Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Arkadaşlar bir konuya açıklık getirmek istiyorum. Runelya ve diğer ölen bebek olayı anlaşılmamış sanırım. Şöyle ki; asıl Runelya'yı zengin olan aile kaçırıp diğer kalp hastası olan bebeği izmirdekilere bırakıyorlar. Runelya'nın ismini çoktan koydukları için, zengin aile de değiştirmeye bile ihtiyaç duymadığı için ikisinin de ismi Runelya oluyor. Hasta olan 5 yaşında vefat ediyor.. Umarım anlaşılmıştır 🫣
Medya: Araz
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayalım. ♥️
İnstagram : Pembikhayallerr
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
11. Bölüm: Geçmişle Karşılaşmak
Gece boyu gözüme girmeyen uyku yüzünden yatakta bir o tarafa bir bu tarafa dönmüştüm.
Günün aydınlanmaya başladığını gördüğümde ayaklanıp camdan baktım. Saat erken olduğu için kimse yoktu..
Üzerimi değiştirdikten sonra çekinsem de odada durmaktan sıkılmıştım. Bu yüzden yavaş adımlarla aşağı indim.
Henüz kimse uyanmadığı için biraz hava almanın iyi geleceğini düşünerek bahçeye çıkmak için mutfağa girdim.
Bahçenin kapısını açtığımda yağmur sonrası toprak kokusu burnuma dolarken kendimi biraz olsun iyi hissetmiştim. Yağmur dinmesine rağmen bahçenin her yerine güneş vuruyordu.
Omuzlarım düşerken odaya çıkıp komodinden güneş gözlüğümü aldım ve taktıktan sonra dışarı doğru adımladım. Gözüme güzel görünen çiçekleri koklarken yüzümde oluşan gülümsemeden habersizdim..
Dün sabah mutfağa girdiğimde Ahsen hanım çiçekleriyle konuşarak onları suluyordu. Yıllarca ne güzel bakmıştır kim bilir bu çiçeklere, tıpkı bir çocuğu sever gibi..
'Sana bile böyle bakamadı bak, bir çiçek kadar değerin yok kimsenin gözünde.' diyen iç sesimle gülen yüzüm soldu.
Öylece çiçeklerle bakışırken güzel göründüklerini düşündüm. Kıskanmış mıydım?
Saçmaladığım gerçeği aklıma doluşurken güzel çiçekleri yavaşça okşayarak son bir bakış attım ve çardağa ilerledim.
Oturma kısmının ıslak olmadığını anlayıp yavaşça oturduğumda bile gözlerim özenle bakıldığı belli olan çiçeklerdeydi.
Bu evde Ahsen hanımlar ve çocuklarının bir sürü anısı vardı. Ben ise yabancıydım..
Normalde her gün yıkanırdım fakat çekindiğim için duş bile almamıştım. Nereye kadar böyle gidecekti onu da bilmiyordum.
