Unicode
ရှောင်းကျန့် နိုးလာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေသည် ။ ပြီးကျ သူက မြို့စားဝမ်အခန်းထဲ ရောက်နေသည် ။ မြို့စားဝမ်ကတော့ အခန်းထဲမှာ မရှိတော့ပေ ။ အင်းလေ မနက်8နာရီအထိ ရှောင်းကျန့်ကလွဲပြီး ဘယ်သူက နေဖင်ထိုးတဲ့အထိ အိပ်မှာလဲ ။
ညတုန်းကအကြောင်းတွေးမိတော့ ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလည်းပူ ဒေါသလည်း ထွက်ရသည် ။
ဒီလိုမျိုးဟာတွေ သူ ဆိုရှယ်တွေမှာ တွေ့မိပေမယ် သူကိုယ်တိုင် ဒီလိုလက်ေတွ့ကြုံရမယ်ဆိုတာတော့ မထင်မိ ။
" Fuck အောက်ထိုင်လိုက်ရတယ်ဆိုတာက ပိုတောင် အဓိပ္ပာယ်မရှိဘူး "
သူခန္ဓာကိုယ်ကိုတော့ သန့်ရှင်းပေးသွားတာကြောင့် ရှောင်းကျန့် နည်းနည်းတော့ ကျေးဇူးတင်မိသည် ။ ရေချိုးပြီး အင်္ကျီလဲကာ အခန်းအပြင်ထွက်တော့ လူအုပ်ကြီးနဲ့တိုးသည် ။
" မြို့စားဝမ်က မြို့စားကတော် နေမကောင်းဘူးဆိုလို့ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး တိုက်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် "
" ဟမ် ? အဟမ်း ဘာမှ ကိုက်ခဲနေတာမရှိဘူး ပြန်ယူသွား "
ရှောင်းကျန့် အစပိုင်း ကြောင်သွားပေမယ့် မျက်နှာရဲကာ ငြင်းလိုက်သည်။
" မဖြစ်ပါဘူး မြို့စားဝမ်က ပြောသွားတယ် ငါတော်တော်ကြမ်းထားလို့ မင်းတို့မြို့စားကတော် နေမကောင်းဘူးတဲ့ "
" ဘာ ! "
အဲ့တာကြီးပါထည့်ပြောတယ်ဆိုတော့ မြို့စားဝမ်က တော်တော်အရှက္မရှိတာပဲ ʘ‿ʘ ။
///
" မြို့ချားကတော် သားမသွားချင်ဘူး "
ရိရှောင်းလေးကို နန်းတော်က ဒီနေ့ ဆင့်ခေါ်သည် ။ ရိရှောင်းလေးကတော့ မသွားချင် ။ ရှောင်းကျန့်လည်း မလွှတ်ချင်ပေမယ့် သူမှာ မသွားနဲ့ဆိုတဲ့ အာဏာလည်း ရှိမှမရှိဘဲ ။
" ခနလေးပဲနေမှာပါ သားပြန်မလာရင် ဦးဦး
လာခေါ်မယ်လေနော် "
" ကတိ "
ရိရှောင်းလေးက လက်သန်းချိတ်ခိုင်းသည် ။
ရှေုာင်းကျန့်လည်း ပြုံးပြီး လက်သန်းချိတ်လိုက်သည် ။
YOU ARE READING
ᴅᴜᴋᴇ ( ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ )
Fanfiction𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐈𝐬 𝐎𝐩𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐁𝐮𝐭 𝐒𝐞𝐥𝐟 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐈𝐬 𝐍𝐞𝐜𝐬𝐬𝐢𝐭𝐲 𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐈𝐬 𝐘𝐢𝐙𝐡𝐚𝐧 𝐅𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐒𝐨 𝐔 𝐫𝐞𝐚𝐝 𝐈𝐭
