"Man, wees niet zo'n watje!" Roep ik naar hem toe.
Ik zal alles even samenvatten:
Ik moet van mijn ouders naar een kotsschool, en daarom ben ik gefrustreerd. Daarvoor was ik al bijna ontvoerd door Jan de Pan die wilt dat ik hem ga helpen met een wraakactie op een of andere duivel uit zijn klas. Dus jepp, I'm Not a Normal Person and I Don't Have a Normal Life!
"Jessie... Ik kan echt niet klimmen!" Stamelt hij. Hij ziet er wanhopig en klein uit vanaf hier. Voor het eerst sinds tijden voel ik me langer en groter dan iemand, aangezien ik altijd al klein ben geweest qua lengte. Ik grinnik even om de gedachten. Nouja, de kabouters vonden het natuurlijk niet erg. Dankszij mijn lengte paste ik tenminste door de deur van hun kabouterhuisjes. En doordat ik ook best licht ben kraakte hun stoeltjes niet door toen ik er op ging zitten. Maar goed, die kabouters zijn wel stinkend rijk dus het zou ze vast niet boeien als ze een nieuwe stoel zouden moeten kopen.
"Ik ga wel naar de voordeur.." Hoor ik een wanhopige stem fluisteren. Hij fluistert het, ja, maar ik kan hem nog steeds horen.
"KLIM die REGENPIJP op!!" Beveel ik hem. "Anders help ik je niet met je wraak en stuur ik een plaag duiven op je af!"
Jan de Pan kijkt me geschokt aan. "Duiven??" Hij valt snikkend neer op de harde, koude tegels van mijn achtertuin en begint te smeken. "Alsjeblieft.. alsjeblieft.... geeen duiven!" Snikt hij.
Heel even schiet er iets van melijden door me heen. Maar het verdwijnt al snel als ik me bedenk dat hij me om een GUNST vraagt, en me er dan niks voor terug geeft! Ik bedoel, ik heb altijd al een eenhoorn gewild, eentje met magische krachten en mooie blauwe ogen, maar die gaat JandePan vast niet voor mij regelen. Tenslotte zijn de kabouters de enige 'mensen' op aarde die handelen in eenhoorns, en ze zouden er nooit eentje aan JandePan verkopen. Nee, sterker nog, JandePan is als een monster voor de kabouters!
Shit, als Kabouter Plop me met hem samen ziet kom ik echt in de problemen...
Ik schrik meteen van die gedachte. Dat ik daar nooit eerder aan heb gedacht! De kabouters zullen me haten als ze zien dat ik met dit mormel om ga!
"Stom mormel!" Snauw ik hem toe. "Klim die regenpijp op, anders kom ik in de problemen!"
"Nou, IK kom in de problemen als jullie regenpijp doorbreekt!" Roept hij terug. "En geloof me, ik ben niet de lichtste."
"Nee, dat weet ik ook wel." Ik snuif. "Ik wed dat je meer dan 100 kilo weegt.." Zijn gezicht verandert meteen in een verontwaardigde frons maar ik ga verder: "En je bent zo lelijk dat die regenpijp echt DOOD zal gaan als hij naar je gezicht kijkt... MAAARR die regenpijp boeit mij niks! Als Kabouter Plop er achter komt dat ik met jou omga, word hij woedend en krijg ik nooit meer een eenhoorn!" Mijn ogen vullen zich met tranen en driftig veeg ik ze weg. "Wil je me dat echt aandoen!?"
Ik zie zijn blik verzachten, alhoewel hij nog steeds een soort van aarzeling in zijn ogen heeft.
"Ja, maar... wat doe ik als die hele regenpijp naar beneden komt?" Vraagt hij angstig.
Ik zucht luid en denk even na. "Als hij breekt... dan... trek ik je snel omhoog! Dat lukt me wel."
Ik zie hem even nadenken, maar houd het niet meer vol.
"KLIM JANDEPAN!!!" Schreeuw ik. "Klim zoals je nog nooit geklimt hebt!!"
Hij kijkt me verbaasd aan. "Klim zoals je je nog nooit GEKLOMMEN hebt." Zegt hij.
