His Blood Red Eyes (NL)

Hoofdstuk 3 - Opnieuw een ontmoeting

Hou je hoofd erbij Mila. Deze man probeert iets met je, maar wat?

Ik deins rustig naar achteren.

Elke stap die ik zet wordt gevolgd door hem.

Ineens staat hij dan toch weer recht voor me. Ik probeer nog een stap naar achteren te zetten maar een muur houdt me tegen.

'Ik wil je geen pijn doen, mijn liefste. Dat weet je toch?' hoor ik hem zeggen.

'Laat me met rust' zeg ik vastbesloten.

Hij geeft me een grijns.

'Dat kan ik helaas niet doen, mijn liefste. We zijn nu eenmaal voor elkaar gemaakt'

Bij dat laatste woord springen zijn ogen open.

Voor een moment heerst er een dodelijke stilte.

Hij blijft me maar in mijn ogen kijken.

'Als je het maar herinnert' zegt hij plotseling.

Ik probeer mijn tranen tegen te houden. Nog nooit heb ik me zo bang gevoeld.

'Huil niet, mijn liefste. Alles komt goed' zegt hij met een zachte stem.

Met beleid veegt hij mijn tranen weg. Zijn handen voelen zo koud maar toch ook weer betrouwbaar.

'Als je maar doet wat ik zeg dan zal er niks met je gebeuren' zegt hij uiteindelijk.

Ik knik zachtjes.

'Goedzo' zegt hij en geeft me een kus op mijn wang.

Voordat ik ook maar iets kan zeggen is hij al verdwenen.

Zo snel als ik kan ren ik naar achteren. Waar ik Roy zijn lichaam vond.

'Oh nee'

Zijn lichaam was weg. Zelfs het bloed op de grond was verdwenen.

In paniek ren ik naar buiten, grijp mijn fiets en fiets zo snel als ik kan richting huis.

Ik kom thuis en doe alle sloten dicht. Dan storm ik naar mijn kamer en doe ook daar alle deuren en ramen op slot.

Angst neemt mijn gedachten over.

En dat was precies wat hij waarschijnlijk wilde.

Op dat moment gaat mijn telefoon.

Iemand met een onbekend telefoonnummer.

 'Hallo?'

'Hey Mila, ik vroeg me af, waar ben je opeens? Je zou nu moeten werken'

Roy zijn stem.

'Roy?' vraag ik verbaasd. 'Maar?'

'Maar wat?' hoor ik hem zeggen.

'Ik zag je net nog op de grond liggen en, en je was volledig onder het bloed. En en' Ik begin te hyperventileren.

 'Okay, Mila, ik weet niet wat je allemaal zegt maar blijf rustig. Ik geloof dat er iets aan de hand is met je. Geef me een paar minuten, ik kom eraan' zegt Roy en hangt op.

Ik laat me vallen op mijn bed. Wees alsjeblieft snel hier.

Ik schrik op van de deurbel.

Zou Roy zo snel hier zijn?

Door de harde regen zie ik een figuur voor de voordeur staan. De persoon belt nog een keer aan en loopt dan terug naar een auto die voor de deur geparkeerd staat.

Heeft Roy zo'n bak van een auto?

Ik loop naar beneden en open de voordeur. Iets in me zegt dat ik dit niet moet doen.

Doei voorgevoel, ik stap gewoon die auto in!

Ik pak het handvat van de autodeur vast.

'Doe het niet' hoor ik opeens iemand schreeuwen.

Op dat moment zie ik Roy aankomen fietsen.

'Shit'

Ik draai me om naar Roy. 'Fiets weg!' roep ik hem na en begin keihard te rennen.

De bestuurder van de auto ziet dat ook en drukt vol op het gas.

Ik ren achter Roy aan die gelukkig naar een weg fietst waar alleen voetgangers en fietsers mogen komen.

Natuurljk regent het keihard en alles is zeiknat.

Opeens stopt Roy bij een huis. Terwijl hij om zich heen kijkt pakt hij sleutels uit zijn jaszak.

Hij loopt naar de voordeur toe en doet deze open.

Dit zal vast Roy's huis zijn.

'Ik geloof dat we hier wel veilig zijn' zegt Roy als hij de deur achter zich dicht doet.

'Dus, Mila, Wat gebeurd hier? Wie was dat?' hoor ik hem vragen.

'Dat, was mijn geweldige stalker' zeg ik zuchtend.

'En ik heb zo'n vermoeden dat hij niet helemaal menselijk is'

--------

Vergeet niet:
Vote
Comment
Fan
etc.

Thanks for all the support <3

xxx