sonra sanki ne münasebet etrafıda cinler dağıttı gibi birbakış attı. Nesrin buna kahkaha atmak istesede baya ses çıkarmıştı anlaşılan "Yani birazcık" dedi utanarak "Onca sesi ben çıkartayım sonrasen bunu dedin diye mi utandın kız?"
Hemen başını kaldırıp hafif gülerek "Evet öyle oldu biraz Nesrin Hanım en iyisi ben çıkayım çünkü saat çok geç oldu ama istersenizsiziben bırakayım çünkü iyi görünmüyorsunuz?" Saate hemen baktığında (02.34) olduğu gören kadının gözleri fal taşı gibi açıldı.
"Hayır gerekyok ben iyiyim sen çıkabilirsin saat çok geç olmuş. İyi geceler dilerim." "İyi geceler Nesrin Hanım" Damla'nın çıkamasıyla bende ayaklandım. Nedense telefonuma bakmak istemiyordum. Çünkü elbet bakar isem kesin bir iş vardı. Asansöre binip otoparka indim. Asansörün kapısı açılmasıyla karşımda Mert Ali'yi görmemle suratına geçirecektim. Tabi eğer tanımasaydım. İnsanoğlunun refleksleri gariptir bilirsiniz.
"Telefona niye bakılmıyor Nesrin" kabuslarıma niye giriliyor Mert Ali? "Uyumuştum yine" yüzüme ciddi misin der gibi baktı. Benim gece gündüz yattığımı düşünüyordur da ondan ama bir bilse ben gariban sürünüyorum. "Nesrin cidden kaç saattir uyuyor muydun?" "Aslında hayır dosyalar çok birikmişti. İşleri halledeyim derken unuttum telefona bakmayı eee tabi çalışa çalışa tak diye düşmüşüm" bunu dememle gülerek baktı.
