Gözlerinin içinde demleneceğim aklımın ucundan dahi geçmezdi.Ona karşı beslediğim saf duygularım onsuz yaşadığım onca yılı bir çırpıda silip atacak kadar derindi. Yasir Aslanalp sen bana beni sevme derken bile içinde sev kelimesinin barındığını bile...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sevde&Yasir
Bu bölümle ilgili sizlere temsili bir fotoğraf paylaşmak istedim. Aklımdakiyle birebir uyan bu fotoğrafa kalbimi bırakıyorum...
Keyifli okumalar...
Özel bir hastaneye yatırılan Gülay teyziyi Çisem'le birlikte ziyaret etmek için okuldayken anlaşmıştık ona Emre ile birlikte gideceğimi elbette söylememiştim .Çisem'e okul çıkışı küçük bir işim olduğunu işim bitince hastaneye geçeceğimi söyleyip geçiştirmiştim . Normalde okul çıkışı Çisem'le direk hastaneye geçmeyi planlıyorduk ama plan dışı şeylerin önüne geçilmiyordu malesef ,neyse ki kalbim huzurlu, ruhum mutluydu eve geç gidecek olmam şu saatten sonra korkutmuyordu beni.
Çisem'in Gülay teyzenin kaldığı oda numarası 116 olmasını söylemesine rağmen koca hastane kolüdorun da olduğum yerde dönüp duruyor hemşirelere sorduğum zamanda da beni farklı yerlere yönlendiriyor oluşları benim daha da çok germilmeme sebeb olmuştu. Panik olmaya meyilli biriydim en ufak birşeye nem kapabiliyor oluşum yüzünden bedenimi kaygı ve endişe ele geçirebiliyordu.Ben hâlâ bu kaygılarımla doğru düzgün nasıl başa çıkabileceğimi bilmiyorken bugünlerde yaşadıklarım olaylar sayesinde çığırından çıkmış gibi görünüyordu.Çisem'i tekrar arayıp sorduğum zaman ne yazıkki farklı bir polikilinikte olduğumu yeni fark etmiştim söylediğine göre koludorun sonunda iki kapılı farklı bir çıkışın olduğunu söylemişti,dediğikapıdan geçip tekrar bir hemşireye danıştıktan sonra beni sol tarafa doğru yönlendirmiş ve doğru alanda olduğumu söylemişti. Kapı numaralarını takip ederek söylenilen 116 numarayı bulma çabalarım sonuç vermeye başlamıştı. İçimden sayarak ilerlediğim kapı numaralarla adım adım ilerliyordum.
110 111 112 ... ... ... 116
Sonunda. Kapıyı tıklayıp içeriye girdiğim zaman Çisem, annesini rahatsızlık vermicek şekilde yanına kıvrılmış yüzünü inceliyordu. Gülay teyze verilen ilaçların etkisinde olucak ki uyku ile uyanıklık halinde kıpırdamadan yatıyordu. Rahat nefes alabilmesi için oksijen maskesi takılmış vücudunun belli başlı yerlerine ismini bilmediğim kablolar sabitlemislerdi sanırım bunlar kalp ritimlerini takip etmek içindi.
Çisem yattığı yerden doğrulup yorgun bakışlarıyla beni karşıladı.
