Karahindiba, Minsung

FİNAL

Yazar'dan

Bugün onun 26. yaşına girdiği o özel gündü.
Bir şey onu eski okulunu ziyaret etmeye zorlamıştı. Ve şimdi okulunun çatısındaydı.

Her şeyi burada yaşamıştı..

Burada aşık olmuştu.. Duygularını burada itiraf etmişti.. Sevdiği çocuk ona burada onu sevdiğini söylemişti...

Sevdiği kişi artık var mıydı acaba?

Sözünü tutacak mıydı?

Ya sözünü hatırlıyor muydu?

Sevgilisi ile her zaman dinlediği şarkıyı açtı.

Çatının kenarına gidip oturdu.

Yaşadığı şeyler... Hani o en olmadık zamanda ortaya çıkan duygular...

gözlerini kapatmak zorunda kalmıştı. Ağlamak istemiyordu.

Ama buna karşı koyamadı.

Önce dudaklarından azad olan bir hıçkırık..
Ve onu takip eden diğerleri..

kısa süre sonra hıçkırıklarla ağlamaya başladı..

Aklına yaşanmışlıklar geldi..
En büyük hayali..
En büyük umutları..
Vaat dolu buluşmlar..
Mutluluk ve huzurla geçen saatler..

Hepsi bu çatıda olmuştu.

En büyük hayalini burada kurmuş,
En büyük umutları burada yetişmişti.
Vaat dolu buluşmalar ve huzur dolu saatlerini burada yaşamıştı..

Yılların birikmişliği, yine bu güzel anların yaşandığı çatıda dolu dizgin boşalıyordu.

omzunda bir el hissetti.

Gözlerini kurulayıp arkasına baktı.

Gelmişti..

Sevgilisi onun gözyaşlarını sildi. Ve ona sımsıkı sarıldı.
Yılları telafi etmek istercesine..

-Özür dilerim sevgilim. Bu yıllar içinde sana ulaşabilmek için o kadar çabaladım ki. Bu güne kadar hiç aklımdan çıkmadın. Kalbimde ise zaten bir taht kurmuştun. Özellikle karahindibalar tohumlanmaya başlayınca hep aklıma geldin. Ama seni bulacağımı biliyordum. Bugün buraya geleceğini biliyordum.

Sarılmaya devam ederler. Yılların acısını çıkarır gibi. Saatler geçer. Sevgilisi yıllar önce ona verdiği hediyeyi de getirmişti.

-Onu halen sakladığına inanmıyorum.

-Bunu hayatımın sonuna kadar saklayacağımı söylemiştim.

Jisung yıllar önce Minho'ya kendi çizimlerinden oluşan bir defter vermişti. Ve her sayfasına iki sevgili resmedilmişti.

Sayfaları yavaş yavaş çevirdiler. Yalnızca bir sayfada Minho'nun yıllar önce durduğu gibi durdular.

Bu sayfada iki kişi resmedilmisti. Biri saçında çiçekler olan ve diğeri de elinde karahindiba olan iki kişi. Ve bu iki kisi Jisung ile Minho'ya cok benzemekteydi.

Minho aynı sayfaya yıllar önce baktığı gibi baktı. Aklına bu sayfayı ilk gördüğü gün geldi..

Sayfayı ilk görüşünde Jisung hayaline gelmişti..

Saçlarında çiçekler ve elinde yüzük ile..

Bu onun en büyük hayali olmuştu. Yıllar içinde de onu özledikçe bu resme bakmıştı.

Şimdi de bu sayfayı tekrar görünce birden ayaklandı.

-Hatırlar mısın yıllar önce burada bir söz vermiştik. Şimdi o sözü tutma zamanı.

Diz çöktü ve cebinden bir kutu çıkardı.

-Ayrı kaldığımız yılları seni göremediğim günleri, sesini duyamadığım dakikaları, sana sarılamadığım her saniyeyi, kalbim senin isminle çarparken senden uzak kaldığım her anı telafi etmek istiyorum. Seninle yaşlanmama izin verir misin?

Jisung gözünden akan bir damla gözyaşı ile Minho'yu yerden kaldırdı. Gözlerinin içine baktı ve ilk defa cesaret ettiği bir şey yaptı. dudaklarına sıcak bir buse kondurdu.

sorusuna evet diyemedi belki ama Minho onun kalbini duyabilen tek kişiydi.

Ve Jisung'un kalbi evet diye bağırmıştı .

Küçük kızı evlenen gururlu bir anne gibiyim şu an..
Çok duygulandım.

12 bölümlük minik hikayemi okuduğunuz ve minsung'un hayatına misafir olduğunuz için çok teşekkür ederim.

Bir hikaye daha mutlu sonla biter.
Yazar daha huzurlu bir şekilde hayatına devam eder.
Ama bir yandan da içinde bir burukluk hisseder. 12 bölüm de olsa karakterlere alışmıştır.
Yakın bir dostundan ayrılmış gibi yaşar gider..

Bir sır vereyim mi?
Bu kurguyu rüyamda gördüm. Daha sonra olayı hikayeleştirmek istedim.
Yani bu hikayeyi rüyamda bir nevi yaşadım. Siz ise sadece okudunuz.

İşte bir sebebi de budur, hüzünlü olmamın...

Görüşmek üzere dostlar.
Sevgiyle kalın..