Apple's in Boys Section-Part I

🍎 CHAPTER 45🍎

Tsk! Jerk!

"I'm so-sorry son, I just wanted to protect you"

Mahinang Bulong nito sa pamamagitan Ng paghikbi, Tudo hagod naman yong matanda sa likod Niya kaya lumapit Ako sa pwesto nila at umupo sa tabi Niya para hawakan ang balikat Niya.

"What are we going to do? My son is angry with me, I know this day will come ayokong madamay Siya sa kinakaharap natin ngayon... Thank you for protecting my Son S! I owed you my life.....I  hope you can tame him ikaw nalang Ang inaasahan ko, do your best to watch over them nanagnganib Ang Buhay nilang lahat especially my son, he's the primary target"

"Welcome Mrs. Ledger, I protect him as much as I can, I hope you can't tell him what our real work is, I have to find out everything first whose behind the death of my family!"

"I understand, Don't worry nasa tabi mo lang Ako"

Umupo Siya Ng maayos at hinarap Ako habang hinahawakan Ang balikat ko.

"You have the same face of your Mother Paula, I'm sorry at Wala Ako sa tabi mo nong mawala sila... I'm sorry... Don't worry Hindi kita pababayaan iha pareho tayong lalaban at haharapin Ang tunay na pumatay sa mga Kaibigan ko....From now on just call me mommy"

Nagulat Ako sa huling sinabi niya na para bang may pinupunto siya, kibit balikat ko lang siyang sinagot.

"It's late iha dito ka nalang matulog, Don't worry maaasahan Ang mga tauhan ko dahil galing sila sayo"

Tumango Ako sa sinabi niya habang pinapahid Niya Ang mga luha sa Mukha.

"He's very angry and I'm afraid if he finds out about my real work"

Bumuntong hininga Siya habang nakatingin parin sakin ngunit nagulat Ako Ng bigla Niya akong yakapin.

"Naaawa ako sayo iha wala ng natira sa buong pamilya mo kaya hindi na ako magtataka kung bakit Ganito ka nalang kalamig, Sige lang iha gamitin mo Ang balikat ko at iiyak mo Ang lahat Ng sakit na nararamdaman mo alam ko kung gaano kasakit mawalan Ng mahal sa Buhay, Hindi mo pa sila kayang kalimutan hindi mo pa sila kayang pakawalan, nandito lang Ako sasamahan kita sa laban mo"

Hindi ko namalayan na sunod sunod na palang bumuhos Ang luha sa mga mata ko habang pinapakinggan Siya.

Nandito parin Ang sakit.

Walang nawala, walang nabawasan.

She's right Hindi ko sila kayang kalimutan because they are my Breathe.

Minsan naiisip ko naring sumuko because I'm tired, nakakapagod Ang Ganitong Buhay naghihintay ka nalang sa iyong tadhana kung kailan ka mawawala.

I'm hopeless everyday

Hindi ko alam kung sino pa Ang ilalaban ko kung pati Ang sarili ko ay Hindi narin kaya Ang lahat, pagod, pigsisisi, kalungkutan, hirap at sakit Ang lagi Kong nararamdaman ni Hindi ko na alam kung saan Ako mapupunta, Wala na akong mauuwian Wala na Ang lahat sakin nag iisa nalang Ako.

I'm damn tired.

Pagod na pagod na pagod na pagod na Ako.

Hihilingin ko nalang sanang mawala narin Ako.

Hindi ko na kaya Ang lahat.

Lahat ng sakit sa Mundo ay parang dinadala ko dahil sobrang bigat Ng dibdib ko.

Na sa sobrang bigat ay Hindi na Ako makahinga Ng maayos.

Ilang bala pa Ang tumama sakin walang makakatumbas sa sakit na nararamdaman Ng puso ko.