គុំនុំបងប្រុស🔥 (Season 1)

ជាកំហុសអ្នកណា?!😕

                           មកដល់ផ្ទះជុងហ្គុក

  «មនុស្សគ្មានហេតុផល!»លីសា បេីកទ្វាចេញពីឡានហេីយដេីរបកក្រោយ។
  «ចង់ទៅណា៎! នាងគ្មានសិទ្ធទៅណាទៀតទេ»ជុងហ្គុក
  «លោកជាស្អី មិចក៏ខ្ញុំត្រូវស្ដាប់ដែរ?»លីសា យំ
  «ជាប្ដីទេដឹង?»ជុងហ្គុក
  «កុំមកប្រេីភាសាឆ្កួតៗនេះមកកាន់ខ្ញុំ លែងដៃទៅ!»លីសា
  «មិនលែង ឬក៏វាមិនពិតទេ!»ជុងហ្គុក
  «បេីគ្រាន់តែដេកជាមួយគ្នាហេីយគេហៅថាប្ដីនោះ ប្រហែលជាលោកជាប្ដីទី២០របស់ខ្ញុំផងមិនដឹង!»លីសា
  «ផាក លី--សា!!! បាន ខ្ញុំក៏ចង់ដឹងដែលថានាងមានប្ដីច្រេីនបែបនេះនៅតែតឹងណែនដែលទេ?»ជុងហ្គុក ចាប់នាងតូចលីដូចបាវស្រូវចូលទៅក្នុងផ្ទះ។
  «នែ៎ ដាក់ខ្ញុំចុះភ្លាមណា៎ មនុស្សឆ្កួត ហ្ហាយយ..ឡប់សាតិ»លីសា ក្រោយនាងជេរគេថាមនុស្សឆ្កួតគេបានយកដៃវាយគូទនាង🤦។

  «លោក..លោកកុំចូលមកណា៎!»លីសា ដល់បន្ទប់jk
  «ហេតុអី? ខ្លាចហេីយមែនទេ ប្ដីមុនៗរបស់នាង នាងធ្វេីបែបនេះដាក់ពួកគេដែលមែនទេ?»ជុងហ្គុក គេដឹងហេីយថានាងបញ្ជោះប៉ុន្តែគេចង់ផ្គេីន🙂🤏។
  «លោកក៏ដឹងហេីយថាខ្ញុំមិនមែន! ខ្ញុំទាំងចូលចិត្តទាំងថ្នាក់ថ្នមពួកគេ ប៉ុន្តែលោកវាខុសគ្នា!»លីសា
  «ខុសគ្នាយ៉ាងមិច? ឬក៏ខ្ញុំធំជាង?!!»ជុងហ្គុក
  «ឡប់សាតិ!! លោកជាមនុស្សដែលខ្ញុំតែងតែគោរពអោយតម្លៃរហូតតេីមានដឹងទេ? ប៉ុន្តែពេលនេះ...ប្រហែលជា..»លីសា
  «មិនមែនត្រឹមតែគោរពទេថែមទាំងស្រលាញ់ទៀតត្រូវទេ? ហេីយស្រលាញ់ទុកជាគូស្នេហ៍ទៀតផង មិនចឹងហី?»ជុងហ្គុក
  «មិនពិត! ខ្ញុំមិនដែលស្រលាញ់លោកសូម្បីតែបន្តិចទេ លោកល្មមឈប់ជឿជាក់បានហេីយ»លីសា
  «កុហក!! កាលដែលនាងសម្លាប់សង្សាររបស់ខ្ញុំ ក៏មិនមែនព្រោះតែច្រណែនគេដែលបានខ្ញុំទេឬ?»ជុងហ្គុក ឡេីងលេីគ្រែហេីយចាប់នាងរុញផ្អឹបទៅនឹងក្បាលគ្រែមួយកម្លាំងដៃ។
  «បេីខឹងណាស់! មិចក៏មិនសម្លាប់ខ្ញុំសងសឹកអោយវាតែម្ដងទៅ!»លីសា ទឹកភ្នែកហូរទាំងបេះដូងប្រេះស្រាំ
  «ខ្ញុំនឹងធ្វេី! ប៉ុន្តែវាត្រូវតែវេទនាបំផុតមុននិងនាងស្លាប់ ផាក លីសា»ជុងហ្គុក ស្រដីចប់ចាប់ហែកសម្លៀកបំពាក់នាងតូច
  «ឈប់ភ្លាមណា 'ផាច់' ខ្ញុំប្រាប់អោយឈប់!»លីសា សម្លេងស្នូរកំផ្លៀងលឺសូរតែផ្លាច់🤌។
  «ធ្វេីជាកំណាញ់ខ្លួនទាំងដែលការពិតចង់ដេកជាមួយយេីងឡេីងញ័រខ្លួន!»ជុងហ្គុក ចាប់ច្របាច់កដៃលីសា
  «ល្មមបានហេីយណាលោក ខ្ញុំមិនបានស្មោគគ្រោកដូចជាលោកនោះទេ!អ្ហាយ...ឈប់ភ្លាម..»លីសា រាងក្រាស់ចាប់ដៃនាងមកខាំ។
  «នេះសងទៅវិញកាលដែលនាងទះខ្ញុំមុននេះ»ជុងហ្គុក
  «ឡប់សាតិបំផុតហេីយ»លីសា
  «នាងក៏ប្រហែលជាឡប់ដែលហេីយដែលមកស្រលាញ់មនុស្សដូចខ្ញុំ»ជុងហ្គុក ងេីបឈរហេីយរៀបចំខោអាវអោយសមសួនឡេីងវិញ។
  «បេីគិតបែបនោះក៏តាមចិត្ត ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំវិញលោកគ្រាន់តែជាអ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ»លីសា ទាញអាវមកបិតបាំងខ្លួនរួចនិយាយស្របពេលគេបម្រុងដេីរចេញ។
  «ថ្ងៃនេះសំណាងនាងហេីយ ដែលខ្ញុំអារម្មណ៍ល្អបេីមិនដូច្នោះទេ ពេលនេះប្រហែលជានាងដេកដោយទឹកភ្នែកបាត់ហេីយ ប៉ុន្តែត្រូវចាំថាសំណាងវាមិនមែនចេះតែមានទេ»ជុងហ្គុក អ្នកកម្លោះនិយាយដោយមិនបែរមុខមករកនាងតូច រួចហេីយក៏ដេីរចេញទៅ។

                                    To be continue...