Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Can Koç- Gökyüzünü Tutamam (Şarkının konusu geçen yerde açabilirsiniz.)
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayalım ♥️
İnstagram : Pembikhayallerr
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
13. Bölüm : Mutluluk Çığlıkları
Mirza arabayı kullanırken direksiyonu öyle bir sıkıyordu ki ellerinin arasında her an parçalanabilirdi.
Bakışlarını yoldan çekip hemen yanında sessizce oturan genç kıza döndü. Sanki kendini korumak ister gibi kollarını sımsıkı göğsünde bağlayan genç kız sessizce camdan dışarıyı izliyordu.
Dişlerini sıkıp önüne döndü. Runelya'yı sağ salim eve götürdükten sonra o piçi kimse elinden alamayacaktı.
Defalarca sorduğu soruyu tekrar sorarak "İyi misin?" dedi.
Bir kaç saniye sonra "İyiyim." dedi kısılmış sesiyle genç kız.
Bir kaç kere ağzı açılıp kapandı ve sonunda dayanamayıp"Kimdi o?" dedi yumuşak sesiyle.
Runelya gözlerini yumarken "Kuzenim.. Eski kuzenim." dedi. Nasılsa polisler götürdüğü için kimliği ortaya çıkacaktı.
Sinirden alnındaki damarları çıkan Mirza direksiyona sertçe vurduğunda genç kız yerinde zıpladı.
Runelya'nın korktuğunu fark ettiğinde içinden kendine küfür ederken "Kusura bakma." dedi.
Runelya'nın gözleri kapandı. "İşiniz varmış, söylemeyi unutmuş. Kendim gitmemi söyledi." dedi uykulu bir moda geçerken. Yaşadıkları küçük bedenini çok yormuştu.
O adama direnirken kendini öyle çok kasmıştı ki bütün vücudu ağrıyordu.
Mirza'nın sinirleri iyice bozulurken arabayı hızlandırdı. Sorgulaması gereken bir kişi daha eklenmişti. Nişanlısına neden böyle bir şey söylediğini soracaktı.
"Eğer doğruysa kork benden Beril." dedi sessizce.
Evin önüne geldiklerinde arabayı park etti. Runelya'ya döndüğünde uyurken gördüğü kızla içi yine o his dolmuştu.
