Sister Of Louis Tomlinson ✔

6 ~ Praten met Louis..

✔

POV: LIV

Dinsdag avond - 17.15

Tijdens het eten zeg ik weinig, ik zit tegenover Louis en hij probeert de hele tijd contact te maken. Ik negeer het en richt me volledig op mezelf.

"Lot kom je? We moeten gaan anders komen we te laat." Zeg terwijl ik opsta en alleen Lottie aan kijk. "Klopt." Zegt ze en ze staat ook op, we pakken onze tassen, roepen doei en stappen op onze fietsen.

❥

We komen aan bij het hockeyveld en ik zie al een aantal meiden uit ons team staan. We lopen naar de kleedkamer en leggen daar onze tassen neer, daarna lopen we door naar het veld.

Ik vind het fijn dat we zo hetzelfde zijn met sommige dingen zoals hockey, daar zit je natuurlijk in een team en wij gelukkig ook nog samen. Turnen doe je individueel, wel bij dezelfde clubs natuurlijk.

❥

We hebben 1,5 uur getraind en zitten nu weer op de fiets terug naar huis. We kletsen een beetje over hoe de training was en lekker roddelen natuurlijk.

Thuis aangekomen lopen we beide meteen door naar onze kamers, ik pak mijn tas uit en doe een comfy outfit aan. Ik pak mijn telefoon en spring op mijn bed, ik kan echt niet wachten om straks lekker in slaap te vallen eigenlijk.

Dan word er op mijn deur geklopt. "Jaa?" Vraag ik. "Ik ben het." Zegt Louis' stem. "Ga weg." Zeg ik chagrijnig en ik ga lekkerder liggen.

Ik heb echt helemaal geen zin om met hem over vandaag te praten. Ik open snap en hoor dan toch de deur weer open gaan.

Louis.

Hij loopt stil naar me toe en gaat op de andere helft van mijn bed zitten, ik blijf stil met mijn hoofd in mijn kussen liggen. Ik heb hier echt zo geen zin in.

"Ik snap dat je hier geen zin in hebt maar we gaan wel praten, of je het nou wil of niet." Zegt hij streng. "Ik zei toch dat je niet binnen mocht komen?" Zeg ik een beetje boos. "Niet zo brutaal, ik kan het ook meteen tegen papa en mama vertellen." Zegt hij en hij staat op. "Nee!" Zeg ik duidelijk, ik druk hem terug op mijn bed, doe mijn deur op slot en ga weer goed liggen zonder hem goed aan te kijken.

"Jij gaat op alles wat ik vraag eerlijk antwoorden." Zegt Louis streng. "Oké." Mompel ik heel zachtjes. Hij zet mij bij hem neer waardoor ik hem wel aan moet kijken.

"Wat gebeurde er allemaal vanmiddag." Begin Louis. "Ehm, die jongens deden niet heel aardig tegen mij." Zeg ik zachtjes. "Niet heel aardig?! Ze sloegen je in elkaar Liv, je had overal bloed." Valt Louis uit. Ik knik zacht met mijn hoofd naar beneden.

"Hoelang word je al gepest en hoelang snijd je jezelf al?" Vraagt hij zachter en hij tilt mijn kin omhoog.

Ik begin te snikken en denk terug hoe alles begon. Toen Louis weg ging van school werd ik steeds meer belachelijk gemaakt en ik had niemand meer om me te beschermen. Zo begon alles en het werd steeds een klein beetje erger tot en met nu, ik ben benieuwd wat hun volgende stap is.

Louis slaat een arm om me heen en probeert me te troosten.

"Vertel het maar." Zegt hij en hij kijkt me recht in mijn ogen aan.

Ik wend mijn blik af en kijk naar beneden, moet ik het hem eerlijk vertellen of niet zodat hij zich geen zorgen maakt?

"Vertel het maar eerlijk, ik maak me nu toch al zorgen." Zegt Louis. Dat was hardop, damn.

"Ehm, toen jij in de band kwam maakte iedereen me belachelijk zonder reden. Ik had Lotts en Fizz natuurlijk nog om me te beschermen maar later werd het te erg. Na 2 weken werd alles fysiek en begonnen ze met slaan en schoppen. Ze zeiden dat als ik niet kwam ze jullie wat aan gingen doen, zelfs jou, waar in de wereld je ook was ze konden je vinden zeiden ze. Dat is dus ook waarom het vanmiddag gebeuren." Zeg ik stotterend, zacht en snikkend.

Dat van meneer De Jong vertel ik niet, dan heb ik nóg grotere problemen.

"Sorry Liv, als ik wist dat dit aan de hand was was ik al veel eerder thuis gekomen." Zegt Louis met medelijden. "Je kan er niks aan doen, ze haten me toch wel." Zeg ik. "Niet zo denken, je bent prachtig." Zegt hij met een glimlach.

"Maar je hebt nog niet mijn hele vraag beantwoord." Zegt hij weer streng. "Wanneer begon je met snijden." Zegt hij en hij pakt mijn polsen vast, een scheut van pijn gaat door mijn hele lichaam. "Ik denk dat ik nu 3 jaar bezig ben." Zeg ik stotterend.

Hij trekt mijn mouwen omhoog en schrikt van mijn sneeën en littekens. "Hoe heb ik dit nooit gezien?" Vraagt hij hardop. "Als je het niet weet valt het niet op, ik heb mijn trucjes." Zeg ik zacht.

"Wanneer was de laatste?" Vraagt hij. "Gister." Mompel ik en ik draai mijn hoofd weg. "Beloof me dat je de volgende keer naar me toe komt." Zegt hij en hij houd zijn pink in de lucht. Ik kijk hem twijfelend aan. "Alsjeblieft Liv." Zegt hij met tranen in zijn ogen. "Ik weet niet of ik het kan." Zeg ik. "Probeer het alsjeblieft, voor mij?" Zegt hij zacht. Onzeker haak ik mijn pink in die van hem. "Ik zal het proberen." Zeg ik en ik maak hem weer los.

"Lou je mag dit gesprek echt tegen niemand doorvertellen, niemand weet het, zelfs Lottie niet.." Zeg ik streng. Louis knikt. "Zullen we naar beneden gaan, Phee en Dais in bed leggen en dan kan jij ook maar beter gaan slapen." Zegt Louis, ik knik.

Ik ben doodmoe na deze lange dag.

❥❥❥

xx 

15/5/'23