pointsurvive

Chapter 3

De volgende ochtend wordt Nigel wakker en kijkt hij naast zich. Hij ziet Noah nog slapen. Beneden hoort hij allemaal gerommel. Hij loopt naar beneden en ziet iedereen al eten.

"Hey Nigel slaapkop kom hier zitten." Lot tikt op een stoel naast haar. Hij pakt een broodje uit de zak en gaat zitten. "Wat is er aan de hand?"

"Lot ik heb geen zin om te praten."

"Sorry hoor probeer je alleen uit die chagrijnige bui te krijgen." Hij negeert haar en kijkt naar Kane en Denise die aan het praten zijn.

"We moeten ons voorbereiden op de volgende point, je weet nooit wat er gaat komen." Senha komt binnen en vraagt de aandacht. "We hebben al één point gehaald, dat is super goed. De komende dagen krijgen we aanwijzingen wat de volgende point kan zijn. Dus houdt je ogen open." Hij gaat zitten.

"Ga je mee voor een wandeling?" Kane pakt mijn hand. Ik stop snel een broodje in mijn mond en antwoord met volle mond.

"Ja laten we een rondje lopen." We staan op en lopen de kamer uit.

Nigel staat op en wilt erachteraan lopen. "Nee, Nigel laat ze nou maar." Noah trekt Nigel weer op zijn stoel.

"Ik kan dit toch niet toe laten ik voel gewoon dat er iets mis met die gast is." Hij kijkt naar Ramon. Ramon staarde hem al met een dodelijke blik aan. Nigel kijkt snel terug naar Lot. "Ik ga ook uitzoeken wat."

"Dus woon je hier al je hele leven?" Kane en ik lopen door het dorp. 

"Ja mijn ouders verhuisde hier heen na dat ik geboren was. Noah was toen vier en ik twee. Toen ik drie was ging ik naar een peuterschool en toen kwam ik Nigel tegen." Ik moet even lachen. "Eerst hadden we altijd ruzie en mochten elkaar totaal niet. Maar uiteindelijk hielp hij me toen ik gepest werd. Dat vergeet ik nooit meer." 

Kane glimlacht. "Hij is wel echt een goede vriend voor je."

"Ja inderdaad dus ik wil het liefst niks doen om hem te kwetsen." Misschien begrijpt hij de hint.

 "Snap ik. Ik kan wel even met hem praten, want de laatste keer eindigde het in een ruzie." Nope hij begreep de hint niet maar hij heeft wel een goede oplossing bedacht. 

"Owh wacht hoe laat is het, want ik en Simon wouden graag voertuigen gaan zoeken." Ik kijk op mijn horloge. 

"Ik heb geen idee hij is denk ik kapotgegaan in de supermarkt. Laten we dan maar naar huis lopen." We lopen richting het huis en gaan op de bank zitten. 

"Denise waar was je? Simon kwam met een goed idee om auto's te gaan zoeken, alleen jullie waren weg." Nigel pakt stevig mijn boven arm vast. Ik trek hem gelijk los. 

"Sorry, we waren even aan het lopen. Laten we dan gaan zoeken. We kunnen de auto's gebruiken van jullie ouders." Ik kijk de groep aan. "Dan kunnen jullie spullen uit je huis halen en we kunnen de auto's pakken." 

"Goed idee. Als iedereen naar hun huis gaat kunnen we nog een beetje een soort van afscheid nemen van onze familie." Kacey staat op en neemt mij mee naar haar huis. Ik kijk Nigel aan hij knikt van ga maar. 

"Nigel ga je met mij mee?" Jamie trekt al zijn jas aan. 

"Ja is goed. Simon ga jij dan met Harm mee. En Zack met Michael. Noah met Lizzy. Ik ga wel met lot mee. En Ramon gaat met Nigel en Jamie mee." Ze lopen in paren naar de huizen.

"Kacey pak jij je spullen dan ga ik naar de auto?"

"Ja! De sleutel ligt in dat kastje." ze wijst naar een hout kastje. Ze is altijd creatief met dingen. Haar hele huis staat vol met zelfgemaakte vogelhuisjes, kastjes en nog meer do it yourself dingen. Ik loop naar de auto en start hem. Oké top, de tank zit nog helemaal vol. Ik loop terug het huis in en zie Kacey met haar hoofd op haar knieën op de grond zitten. 

"Kace, het is lastig. Ik weet het, dus neem je tijd." Ik ga bij haar zitten en sla een arm om haar heen. "Ze zijn hier niet Deni. Dat betekent dat ze ergens buiten liggen en ik ze nooit meer echt ga zien."