Freckles- Hyunlix

zwei

selamlar bildirim kutum çökertiliyor birileri tarafından baş harfi BESTROSEFAN bunun yüzünden yazıyorum.

Eûzubillahimeşeytannirrâchim
Bismillahirrahmanirrahim

tamam besmele de çektim artık hazırım.

derin bir nefes alarak içeri girdim.
Abim bana birazdan göreceksin gününü dercesine bakıyordu.
Onun bu bakışlarını gördüğümde sertçe yutkundum ve ona yaklaştım.

"Beni çağırmışsın"
"Evet çağırdım"
"ee noldu"
"LAN NİYE ISIRDIN HAYVAN HERİF İZİ KALDI GEÇMİO MORARDI DA"
"Merak etme tam bir hafta sonra izi geçer sadece morarıklığı bir kaç hafta daha kalabilir"
"Lan se-"
"Ortaokulda beni boğmaya çalışan birine yapmıştım ordan biliyorum şimdi bitti mi"
"Evet gidebilirsin bu akşam odama gel ama"
"bakarız"
deyip ona göz kırptım ve onun bağırınmalarını dinlemeden odamın kapısını açıp içeri girdim.

Kesinlikle görmeyi beklediğim şey Jisung ve Hyunjin'in dertleşmesini görmek değildi.

"Çabuk kurtulmuşsun Minhodan ben bi yarım saat kalırsın sanmıştım."
"Hm hm hızlı bitti işim"

deyip yatağa, onların yanına oturdum.

Biraz sohbet ettikten sonra abim odamı baskınlayıp "Hyunjin bi gelsene koçum" deyip Hyunjin'i alıp çıkmıştı odadan.

Jisung birkaç saat daha bizde kaldıktan sonra annesinden aldığı telefon ile eve gitmesi gerektiğini söyledi. Bende onu bırakacağımı söyledim.

çıkarken abime de haber verdim.

"ABİ JİSUNG'U EVİNE BIRAKCAM HEMEN GELİRİM"

"TAMAM CİVCİV GEÇ KALMA"

"TAMAM BE"

Benim neden bu kadar gerizekalı bir abim var Allah'ım of.

Onların evle aramız on beş dakikaydı. Onu evine bıraktım annesi ile de kısaca tanıştım. Çok iyi kadına benziyordu. Herneyse.

Eve dönerken abur cuburumun kalmadığını hatırlayarak markete yöneldim.

Alacaklarımı alıp kasaya geçtim ve hesabı ödeyip çıktım ve dışarı çıktığımda bişey hissettim.

izlenme hissi.

Etrafıma çaktırmadan bakınmaya çalıştım. Bu durumda iyi bir niyeti olmadığı belliydi yani mantıken kim gecenin onunda birini iyi bir niyetle takip ederdi ki.

Bu durumda eve gitmemeliydim.
Abime haber vermeye çalışsam başıma bişey gelecekti.

Adımlarımı küçükken geldiğimiz parka yönlendirdim.
Bi yarım saat kaldım orda ve o hissi hissetmeyince kalktım.

Yavaş yavaş eve doğru giderken biri önümü kesti.

İşte şimdi sıçtın Felix.

"Selam güzellik"

sadece korkuyla gözlerine bakıyordum. Ben geri adımladıkça o adam üstüme doğru geliyordu ve en sonunda kaçacak yerim kalmadığını sırtımın sert ve soğuk duvara değmesi ile anladım.

Ara sokağı gördüğüm gibi koşarak oraya saptım ve aynı zamanda telefonumdan abimle yaptığımız uygulamayı çalıştırdım. Sonrasında ise adam beni yakaladı. Telefonumu cebime sıkıştırdım hemen.

"Nereye güzellik daha bu akşam ne güzel eğlenicektik"

"ben istemiyorum beyfendi"

"ama sana soran olamadı ki güzellik"